คือผมเป็นคนที่เรียนได้ระดับปานกลาง เป็นคนตั้งใจเรียนในห้องนะผลการเรียนผมก็ระดับกลางๆ ผมมีปัญหากับเพื่อนที่เคยสนิทกันมาก ตัวติดกันตลอด และสุดท้ายผมก็เป็นคนยอมแพ้ไป ผมใช้ชีวิตเงียบๆไม่โต้ตอบกับใครแม้เพื่อนจะรุมแขวะผมแค่ไหน เพื่อนในห้องชอบนินทากันเอง ชอบรุมด่าใครสักคนนึงในห้อง ละก็วนไปเรื่อยๆ จนโดนเกือบทั้งห้อง แต่กับผมผมรู้สึกชินกับบรรยากาศในห้อง และรู้สึกปลง ผมอยากมีเพื่อนในห้องที่สามัคคี รักกัน ผมอดทนมาเป็นเวลา 6-7 เดือน และในที่สุดผมก็จบม.3 สักที  ผมรู้สึกโล่งมาก ที่ไม่ต้องอึดอัดอยู่ห้องที่เต็มไปด้วยความไม่จริงใจต่อกัน ละผมก็มีโรงเรียนในฝันที่ผมอยากเข้ามากๆ ผมเข้าไปสอบคัดเลือก สุดท้าย ผมก็สอบไม่ติด T-T ผมเสียใจ เสียดายอยากเข้ามากๆ แต่ที่บ้านก็อยากให้กลับไปเรียนที่เดิม แต่ผมยืนยันเลยว่าไม่เรียนที่เดิมแน่ เพราะผมไม่ได้ชอบเลย ผมอยากเข้าโรงเรียนที่ผมอยากเรียน แล้วผมก็ตั้งใจว่าถ้าผมได้เรียนโรงเรียนที่ผมอยากเรียน ผมจะตั้งใจเรียน จะทำให้ดีที่สุด แต่ผมสอบไม่ติด ผมเลยอยากซิ่ว เพื่อไปสอบใหม่ปีหน้า ในระหว่างที่ซิ่ว ผมจะหาที่เรียนพิเศษ จะค้นคว้าเยอะๆเพื่อจะสอบเข้าให้ได้ แต่ที่บ้านผมคงไม่เข้าใจผม ผมเครียดมากก ไม่มีใครเข้าใจผมเลยตอนนี้ ตอนนี้ผมก็ยังไม่มีที่เรียน ต่อให้ที่บ้านจะให้ผมไปเรียนที่ไหน ผมก็รู้สึกว่าผมฝืนทำ แล้วผมจะทนอยู่แบบนั้น 3 ปีเลยหรอ ทั้งที่ผมไม่ได้ชอบ ไม่ได้อยากเข้าไปเรียนที่นั้น เหมือนกับตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ ทำนองนั้น เพื่อนๆช่วยแนะนำทีครับ ผมควรทำอย่างไรดี