คือ เราเริ่มรู้สึกชอบ ผญ ด้วยกันมาตั้งแต่ ป.3 แล้วนะ ตอนนั้นก็ชอบแบบเพื่อนแต่คงไม่ใช่แบบแฟน
จนเข่าสู่ ม.ปลาย มีแฟนแบบเป็นตัวเป็นตนเลย แม่เราจะแอนตี้มาก ไม่ชอบให้เรามีแฟนเป็น ผญ ด้วยกัน
เราเคยพาแฟนมาบ้าน แบบมาเล่นเฉยๆอ่ะ ก็โดนแม่ไล่ออกไป เราไม่รู้จะทำไง
เคยทะเลาะกับแม่เรื่องนี้จนบ้านแตกไปทีนึง แม่เคยไล่เราออกจากบ้านด้วย
พ่อเราไม่ได้อยู่บ้าน เพราะไปทำงานต่างประเทศตั้งแต่เราอยู่ ป.5
เราก็อยู่กับแม่ และน้องชายอีกหนึ่งคน แต่ละวันแม่ก็ไปทำงาน ไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้าน
สรุปง่ายๆ คนในบ้านไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน เลยขาดความอบอุ่น
จนเราเข้ามหาลัย รู้สึกอิสระขึ้นมาทันที มีแฟนอยู่ห้องด้วยกันแบบเปิดเผย
จนตอนนี้เราเรียนอยู่เทอมสุดท้ายก็จบแล้ว สงกรานต์นี้เราว่าจะพาแฟนกลับบ้านด้วย
เลยโทรบอกแม่ ว่าจะพาเพื่อน ผญ กลับด้วย
แม่บอก "จะพามาทำไม บ้านเราเล็กจะตาย เพี่อนก็ขอให้เพื่อนจริงๆเถอะ ถ้าแฟนอย่าพามา แม่ไม่ชอบ
แม่รับไม่ได้ ถ้าพาแฟนผู้ชายมา แม่จะไม่ว่าอะไรเลย" เราได้ยินก็แบบรู้สึกเสียใจ
น้อยใจมาก คือทำอะไรผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ เวลาที่ว่างก็กลับบ้านไปช่วยพ่อแม่ทำงาน
แต่เราไม่ชอบ ผช มันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ แฟนเราก็ถามตลอดนะ ว่าทำไมไม่พาเขากลับบ้านด้วยบ้าง
เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่มีคำตอบ เราอยากเปิดใจคุยกับแม่มาก แต่เราก็ไม่กล้า ได้แต่เก็บกดไว้แบบนี้มาหลายปีแล้ว
เสียใจมากที่ขนาดแม่ตัวเองยังรับไม่ได้ และไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ต่อไป
บางทีก็ไม่อยากจะหายใจไปเลย เป็นทอมมันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ