สวัสดีค่ะ ขอเล่าเลยนะกันนะคะ เปนเรื่องจริงจากชีวิตของเราเองค่ะ .... อาจจะไม่เหมาะสมนะคะเพราะยังเด็กเกิน แต่เราว่ามันน่าจะใช่ค่ะ
ลองอ่านนะคะ
คือเราก้อมีชีวิตที่เริ่มดีมากเลยค่ะตั้งแต่ ป6 เทอม 2 เพราะว่าย้ายมาอยุ่ กทม ย้ายจาก ปทุม ค่ะที่นั่นเราอยุ่กะปู่ย่าที่เปนใบ้ค่ะ พอมาอยุ่ กทม กับป้า อีก 2 คนที่ไม่มีลูกและอายุ 40+ ทั้งคู่เขาเรียกว่า ผญ ถึกทึน(ไม่มีสามีและลูก) เขาจะไม่ค่อยเข้าใจการมีครอบครัวแบบตัวเองอะคะแบบพ่อแม่ลูก เขาใช้เงินเลี้ยงเราอย่างเดียว ชีวิตเราตอนนั้นก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ เริ่มมีเงินใช้ มีเพื่อน ได้แอบเที่ยวบ้างกะเพื่อน ไม่ใช่เที่ยวกลางคืนนะที่ห้าง(ยังต้องแอบ) คือพ่อแม่ป้าเราเปนคนค่อนข้างหัวโบราณค่ะ ไม่ยอมให้ไปบ้านเพื่อนหรือให้เพื่อนมาหา เราเลยเปนเด็กที่เก็บกฏเอาสะมาก จนวันนึง ม2 เทอม2 เราเจอ ผช(ชื่อ มีน แฟนเราในปัจจุบัน) คนนึงอายุห่างจากเรา 2 ปี เราอยุ่ ม2 เขาอยุ่ ม4 ค่ะ เขาเปนนักกีฬาและน่าตาค่อนข้างดีค่ะ(แต่ตัวเลก) และเขามีคนชอบเยอะมาก และตอนนั้นเรายังห้าวๆอยุ่เลย และไม่รุ้จักพี่เขาเลยไม่เคยเหนน่ากันเพราะเราเปนคนที่ไม่สนใคร โลกส่วนตัวสูงอยุ่ รร. ทุกครั้งเวลาพักหรือเที่ยงจะหมกตัวอยุ่แต่โรงอาหารต่างจากมีน (ที่ไม่เรียกพี่เพราะว่าตอนนี้มีลูกแล้วค่ะ 5555)เค้าอยุ่แต่สนามกีฬา เราเลยไม่เคยพบกันเลยสักครั้ง จนมีครั้งนึงมีพี่ที่ชื่อ เป๋ง ละกันรุ้จักกับเราห่างๆ เพราะพ่อเขาและพ่อเราเคยเปนเพื่อนกันสมัยเรียนเราเรยรุ้จักกัน และพี่เป๋งเนี่ยเขาก้อเปนเพื่อนสนิทมากกับมีน เขาก้อมาติดต่อให้แต่เราไม่รุ้นี่ว่าคนไหนพี่เป๋งเขาเลยให้เฟสมาและเอาเฟสเราให้มีนไป เย็นวันนั้นเราก็ไปดูเฟสเขาปรากฏว่ามีเพื่อนกันตอนไหนไม่รุ้ แต่เราไม่คุ้นน่าเขาเลย แล้วเขาก้อทักมา ตอนนั้นเรามีแฟนแล้ว ชื่อ เอ (นามสมมุต) มันนิสัยไม่ค่อยดีและไม่ใช่สเปคเราเลยเราเลยอยากเลิกเพราะมันโทรไปบอกมายเพื่อนซี้เราว่าทำยังไงก็ได้ให้เราให้พรรมจรรย์กับมัน เราเลยยิ่งอยากเลิกมากๆ และจนมีมีน เราก็บอกมีนไปตรงๆว่าเรามีแฟนแล้วแต่กำลังจะเลิก มีนเขาว่าจะถอดใจแต่เหนเราบอกจะเลิกเขาเลยบอกให้ไปคุยกะแฟนให้จบก่อนจะได่ไม่มีปัญหากัน และหลังจากนั้นเราก้อคุยกันเจอกันใน รร. ประมาณได้หลายยอาทิตและต่อจากนั้น
...ก็มีเรื่องไม่คาดฝันเมื่อมีเดกเลวใน รร. เพื่อนของเอใน รร. เรา มันไปฟ้องเอ(เอไม่ได้เรียนหนังสือ) ว่าเรากะมีนสนิทกันเกินน่าเกินตาและมีบ้างที่มีนเดินไปส่งหน้าปากซอยบ้านทุกวัน เพราะเราเริ่มทำตัวห่างจากเอและไม่นานนักเราก็บอกเลิกเอ และเช้าตรู่วันต่อมา เวลาประมาน 05.30 น. ที่เราจะตื่นมาเตรียมไป รร. ทุกครั้งเพราะเอจะโทรมาปลุกและมันก้อโทรมาปลุกตามเคย แต่??? มันพูดว่า "วันนี้ระวังผัวใหม่ไว้ให้ดี" และวางสายไป เราก็งงว่าทำไม มีใครเอาไรไปบอกหรือไรเราก้องง และตอนไป รร. เราก้อบอกเรื่องนี้กับมีน มีนก็เอาเบอจากเราโทรไปถามเอ แต่เพื่อนเอรับแล้วหาเรื่องมีนและมันบอกว่ามีนเปนคนโทรไปหาเรื่องมันก่อน?? และมันก็นัดมีนหลังเลิกเรียนไปเจอกันมีนก็ตกลงเพราะเขาเชื่อใจเราว่าเราบอกเลิกเอแล้วจริงๆ แต่ยังไม่คบกันนะ พอเลิกเรียนมีนก้อพุดลอยๆว่ามีเรื่องแล้วเว้ย เพื่อนมันก้อมาถามกันเตมแต่ไม่ได้จะลุมแค่จะดู มีนก็กลัวเราโดนไปด้วยมีนเลยรีบไปเราไปส่งและส่งเสร็จก็ไปหาเอทันที เราห่วงมีนมากแต่วันต่อมาก็ได้รูว่าไม่มีใครเปนอะไรเคลียกันดีแต่...? พวกที่อยุ่ในเหตการณ์เพื่อนๆมีนและมีนเองได้เล่าให้ฟังว่า เอน่ะมันพูดถึงเราในทางเสียๆหายๆ ทั้งที่เราไม่เคยจะได้กับมันเลยแล้วพูดทำไม? ประมาณว่าเราร่าน หลายใจ เผื่อเลือกทั้งๆที่ไม่ได้เอากันเลยบอกตรงๆ และไม่เคยเสียพรรมจรรย์ให้ใครเลยมาพูดแบบนี้ ก้อดีละที่เลิกกันไป...
เราก็ดุใจกันประมาณ3-4 เดือนนะกว่าจะคบกันเขาก็น่ารักดีแหละ แต่สิ่งที่ ผช ทุกคนมีคือการที่ได้อะไร(....) ไปแล้วจะทหใ้เปลี่ยนไป มันก็จริงค่ะ หลังที่เราคบกัน อะไรกันนานเข้ามีนเริ่มเปลี่ยนไป นอกใจ ติดเพื่อน ติดเกม ไม่กลับบ้าน อยู่แต่ร้านเกม นอนบ้านเพื่อน ไม่รับสาย ไม่ค่อยไป รร. (เหมือนกรรมตามสนอง) เราเสียใจมาก ไม่ขอเล่าอะไรในระหว่างคบนะคะ แต่เราก็ผ่านกันมาได้ถึง 3 ปีกว่าค่ะ แต่ก่อนนั้น ตอนที่ กำลังจะเช้าปีที่ 2 เราเลิกกันไปรอบนึงค่ะ เราทะเลาะกันหนักมากถึงขั้นกระทืบกันแล้วเราเละ (คือสภาพแบบโดนกระทืบค่ะ แถมโดนท่อรถ แล้วล้มขูดพื้น และโดนต่อยที่ตาข้างซ้ายด้วยตอนทะเลาะกัน) กลับไปบ้านที่ป้าจอมถึกทึนไมใจเข้าใจชีวิตครอบครัวกระทืบซ้ำอีกเอาไม้ค้ำคนพิการที่มีด้านน็อตฟาดเข้าที่มือขวาของเรา เลือดออกเหวาะอีก ที่แขนและนิ้วก้อย แต่เขาก็ถามว่ามันเปนใครตามประสาเดกมีปัญหา สภาพวันแรกไม่เจบค่ะ วันต่อมานี่สิเน่ามากแต่ป้าเขามีอาชีพขายของตลาดสด เขาทำโทษเราโดนการให้ทำทุกอย่างทั้งที่แผลเรายังไม่ได้ทำความสะอาดเลยตั้งแต่วันที่มีเรื่อง แผลเริ่มเน่าและเขาพูดเหมือนให้เลิกเรียนแต่เราบอกจะเรียน แต่ความจริงเราก้อแอบไปร้านเกมที่แฟนอยุ่ค่ะมีพี่ที่เฝ้าร้านเกม แทนชื่อบี ละกันเขาก้อดีกับเราช่วยดูเราหาข้าวน้ำให้เปนพี่ที่รุ้จักกันเพราะอยุ่หมุ่บ้านเดียวกันค่ะ เราก้อหลอกป้าประมาณอาทิตนึงค่ะ ตี 4ไปเปิดร้านผัก 7โมงเช้าเขาให้กลับบ้านแต่งตัวไปเรียนแต่เราก้อแอบมาค่ะ แล้วเย็นๆ 5-6โมงเราก้อไปปิดร้าน จนวันที่หนีก้อหนีไปได้ประมาณ 4-5 วันพ่อก้อตามมาเจอค่ะพ่อแม่ยังไม่อะไรกะเราเลยค่ะ แต่เขาก้อเรียกไปคุยที่บ้านทั้ง 2 ฝ่ายเขาถามเอาไงเราพุดเองเลยจะกลับปทุม เขาก้อตามนั้นจังหวะนั้นเราเลิกเลิกกันและพ่อแม่เราก้อไปลาออกให้ เราเลยไม่ได้เรียนไปอยุ่ปทุมช่วยพ่อแม่ทำงาน ตอนเราออกจาก รร. ก้อเดือน พค. ค่ะ และตอนอยุ่ปทุมเราก้อหาโอกาสจะไปทำงานค่ะแต่เรา คถ มีนตลอดเวลาไม่รุทำไมเรารักมาก จนเจอเพื่อนสมัยเรียน ป4 ชื่ออุ้มค่ะมันเจอเราที่ๆสมัครงานมันเลยชวนทำ พ่อเราก้อเลยให้เราฝากกับอุ้มไปจนวันที่ 25 พ.ย 56 อุ้มบอกมีนัดไปสมัครงานที่ฟิวเจอรังสิตอาจกลับค่ำหน่อยบอกกะพ่อแม่เราด้วยซึ่งมันก็จิงค่ะ แต่เรากะแฟนเริ่มกลับมาคุยกันได้เกือบเดือนแล้ว เราเลยให้แฟนมาหาที่ปทุม (มีนเคยขี่มาหาเราประมาน2-3ครั้งค่ะเลยมาถูก) ก้อมาเจอกันที่โลตัสคลอง7 ที่ร้านของอุ้มและเราก้อตกลงหนีไปอยุ่บ้านมีนค่ะ และเราก้อหนีมาจริงๆ
ตอนนั้นพ่อแม่เราทำงานอยุ่ ตจว. ค่ะเลยไม่รุ้ว่าเราไม่ได้กลับบ้านและปู่ย่าที่เปนใบ้ก้อเข้าใจว่าเรานอนบ้านอุ้มซึ่งตอนนั้นเราอยุ่กับมีนที่ กทม. สะแล้วเรารุ้สึกผิดและระหวาดระแวงมากค่ะแต่ไม่เหมือนตอนอยุ่กะป้าค่ะเพราะพ่อแม่ยังไงก้อคือพ่อแม่ ฝั่งพ่อแม่มันเขาไม่อะไรอยุ่แล้วเขาก้อบอกว่าระวังมีนจะโดนจับนะเพราะตอนที่ทะเลาะกันหนักป้าเราเคยบันทึกประจำไว้ แต่มันผ่านมาเกินครึ่งปีแล้ว มีนก้อบอกแม่ว่า "หนูเลี้ยงได้แม่" เรางงเลย55 เราก้ออยุ่ด้วยกันมาจนมาถึง 4 กพ 57 วันเกิดพ่อเรา เราเอาโทรศัพไปซ่อมก่อนปีใหม่ 57 เพิ่งได้เอาเข้าศูนย์มาได้วันเกิดพ่อทำให้เรา คถ พ่อยิ่งขึ้นไปอีกเลยตัดสินใจไปโทรตู้กะมีนหาพ่อ พ่อก้อรุ้ว่ามีนโทรแต่เราสงสัยทำไมพ่อไม่มาตามหาเราทั้งที่เคยมาเอาเรื่องที่บ้านมีน หรือเขาไม่รักเราแล้ว ความจริงไม่ใช่ค่ะพ่อพูดว่าไงรู้ไหม น้ำตาจะไหลพ่อตอบว่า "ที่ไม่ตามหนูน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่รักหรือทิ้งนะ แต่เพราะเห็นหนูเลือกแล้วว่าจะใช้ชีวิตกับใครยังไงพ่อเลยให้สิทธิ์หนู เพราะหนูทำพ่อหลายครั้งเรื่องมีน ทำให้มั่นใจว่าอยู่กับมีนแน่นอน ไม่ได้โดนลักไปหรือหายไปไหน เพราะหนูคงต้องอยู่กับคนที่รัก" เราร้องไห้น่าเซเว่น ตู้โทรศัพตรงนั้น และพ่อบอกเมื่อมั่นใจแล้วว่าอยุ่ตรงนั้นพ่อจะไปหานะ โอเคมั้ยวันที่ 10พ่อว่าง และพ่อก้อมาหาจริงค่ะ แต่แม่ไม่มาคะพ่อบอกแม่ยังทำใจไม่ได้ พ่อก้อมาคนเดียว.
พ่อพาไปเลี้ยงข้าว คุยกันน้ำตาเราแอบจะไหลตลอด พ่อบอกกับเราว่าห้ามท้องนะไม่ว่าจะอยุ่ด้วยกันยังไง ห้ามมีลูก ไม่งั่นชีวิตจะลำบากทั้งคู่และคนรอบตัวด้วย ซึ่งก่อนนห้านั้น วันที่ 1 ธค 57 หลังจากที่หนีมา 25 พย 57 เราก้อท้องซะแล้วไวมาก เหมือนแฟนกลัวพ่อเราเอาเรากลับไปเลยทำแบบนี้แหละมั้ง เราก้อไม่กล้าพุด เพราะเราทำท่านเสียใจมากมหาสารแล้ว ได้แต่เงียบไม่พุดแถไปเรื่องอื่น จนพ่อกลับไปก้อไลนมาพ่อทำไม่เปนหรอกเราทำให้ตอนท่านมาหา แต่ท่านพิมเปนคุยกันได้ พ่อก้อเซ้าซี้เราเรื่องท้องตลอดเราก้อไม่พุดอะไรทั้งนั้น จนเกือบเที่ยงคืนพ่อจะนอนพ่อเลยย้ำบอกให้ตอบภายในวันนี้ เราก้อเลยดึงพลังทั้งหมดบอกความจริงพ่อไป พ่อก้อทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น และพยายามคุยต่อเขาก้อบอกให้ดูแลตัวเองดีๆ เขาไม่กล้าบอกแม่เพราะแม่เปนคนโมโหร้ายแต่หลังจากนั้นที่พ่อมาหาเราบ่อยๆ แม่ติดรถมาด้วยแต่ไม่ยอมลงมาเจอน่าเราเลยแต่เราก้อไหว้ท่านผ่านไป 3-4 เดือนแม่เริ่มคุยกับเราเข้าใจเรา ซื้อเสื้อผ้าของใช้ สำหรับเด็กและแม่เด็กของกินอาหารบำรุงทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเลวมากที่ทำให้พ่อแม่เอือมจนเขาทำไรไม่ได้ต้องมาฝืนใจทำ ทั้งที่ทำจากข้างในก้อเถอะ... จนคลอดลูกออกมา 22 สค 57 (ปัจจุบันน้อง 7 เดือนแล้วค่ะ)พ่อแม่เริ่มมาอยุ่กับเราที่บ้านแฟนบ่อยขึ้นมากขึ้น จนทุกวันนี้พ่อแม่อยุ่กับเราแล้วและเหนมีนเปนเหมือนลูกชายคนนึงทั้งที่เขาเคยด่ามีนไว้ แต่เพราะคำๆนี้ที่เราได้ยินบ่อยๆคือ "ถ้าลูกรักใคร พ่อแม่ก้อรักด้วย" นี่แหละคือเรื่องจริงทำให้เราคิดว่า เราน่าจะเจอมีนตอนที่ดีกว่านี้นะ พ่อแม่จะได้รุ้สึกกะมีนดีๆตั้งแต่แรก ไม้ใช่แอบคบกัน หนีตามกันมาแบบนี้น่ะ
(ปีนี้วันแม่และพ่อด้วยเราคิดว่าจะกาบแม่สักครั้งในชีวิตเพราะเราไม่ค่อยได้อยุ่ด้วยกันเลยปีนี้ปีแรกที่เริ่มใกล้ชิดกัน) เปนกำลังใจด้วยนะคะ ^^
#ขอบคุณที่อ่านค่ะ อาจจะเล่าไม่ละเอียดนะคะ กลัว ขก. และ เยอะเกินกระทู้นี่คือคล่าวๆนะคะ เรื่องความลับระหว่างดำเนินเรื่องมีเปนโยชเลยค่ะ5555 สงสัยอะไรถามได้นะคะ เรื่องจริงทุกคำค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ #แล้วชีวิตคุณละคะเปนยังไง?
ลองอ่านดูว่านี่คือ รักแท้หรือเปล่า?
คือเราก้อมีชีวิตที่เริ่มดีมากเลยค่ะตั้งแต่ ป6 เทอม 2 เพราะว่าย้ายมาอยุ่ กทม ย้ายจาก ปทุม ค่ะที่นั่นเราอยุ่กะปู่ย่าที่เปนใบ้ค่ะ พอมาอยุ่ กทม กับป้า อีก 2 คนที่ไม่มีลูกและอายุ 40+ ทั้งคู่เขาเรียกว่า ผญ ถึกทึน(ไม่มีสามีและลูก) เขาจะไม่ค่อยเข้าใจการมีครอบครัวแบบตัวเองอะคะแบบพ่อแม่ลูก เขาใช้เงินเลี้ยงเราอย่างเดียว ชีวิตเราตอนนั้นก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ เริ่มมีเงินใช้ มีเพื่อน ได้แอบเที่ยวบ้างกะเพื่อน ไม่ใช่เที่ยวกลางคืนนะที่ห้าง(ยังต้องแอบ) คือพ่อแม่ป้าเราเปนคนค่อนข้างหัวโบราณค่ะ ไม่ยอมให้ไปบ้านเพื่อนหรือให้เพื่อนมาหา เราเลยเปนเด็กที่เก็บกฏเอาสะมาก จนวันนึง ม2 เทอม2 เราเจอ ผช(ชื่อ มีน แฟนเราในปัจจุบัน) คนนึงอายุห่างจากเรา 2 ปี เราอยุ่ ม2 เขาอยุ่ ม4 ค่ะ เขาเปนนักกีฬาและน่าตาค่อนข้างดีค่ะ(แต่ตัวเลก) และเขามีคนชอบเยอะมาก และตอนนั้นเรายังห้าวๆอยุ่เลย และไม่รุ้จักพี่เขาเลยไม่เคยเหนน่ากันเพราะเราเปนคนที่ไม่สนใคร โลกส่วนตัวสูงอยุ่ รร. ทุกครั้งเวลาพักหรือเที่ยงจะหมกตัวอยุ่แต่โรงอาหารต่างจากมีน (ที่ไม่เรียกพี่เพราะว่าตอนนี้มีลูกแล้วค่ะ 5555)เค้าอยุ่แต่สนามกีฬา เราเลยไม่เคยพบกันเลยสักครั้ง จนมีครั้งนึงมีพี่ที่ชื่อ เป๋ง ละกันรุ้จักกับเราห่างๆ เพราะพ่อเขาและพ่อเราเคยเปนเพื่อนกันสมัยเรียนเราเรยรุ้จักกัน และพี่เป๋งเนี่ยเขาก้อเปนเพื่อนสนิทมากกับมีน เขาก้อมาติดต่อให้แต่เราไม่รุ้นี่ว่าคนไหนพี่เป๋งเขาเลยให้เฟสมาและเอาเฟสเราให้มีนไป เย็นวันนั้นเราก็ไปดูเฟสเขาปรากฏว่ามีเพื่อนกันตอนไหนไม่รุ้ แต่เราไม่คุ้นน่าเขาเลย แล้วเขาก้อทักมา ตอนนั้นเรามีแฟนแล้ว ชื่อ เอ (นามสมมุต) มันนิสัยไม่ค่อยดีและไม่ใช่สเปคเราเลยเราเลยอยากเลิกเพราะมันโทรไปบอกมายเพื่อนซี้เราว่าทำยังไงก็ได้ให้เราให้พรรมจรรย์กับมัน เราเลยยิ่งอยากเลิกมากๆ และจนมีมีน เราก็บอกมีนไปตรงๆว่าเรามีแฟนแล้วแต่กำลังจะเลิก มีนเขาว่าจะถอดใจแต่เหนเราบอกจะเลิกเขาเลยบอกให้ไปคุยกะแฟนให้จบก่อนจะได่ไม่มีปัญหากัน และหลังจากนั้นเราก้อคุยกันเจอกันใน รร. ประมาณได้หลายยอาทิตและต่อจากนั้น
...ก็มีเรื่องไม่คาดฝันเมื่อมีเดกเลวใน รร. เพื่อนของเอใน รร. เรา มันไปฟ้องเอ(เอไม่ได้เรียนหนังสือ) ว่าเรากะมีนสนิทกันเกินน่าเกินตาและมีบ้างที่มีนเดินไปส่งหน้าปากซอยบ้านทุกวัน เพราะเราเริ่มทำตัวห่างจากเอและไม่นานนักเราก็บอกเลิกเอ และเช้าตรู่วันต่อมา เวลาประมาน 05.30 น. ที่เราจะตื่นมาเตรียมไป รร. ทุกครั้งเพราะเอจะโทรมาปลุกและมันก้อโทรมาปลุกตามเคย แต่??? มันพูดว่า "วันนี้ระวังผัวใหม่ไว้ให้ดี" และวางสายไป เราก็งงว่าทำไม มีใครเอาไรไปบอกหรือไรเราก้องง และตอนไป รร. เราก้อบอกเรื่องนี้กับมีน มีนก็เอาเบอจากเราโทรไปถามเอ แต่เพื่อนเอรับแล้วหาเรื่องมีนและมันบอกว่ามีนเปนคนโทรไปหาเรื่องมันก่อน?? และมันก็นัดมีนหลังเลิกเรียนไปเจอกันมีนก็ตกลงเพราะเขาเชื่อใจเราว่าเราบอกเลิกเอแล้วจริงๆ แต่ยังไม่คบกันนะ พอเลิกเรียนมีนก้อพุดลอยๆว่ามีเรื่องแล้วเว้ย เพื่อนมันก้อมาถามกันเตมแต่ไม่ได้จะลุมแค่จะดู มีนก็กลัวเราโดนไปด้วยมีนเลยรีบไปเราไปส่งและส่งเสร็จก็ไปหาเอทันที เราห่วงมีนมากแต่วันต่อมาก็ได้รูว่าไม่มีใครเปนอะไรเคลียกันดีแต่...? พวกที่อยุ่ในเหตการณ์เพื่อนๆมีนและมีนเองได้เล่าให้ฟังว่า เอน่ะมันพูดถึงเราในทางเสียๆหายๆ ทั้งที่เราไม่เคยจะได้กับมันเลยแล้วพูดทำไม? ประมาณว่าเราร่าน หลายใจ เผื่อเลือกทั้งๆที่ไม่ได้เอากันเลยบอกตรงๆ และไม่เคยเสียพรรมจรรย์ให้ใครเลยมาพูดแบบนี้ ก้อดีละที่เลิกกันไป...
เราก็ดุใจกันประมาณ3-4 เดือนนะกว่าจะคบกันเขาก็น่ารักดีแหละ แต่สิ่งที่ ผช ทุกคนมีคือการที่ได้อะไร(....) ไปแล้วจะทหใ้เปลี่ยนไป มันก็จริงค่ะ หลังที่เราคบกัน อะไรกันนานเข้ามีนเริ่มเปลี่ยนไป นอกใจ ติดเพื่อน ติดเกม ไม่กลับบ้าน อยู่แต่ร้านเกม นอนบ้านเพื่อน ไม่รับสาย ไม่ค่อยไป รร. (เหมือนกรรมตามสนอง) เราเสียใจมาก ไม่ขอเล่าอะไรในระหว่างคบนะคะ แต่เราก็ผ่านกันมาได้ถึง 3 ปีกว่าค่ะ แต่ก่อนนั้น ตอนที่ กำลังจะเช้าปีที่ 2 เราเลิกกันไปรอบนึงค่ะ เราทะเลาะกันหนักมากถึงขั้นกระทืบกันแล้วเราเละ (คือสภาพแบบโดนกระทืบค่ะ แถมโดนท่อรถ แล้วล้มขูดพื้น และโดนต่อยที่ตาข้างซ้ายด้วยตอนทะเลาะกัน) กลับไปบ้านที่ป้าจอมถึกทึนไมใจเข้าใจชีวิตครอบครัวกระทืบซ้ำอีกเอาไม้ค้ำคนพิการที่มีด้านน็อตฟาดเข้าที่มือขวาของเรา เลือดออกเหวาะอีก ที่แขนและนิ้วก้อย แต่เขาก็ถามว่ามันเปนใครตามประสาเดกมีปัญหา สภาพวันแรกไม่เจบค่ะ วันต่อมานี่สิเน่ามากแต่ป้าเขามีอาชีพขายของตลาดสด เขาทำโทษเราโดนการให้ทำทุกอย่างทั้งที่แผลเรายังไม่ได้ทำความสะอาดเลยตั้งแต่วันที่มีเรื่อง แผลเริ่มเน่าและเขาพูดเหมือนให้เลิกเรียนแต่เราบอกจะเรียน แต่ความจริงเราก้อแอบไปร้านเกมที่แฟนอยุ่ค่ะมีพี่ที่เฝ้าร้านเกม แทนชื่อบี ละกันเขาก้อดีกับเราช่วยดูเราหาข้าวน้ำให้เปนพี่ที่รุ้จักกันเพราะอยุ่หมุ่บ้านเดียวกันค่ะ เราก้อหลอกป้าประมาณอาทิตนึงค่ะ ตี 4ไปเปิดร้านผัก 7โมงเช้าเขาให้กลับบ้านแต่งตัวไปเรียนแต่เราก้อแอบมาค่ะ แล้วเย็นๆ 5-6โมงเราก้อไปปิดร้าน จนวันที่หนีก้อหนีไปได้ประมาณ 4-5 วันพ่อก้อตามมาเจอค่ะพ่อแม่ยังไม่อะไรกะเราเลยค่ะ แต่เขาก้อเรียกไปคุยที่บ้านทั้ง 2 ฝ่ายเขาถามเอาไงเราพุดเองเลยจะกลับปทุม เขาก้อตามนั้นจังหวะนั้นเราเลิกเลิกกันและพ่อแม่เราก้อไปลาออกให้ เราเลยไม่ได้เรียนไปอยุ่ปทุมช่วยพ่อแม่ทำงาน ตอนเราออกจาก รร. ก้อเดือน พค. ค่ะ และตอนอยุ่ปทุมเราก้อหาโอกาสจะไปทำงานค่ะแต่เรา คถ มีนตลอดเวลาไม่รุทำไมเรารักมาก จนเจอเพื่อนสมัยเรียน ป4 ชื่ออุ้มค่ะมันเจอเราที่ๆสมัครงานมันเลยชวนทำ พ่อเราก้อเลยให้เราฝากกับอุ้มไปจนวันที่ 25 พ.ย 56 อุ้มบอกมีนัดไปสมัครงานที่ฟิวเจอรังสิตอาจกลับค่ำหน่อยบอกกะพ่อแม่เราด้วยซึ่งมันก็จิงค่ะ แต่เรากะแฟนเริ่มกลับมาคุยกันได้เกือบเดือนแล้ว เราเลยให้แฟนมาหาที่ปทุม (มีนเคยขี่มาหาเราประมาน2-3ครั้งค่ะเลยมาถูก) ก้อมาเจอกันที่โลตัสคลอง7 ที่ร้านของอุ้มและเราก้อตกลงหนีไปอยุ่บ้านมีนค่ะ และเราก้อหนีมาจริงๆ
ตอนนั้นพ่อแม่เราทำงานอยุ่ ตจว. ค่ะเลยไม่รุ้ว่าเราไม่ได้กลับบ้านและปู่ย่าที่เปนใบ้ก้อเข้าใจว่าเรานอนบ้านอุ้มซึ่งตอนนั้นเราอยุ่กับมีนที่ กทม. สะแล้วเรารุ้สึกผิดและระหวาดระแวงมากค่ะแต่ไม่เหมือนตอนอยุ่กะป้าค่ะเพราะพ่อแม่ยังไงก้อคือพ่อแม่ ฝั่งพ่อแม่มันเขาไม่อะไรอยุ่แล้วเขาก้อบอกว่าระวังมีนจะโดนจับนะเพราะตอนที่ทะเลาะกันหนักป้าเราเคยบันทึกประจำไว้ แต่มันผ่านมาเกินครึ่งปีแล้ว มีนก้อบอกแม่ว่า "หนูเลี้ยงได้แม่" เรางงเลย55 เราก้ออยุ่ด้วยกันมาจนมาถึง 4 กพ 57 วันเกิดพ่อเรา เราเอาโทรศัพไปซ่อมก่อนปีใหม่ 57 เพิ่งได้เอาเข้าศูนย์มาได้วันเกิดพ่อทำให้เรา คถ พ่อยิ่งขึ้นไปอีกเลยตัดสินใจไปโทรตู้กะมีนหาพ่อ พ่อก้อรุ้ว่ามีนโทรแต่เราสงสัยทำไมพ่อไม่มาตามหาเราทั้งที่เคยมาเอาเรื่องที่บ้านมีน หรือเขาไม่รักเราแล้ว ความจริงไม่ใช่ค่ะพ่อพูดว่าไงรู้ไหม น้ำตาจะไหลพ่อตอบว่า "ที่ไม่ตามหนูน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่รักหรือทิ้งนะ แต่เพราะเห็นหนูเลือกแล้วว่าจะใช้ชีวิตกับใครยังไงพ่อเลยให้สิทธิ์หนู เพราะหนูทำพ่อหลายครั้งเรื่องมีน ทำให้มั่นใจว่าอยู่กับมีนแน่นอน ไม่ได้โดนลักไปหรือหายไปไหน เพราะหนูคงต้องอยู่กับคนที่รัก" เราร้องไห้น่าเซเว่น ตู้โทรศัพตรงนั้น และพ่อบอกเมื่อมั่นใจแล้วว่าอยุ่ตรงนั้นพ่อจะไปหานะ โอเคมั้ยวันที่ 10พ่อว่าง และพ่อก้อมาหาจริงค่ะ แต่แม่ไม่มาคะพ่อบอกแม่ยังทำใจไม่ได้ พ่อก้อมาคนเดียว.
พ่อพาไปเลี้ยงข้าว คุยกันน้ำตาเราแอบจะไหลตลอด พ่อบอกกับเราว่าห้ามท้องนะไม่ว่าจะอยุ่ด้วยกันยังไง ห้ามมีลูก ไม่งั่นชีวิตจะลำบากทั้งคู่และคนรอบตัวด้วย ซึ่งก่อนนห้านั้น วันที่ 1 ธค 57 หลังจากที่หนีมา 25 พย 57 เราก้อท้องซะแล้วไวมาก เหมือนแฟนกลัวพ่อเราเอาเรากลับไปเลยทำแบบนี้แหละมั้ง เราก้อไม่กล้าพุด เพราะเราทำท่านเสียใจมากมหาสารแล้ว ได้แต่เงียบไม่พุดแถไปเรื่องอื่น จนพ่อกลับไปก้อไลนมาพ่อทำไม่เปนหรอกเราทำให้ตอนท่านมาหา แต่ท่านพิมเปนคุยกันได้ พ่อก้อเซ้าซี้เราเรื่องท้องตลอดเราก้อไม่พุดอะไรทั้งนั้น จนเกือบเที่ยงคืนพ่อจะนอนพ่อเลยย้ำบอกให้ตอบภายในวันนี้ เราก้อเลยดึงพลังทั้งหมดบอกความจริงพ่อไป พ่อก้อทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น และพยายามคุยต่อเขาก้อบอกให้ดูแลตัวเองดีๆ เขาไม่กล้าบอกแม่เพราะแม่เปนคนโมโหร้ายแต่หลังจากนั้นที่พ่อมาหาเราบ่อยๆ แม่ติดรถมาด้วยแต่ไม่ยอมลงมาเจอน่าเราเลยแต่เราก้อไหว้ท่านผ่านไป 3-4 เดือนแม่เริ่มคุยกับเราเข้าใจเรา ซื้อเสื้อผ้าของใช้ สำหรับเด็กและแม่เด็กของกินอาหารบำรุงทุกอย่าง เรารู้สึกว่าเลวมากที่ทำให้พ่อแม่เอือมจนเขาทำไรไม่ได้ต้องมาฝืนใจทำ ทั้งที่ทำจากข้างในก้อเถอะ... จนคลอดลูกออกมา 22 สค 57 (ปัจจุบันน้อง 7 เดือนแล้วค่ะ)พ่อแม่เริ่มมาอยุ่กับเราที่บ้านแฟนบ่อยขึ้นมากขึ้น จนทุกวันนี้พ่อแม่อยุ่กับเราแล้วและเหนมีนเปนเหมือนลูกชายคนนึงทั้งที่เขาเคยด่ามีนไว้ แต่เพราะคำๆนี้ที่เราได้ยินบ่อยๆคือ "ถ้าลูกรักใคร พ่อแม่ก้อรักด้วย" นี่แหละคือเรื่องจริงทำให้เราคิดว่า เราน่าจะเจอมีนตอนที่ดีกว่านี้นะ พ่อแม่จะได้รุ้สึกกะมีนดีๆตั้งแต่แรก ไม้ใช่แอบคบกัน หนีตามกันมาแบบนี้น่ะ
(ปีนี้วันแม่และพ่อด้วยเราคิดว่าจะกาบแม่สักครั้งในชีวิตเพราะเราไม่ค่อยได้อยุ่ด้วยกันเลยปีนี้ปีแรกที่เริ่มใกล้ชิดกัน) เปนกำลังใจด้วยนะคะ ^^
#ขอบคุณที่อ่านค่ะ อาจจะเล่าไม่ละเอียดนะคะ กลัว ขก. และ เยอะเกินกระทู้นี่คือคล่าวๆนะคะ เรื่องความลับระหว่างดำเนินเรื่องมีเปนโยชเลยค่ะ5555 สงสัยอะไรถามได้นะคะ เรื่องจริงทุกคำค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ #แล้วชีวิตคุณละคะเปนยังไง?