ตามอ่านพันทิปมานานมากแล้วค่ะ แต่เพิ่งได้สมัครสมาชิก
ธรรมดาจะตามอ่านทั้งเรื่องทำอาหาร ถ่ายรูป เกม/การ์ตูน
และไอที แต่อ่านบ่อยที่สุดคือเรื่องปัญหารักๆ ใคร่ๆ นี่แหละ



บางกระทู้ดูน้ำเน่าจนเหมือนเรื่องแต่ง
บางกระทู้ดูเวอร์เกินจนเหมือนจะล่อเป้า
บางกระทู้อ่านแล้วเข้าตัว แทงใจดำสุดๆ
บางกระทู้อ่านแล้วกลัว ว่าจะเกิดกับตัวเอง



ตั้งแต่เรื่องความรักแบบเด็กๆ การสารภาพรักรุ่นพี่ แต่อ่าน
แล้วเจ็บจุกแทน จขกท. อื่นๆ คือ เรื่องเช่นคบแฟนมา 12 ปี
แฟนหนีไปคั่วเด็ก ท้องแล้วทิ้ง เมียน้อยทำลายครอบครัว
หรือแต่งงานลูก 2 แต่สามีขอหย่า/ติดโรคจากการเที่ยว
พ่อแม่/มีชู้ บอกความจริงดีไหม และอื่นๆ อีกหลายอย่าง...

ส่วนใหญ่เรื่องเล่าความรักที่น่าสะเทือนใจจะเกิดเพราะคนที่
รักมาก คบมานาน สร้างทุกอย่างมาด้วยกัน และไม่เคยคิดว่า
จะทำกันได้ลง อ่านแล้วก็พลอยกลัวว่าความรักหนุ่มสาว และ
ครอบครัว ณ ปัจจุบัน จะหาความจริงใจต่อคู่ครองของตนได้ยาก

เมื่อเห็นอะไรดีกว่าก็วิ่งไป...



บางทีเราอาจจะไวต่อความรู้สึกมากเกินไปเพราะมีความคิดแบบนี้

ทุกคนมีสิทธิที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองก็จริง แต่ลืมไป
รึเปล่าว่าสิ่งที่มีอยู่ไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นความรัก ความผูกพันธ์
ไม่ใช่เรื่องที่ทิ้งๆ ขว้างๆ ได้ พออ่านกระทู้พวกนั่นจึงรู้สึกไปว่า
ความรักมันดิบ ชุ่ย จนหัวใจน้อยๆ ของเราสั่นวูบวาบเพราะสะเทือน



บางคนเห็นเรื่องคู่ครองเหมือนสัตว์เลี้ยง เช่น แมวตัวนี้น่ารัก
เอามาเลี้ยง เลี้ยงแล้วก็รัก ถึงมันจะน่ารักแค่ไหน แต่มองหน้า
แมวตัวเดิมก็ชินหรือเบื่อ พอเจอแมวตัวใหม่น่ารักๆ ก็เอามาเลี้ยง
แล้วก็บอกว่ารัก และชอบแมวทั้งสองตัว

คนนะ ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่จะรักได้ทีละหลายๆ ตัว?

หรือ เรากันแน่ที่มีตรรกะผิดแผกไปจนรู้สึกว่าคู่รักและความรักคือ
สิ่งสำคัญ มีได้แค่หนึ่งเดียว เลือกแล้วต้องเลือกเลย และไปให้สุด
ความสามารถก่อนถึงจะตัดสินว่าไหวหรือไม่ไหว?