ช่วงหลังๆเรามักจะมีปัญหากัน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น ส่วนมากผมจะเปิดต้นเหตุ ไม่สิ ทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ
บางครั้ง จากเรื่องเล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ ทะเลาะกันเรื่อยๆ แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมันมาได้ แล้วก็คุยกันปกติ
ผมพยายามเข้าใจเธอ ตอนทะเลาะกันผมก็พยายามเย็นให้ที่สุด(อาจจะหลุดออกมาบ้าง แต่ผมก็กลับมาคุมได้)
แต่ผมก็สงสารเธอ ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้อะไร ผมรู้ ผมเข้าใจ ผมเห็นเธอเป็นแบบนั้น ผมรู้ว่าเธอต้องเจ็บ ต้องทรมาน ต้องเสียใจ ต้องอึดอัดเพราะผมมาก
ผมไม่อยากให้เธอเป็นแบบนั้น ใจหนึ่งก็เคยคิดว่าปล่อยให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่า แต่ผมก็ทำไม่ได้ มันยากเหลือเกินที่จะตัดใจใครสักคนหนึ่งออกไป
ผมยังรักเธอ รักมากไม่มีเปลี่ยน เพราะว่าผมรัก ผมเลยไม่อยากให้เธอเสียใจเพราะผม
ผมพยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่ปัญหาเรื่องใหม่ๆมันก็มีมาเสมอ ผมพร้อมแก้ไขสิ่งที่ผมทำ มันอาจดีได้ไม่มากเท่าไร แต่ผมก็เต็มใจทำมันจริงๆ
จนตอนนี้ ผมไม่รู้จะทำยังไงให้รักเราดีขึ้น ผมกลัวไปหมดตอนนี้ กลัวว่าจะทำอะไรไปไม่ดี กลัวว่าทำไปแล้วมันแย่ลง
ผมควรทำยังไงดีครับ ผมเครียดมากๆ ผมไม่อยากให้เธอต้องมาเสียใจเพราะผม แต่ผมก็ไม่อยากเสียเธอไป ผมตัดใจปล่อยมือเธอไปไม่ได้จริงๆ..