เมื่อครั้งก่อนลุงกำนัน นับว่าคือสีสันของชาวกรุง ไปที่ไหนก็สนุกสนานมีคนกรุงโบกไม้โบกมือให้ เข้ามาหอมแก้มคนละฟอดสองฟอด แถมแบงก์พันติดไม้ติดมือกลับม็อบ ตกเย็นปราศรัยสนุกสนานได้ความรู้ ผู้คนมากมายล้วนมาจากทุกสาขาวิชาชีพ ทั้งแม่บ้าน ทั้งดารา นักวิชาการ หมอ สารพัดสารพันมารวมกัน อาหารดี ดนตรีไพเราะ ส้วมหอม การ์ดหล่อกำยำแข็งแรงอึดทน อันนี้ อาเจ๊อาซ้อ คุณหมอ ดาราแม่ยกทั้งหลายเป็นพยานได้ เห็นพ่อรูปหล่อเฝ้าม๊อบได้ทั้งคืนทั้งวัน อย่างนี้จะไม่ให้บอกว่า ทั้งอึดทั้งทนได้อย่างไง ?

มาวันนี้ลุงกำนันจากพวกเราไปแล้ว ท่านเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ เป็นที่เรียบร้อย ก็ขออนุโมธนากับท่านด้วย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าบรรยากาศเช่นนั้น จะไปหาที่ไหนในโอกาสอย่างใด ที่จะทิ้งลูกทิ้งผัวมาชิวชิวอย่างนั้นได้ อ้างว่ามาเพื่อชาติ คิดถึงวันนั้นก็อดคิดไม่ได้ว่ามันเหมือนฝัน ฝันไปจริงๆ เวลามันชั่งผ่านไปอย่างรวดเร็วและไม่มีวันหวนคืนมา บัดนี้วันนี้ลุงกำนันเป็นพระสุเทพไปแล้ว ท่านทำอะไรอยู่นะ ท่านจะคิดเหมือนอาเจ๊ อาซ้อ บ้างมั้ยนะ ทำไมท่านต้องไปบวช บวชเพื่ออะไร บวชทำไม ท่านจะสึกเมื่อไร ทำไมต้องบวช ก็ไหนท่านทำเพื่อชาติ เพื่อความถูกต้อง บัดนี้เราชนะแล้ว แล้วไปบวชทำไม ? บวชทำไม คิดอย่างไงอาเจ๊ก็คิดไม่ออก ทำไม ทำไม วะ !

ปล    อย่าไปคิดอย่าไปเครียดอะไรกันมากนักเลย  วันนี้เอาเรื่องเบาๆ คลายเครียดกันสักวัน
        จะสีไหนก็คนไทยด้วยกัน เพียงแต่เสพข้อมูลจากสื่อมาคนละฝ่าย คนไทยก็เลยเห็น
        ต่างกันขัดแย้งกัน เชื่อว่าสักวันคงเข้าใจกัน ทุกคนล้วนเป็นคนดี รักชาติบ้านเมือง
        รักสถาบันไม่ต่างกัน เพียงแต่คนยุแหย่ มันสร้างเรื่องให้เราทะเลาะกันเท่านั้นเอง .