สวัสดีครับ

ผมพึ่งคบกับแฟนมาประมาณ ปีกว่าๆ เองครับ    ผมอยู่ม.6 ส่วนแฟนผมจบ มหาลัยได้ 2 ปีแล้วครับ  (เราห่างกันประมาณ7ปี)

ที่ผ่านมา ความรักเราก็เหมือน คู่รักทั่วๆไป มีทะเลาะกันบ้างเล็กหน่อย ส่วนใหญ่ก็เรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องที่ไม่เข้าใจกัน
แต่ก็พยายามปรับความเข้าใจกันมาเรื่อยๆ  แต่ที่ทำให้ไม่เข้าใจกันบ่อยๆ คงจะเป็นเพราะช่วงวัยที่ต่างกันเกินไป
แฟนผมมักจจะพูดถึงอนาคตตลอด เช่น งานแต่งงาน มีลูกกี่คน ทำบ้านยังไง   และเค้าก็มักจะบอกเสมอว่า ก็พูดไปงั้นละ ยังไม่จริงจังอะไรมากหรอก
ผมก็ไม่เชื่อหรอกครับ ว่าไม่จริงจังอะไร สาวๆที่เลยเบญจเพศแล้ว ส่วนใหญ่น่าจะคิดเรื่องนี้กันแล้วละ แต่ปัญหา ก็คือ ผมยังไม่จบ มัธยมเลย T^T

มาเข้าเรื่องกันเลยนะครับ
คือว่า ก่อนหน้านี้ ผมกับแฟนตัวติดกันมาก เรียกได้ว่า อยู่ด้วยกันวันละ 26 ชั่วโมงเลย แต่  ด้วยความรักสันโดษของผม มันเลยทำให้อึดอัด

ผมสามารถ ไปดูหนังคนเดียว กินหมูกระทะคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ตลอด ไม่ต้องคอยสนใจใคร จะไปไหนก็ไป
แต่พอมีเขาเข้ามา ชีวิตผมก็เปลี่ยนไปเลยครับ
ต้องคอยดูแลเอาใจใส่ ต้องแคร์ตลอด  แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร ผมทำได้เพื่อเขาอยู่แล้ว

แต่พักหลังๆ เราห่างกันมากครับ  จากที่เคยอยู่ติดกันทั้งวัน กลายเป็น อาทิตย์หนึง เจอกัน แค่ 2-3 วัน
ผมเลยกลับมาใข้ชีวิตสันโดษ อีกครับ

ผมเลยรู้สึกว่า ผมใช้ชีวิตอยู่คนเดียว มีความสุขกว่า ...

แต่ก็ไม่อยากเลิกครับ ผมรักเขาอยู่ รักเหมือนเดิม  แต่อยากอยู่คนเดียวมากกว่า

ควรทำไงดีครับ ?  T-T

ขอบพระคุณสำหรับความคิดเห็นครับ