เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมแอบชอบรุ่นน้องอยู่คนหนึ่ง เธอตัวเล็ก หน้ารัก เหมือนลูกหมาเลย 555+ ยอมรับว่าเมื่อก่อนเป็นคนกะล่อน จะเรียกว่าเจ้าชู้ก็ไม่เชิง เเต่ใช้คำว่าเจ้าชู้ยังไม่ได้ ไม่ถึงขนาดนั้น คุยกับผู้หญิงนี่นะ คารมคมคาย วาจาบาดใจ หยอดจนกร่อนเลยก็ว่าได้ หยอดเเม้กระทั่งหมาตัวเมีย(อันนี้ก็เว่อไป) ดูเเลเทคเเคร์ผู้หญิงนี่ดีซะทุกอย่าง มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง เหมือนคนไหลไปเรื่อย เที่ยวเก่ง หาสาวไปเรื่อย เเต่พอมาเจอคนคนหนึ่งที่ชอบจริงๆ ชอบเอามากๆ ก็ไม่อยากคุยกับใครอีกเลย ทุกอย่างตรงข้ามกับสิ่งที่เคยเป็น คุยก็ตะกุกตะกัก พูดซ้ำไปซ้ำมา คารมที่เคยมีพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ หยอดก็ไม่กล้า กลัวเค้าไม่ชอบ กลัวเค้ารำคาญ กลัวจะเยอะไป กลัวจะวุ่นวาย ความมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งหายหมด ไม่กล้าทำอะไรให้เลย ผมควรทำยังไงดีกับความรู้สึกที่มีให้คนนี้ คิดว่าผมจะมีโอกาสมั้ย เค้าจะรู้ถึงความรู้สึกของคนที่เปลี่ยนเพื่อเค้ามั้ย ผมควรทำไงดี พยายามทำให้เค้าชอบ เเต่บอกตรงๆกลัวมากๆ