นายกตั้งแต่ยุคจอมพลถนอมเรื่อยมาถึงปัจจุบัน
คนที่มีส่วนสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้แก่ประเทศก็มี
ท่านชาติ ชุณหวรรณ สร้างไทยจากประเทศกสิกรรมเป็นอุตสาหากรรม จนไทยได้ชื่อว่าเป็นเสือตัวที่ห้าแห่งอาเซี่ยน สุดท้ายก็ถูกยึดอำนาจ หลังจากนั้นไทยเราก็ลงไปกองรวมกับเขมรลาวพม่าเวียตนาม
อีกคนคือทักษิน เป็นโลกโลกาภิวัฒ เป็นผู้มีวิสัยทัศ ประชานิยมสร้างงานสร้างรายได้ จนเศรษฐกิจด้านล่างแข็งแรง คนจนลิมตาอ้าปากได้ เศรษฐกิจรุ่งโรจน์
สุดท้ายก็ถูกโค่นล้ม
นักการเมืองสายธุระกิจ ทำงานเร็ว ความก้าวหน้าเป็นแบบก้าวกะโดด แต่ถูกต้านว่า เป็นนักธุรกิจ
แต่นักการเมืองสายอนุรักษ์(ความดักดาน)นิยมกลับไม่มีข้อครหา เป็นคนดีศรีแผ่นดิน ทั้งที่ไม่เคยมีคุณงามความดีเลย มีเพียงแต่ภาพพจณ์ที่ดี(แต่แดรกไม่ได้) แต่นักการเมืองสายธุรกิจ สามารถทำได้ทุกอย่างรวมทั้งเจ้ปู แต่ก็โดนเขี่ยอยู่ดี
นโยบายของทักษินเป็นเหมือนโปรโมชั้นรายเดือน มีออกมาให้เฮโดยตลอด นโยบายของทักษินน่าจะมีซักสามสิบนโยบาย
แต่นักการเมืองสายอนุรักษ์(ความดักดาน)นิยมกลับคิดไม่ออกเลย เอาเด็กปอสี่มายืนน่าชั้นให้พูดผมคิดว่าเด็กคงคิดได้
นโยบายของปูโง่ก็ยังมีคนสานต่อ คือแค่คิดว่าจำทำอะไรมันคิดไม่ออกทำไม่ได้เลยหรือ
รบที่มาจากพรรคการเมืองที่มีเจ้าของคนเดียวจะทำงานได้ดีกว่า พรรคที่เป็นมหาชนความคิดมันหลายหัวแย่งกันเด่น เลยทำสิ่งใดไม่มีทุกสิ่ง
พรรคการเมืองแนวอนุกรักษ์(ความดักดาน)นิยม จะมีลักษณะเหมือนศาลเจ้าสาวกกราบไหว้วิงวอนร้องขอสักการะเพื่อเป็นมงคลชีวิต
แต่นักการสายธุรกิจเหมือนตู้โค๊ก คุณหยอดเหรียญเลือกสินค้าก็ได้ที่ต้องการออกมา
แล้วแต่คนชอบน่ะ คนสมัยใหม่คงชอบตู้หยอดเหรียญ
แต่พวกดักดานทางความคิดจะอยู่ในลัทธิบูชาตัวบุคคล ชอบไครก็หลงใหลได้ปลื้มมีความศรัทธาอย่างล้นพ้น คนที่พวกเขารักนั้นบริสุทธ์ผ่องผุดเป็นตรูดเด็กเลยทีเดียว ขาวสะอาดผ่องแพ้วนพคุณ แล้วสาวกเหล่านี้ก็เฝ้าภาวนาขอพรเกิดความสุขใจเป็นล้นผล
การเมืองไทยจึงไปไม่ถึงไหน เพราะประชากรส่วนหนึ่งดักดานไม่ยอมรับความเจริญ ได้นายดีอดตายก็ไม่ว่า ชอบคนนี้
แต่อีกฝั่งเลือกเพราะคุณมีสินค้าอะไรมานำเสนอมีให้เลือกหลากหลาย
แล้วแต่นะ ว่ารสนิยมของคุณจะต่ำจะสูงชอบ