อยากรู้ว่าหลังจากตัดสินใจแล้ว เป็นยังไงกันบ้างครับ แฮปปี้ หรือแย่ไหม

ปกติผมเป็นคนปิ๊งคนง่าย แต่ไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครง่ายๆ (คือส่วนใหญ่ถ้าไม่นิยมอยู่ในใจ ก็อาจจะจบลงแค่ sex)
คนที่ผมรู้สึกดีจนอยากเป็นแฟนด้วย ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่รู้จักกันมานานมาก มองเห็นข้อดีข้อเสียกัน คือต้องมีความสนิทใจในระดับนึงที่ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย วางใจ ไว้ใจได้ (แต่แทบทุกเคสที่ผมรู้สึกแบบนี้ ก็มักจะมีแฟนอยู่แล้ว ไม่ก็ มันไม่ได้ชอบผมแบบแฟนซะงั้น 555)

แต่คือเมื่อไม่กี่วันนี้ผมได้เจอน้องคนนึงในที่เที่ยว แล้วเราก็ปิ๊งกันและกัน น้องเขาอยากคบผมเป็นแฟนมากๆ แต่ส่วนตัวผมอยากศึกษาดูใจไปก่อน แต่ลึกๆ คือผมก็เริ่มคิดที่จะจริงจังกับน้องเขาแล้วล่ะ (เขาเรียกว่าอะไรเหรอครับ ระยะหมั้นหมายก่อนเป็นแฟน ป่ะ)

คือจริงๆ คืนนั้นมันก็จบตามสูตรนะ แต่ผมกับน้องเขาก็ยังสานสัมพันธ์กันต่อ แปลกดี น้องเขาเป็นคนแรกที่ทำลายความเชื่อ ทฤษฎีที่ผมเคยใช้มา ผมไม่เคยคิดจะจริงจังกับคนแปลกหน้าแบบนี้มาก่อนเลย จะหาว่าหลง หรือเข้าข้างตัวเองก็ได้ครับ ยอมรับ แต่มันมีอะไรบางอย่างระหว่างเราที่ทำให้ผมอยากให้ความสัมพันธ์ของเราก้าวหน้าไปมากกว่านี้

อยากถามเพื่อนๆในนี้ว่าเคยมีใครตกหลุมรักกันในชั่วเวลาประเดี๋ยวประด๋าวไหมครับ ในช่วงเวลาสั้นๆ หลังจากนั้นแต่ละคนเป็นอย่างไรกันบ้าง

ป.ล. ลืมบอกอีกอย่าง คือน้องเขาเป็นผู้ชายครับ (ต้องแจกแจงหน่อย เพราะผมว่าความสัมพันธ์แบบ ช-ช มีความแตกต่างไปจาก ช-ญ อยู่พอสมควร)

ป.ล. ผมเป็นคนไม่เชื่อกับทัศนคติจำพวก "คนเที่ยวกลางคืนเป็นคนไม่ดี" "คนเที่ยวกลางคืนเป็นพวกชอบมั่ว" ผมคิดว่าคนเราจะดีไม่ดี ไม่ได้อยู่ที่เที่ยวกลางคืน สูบบุหรี่ กินเหล้า เอาจริงๆ กระทู้นี้จะเปลี่ยนฉากจาก ที่เที่ยวกลางคืน เป็นวัด พิพิธภัณฑ์ ตลาดสด ผมก็คิดว่าไม่มีอะไรต่างออกไป