ผมรักผู้หญิงคนนึง ตอนเธอมีแฟน ผมมีแฟน เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เธอมีแพลนอยากแต่งงาน แต่เลิกกับแฟนก่อน ผมเองก็มีแพลนจะแต่งงานแต่ก็เลิกกับแฟนก่อน จนวันนึงที่เราทั้ง 2 คนเลิกกับแฟน เราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไปไหนมาไหนกัน แต่ไม่บอกใคร เพราะว่าเธอมีเพื่อนเยอะ สังคมเธอไฮโซมาก เกิดเช็คอินกับผม เธอจะเจอคำถามมากมาย ผมก็ไม่ซีเรียสอะไรมากมาย เพราะว่าเข้าใจมาโดยตลอด จนเวลาที่ผ่านไป เราก็ต่างมีคนที่ได้คุยด้วย ผมก็ยังไม่เจอใครทีถูกใจ ส่วนเธอก็มีโอกาศได้คุยกับคนที่เข้ามาจีบเธอ แต่เพิ่งจะไปกันไม่รอด ส่วนผมยังโสด เพราะว่าไปไม่รอดกับคนที่คุยก่อนเธอ นานมากเลยโสดนาน ทุก ๆ ครั้งที่เธอต้องการใครสักคนผมจะเป็นคนแรกที่ยื่นมือไปหาเธอ ทุก ๆ ครั้งที่เธอถามว่าว่างไหม ไม่มีครั้งไหนไม่ว่าง ต่อให้ผมติดประชุม ติดงานสำคัญผมจะว่างให้เธอทันที ทุก ๆ ครั้งที่เธอเสียใจ ผมจะเสียใจตามเธอผมบอกเธอว่าถ้าเธอเสียใจผมก็ไม่สบายใจหรอก ผมเก็บความรู้สึกที่ผมนั้นมั่นใจ ว่าผม ...รักเธอ...ไปตลอดกาล เพราะวันนี้ผมยังไม่คู่ควรกับเธอครับ ผมไม่อยากเสียเธอไปถ้าบอกคำว่ารัก  ผมเป็นเพื่อนกับเธอไปอย่างนี้ก็ได้ ได้ดูแลเธอ ผมมีความสุขมาก วันที่ผมพร้อมในแบบที่ครอบครัวเธอต้องการผมจะลุย แต่ตอนนี้...ผมจะรอ