“ ใบดำ”
    วันที่ตื่นเต้นวันนึงของชีวิตลูกผู้ชายคือการไปจับทหาร!! มันเป็นวันแห่งเกียรติยศที่คณะรัฐบาลกำหนดกฏหมายให้ชายไทยใสซื่อหน้าตาเกาหลี(เหนือ) อย่างพวกเรา ต้องมีโอกาสได้เผชิญ

การจับใบแดงนิมันเครียดมากๆ มีผู้คนมากมายมาห้อมล้อมเรา เชียร์เรา อืม นิกูเป็นไก่ชนรึไงนิ ห๊ะ!!

ขั้นตอนการจับใบแดงก็ไม่มีไรมากครับ ตอนเช้า รายงานตัว สายๆตรวจร่างกาย ใครมีหลักฐานอะไรก็งัดมาให้หมดเพื่อให้ เจ้าหน้าที่รู้ว่า
ท่านอย่าเอาผมไปเป็นทหารเลย
...มันไม่ดีต่อประเทศชาติ....เปลืองงบประมาณ...... ผมป่วย.... ผมบาดเจ็บ..... ผมอ่อนแอ..... ผมท้อแท้..... ขนาดแฟนผมยังไม่กล้าหือ
จะเอาปัญญาที่ไหนไปสู้กับศัตรู ละครับ นายท่าน......


ความสนุกมันเริ่มตอนบ่ายครับท่าน  ขณะที่ต่อแถวเครียดกันอยู่ทหารก็มีคำสั่งให้ถอดเสื้อ ด้านหน้าผมเป็นมนุษย์อ้วนคนนึงตอนแรกก็เป็น
ชายอ้วนธรรมดาครับ แต่พอถอดเสื้อแค่นั้นแหละ

  “อิโคโซโว!!!!!”     

ผมอุทานด้วยความตกตะลึง
มันใส่กางเกงเอวต่ำสุดฮิตสมัยนั้น  โชว์เรือนร่าง ที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ดูคล้ายเคลือบคาราเมลบางใสแวววาวเปล่ง ประกาย
และประปรายไปด้วย.....เอ่อ.....อืม.....

                           .......ตุ่ม ยุงกัด...     

                                                 ......ไม่สิ ตุ่มสิว....     

                                                                           ........อืม.....ไม่เอาๆ มันคือ”ตาปลา”แน่ๆ

.....อยากยกมือ เรียกหมอมาวิเคราะห์เหลือเกิน อาจเป็นอะไรใหม่มากจนเราต้องเอาเข้าห้องแล๊ปก็เป็นได้ และ มัน มีกระจาย อยู่ทั่วแผ่นหลังอันกว้างใหญ่

        ตรงช่วงเอวนิมีรอยเส้นทางน้ำหลาก ปิง วัง ยม น่าน ดูไปก็คล้ายๆแผนที่ GPS ในกูเกิ้ล ยิ่งช่วงบ่ายอากาสร้อน คนเยอะ เครียด
มีเม็ดเหงื่อค่อยๆผุดขึ้นมาเมื่อรวมตัวกันจนเกิดน้ำหนัก บวกด้วยแรงโน้มถ่วงของ อิตาท่านเซอร์ ไอแซก นิวตั้
ดึงลงด้วยความเร็ว 3G เม็ดเหงือกลมก็ไปไหลลงไปยัง

                                                "ร่องตูด "    

                                                บร๊ะเจ้า!!    

ยังไม่พอเจ้าหน้าที่ ให้ทุกคนนั่งลง โอ้ว!!! ไม่นะ

   กางเกงเอวต่ำ....

                        นั่งชันเข่า.....

                                           อากาสร้อนๆ.....    

                                                                 และ เหงื่อไหลลงร่องตูด .................... "ท้าทายสายตา กูเกินไปไหม๊"

     บรรยากาสแบบนี้มี กีต้าร์สักตัว มาเกาเพลง  ”ฝนตกที่ร่องตูด” ผมว่าดังไม่แพ้พี่เสกแน่ๆ  
จริงๆแล้ว ผมก็ไม่อยากมองหรอกแต่ทุกครั้งที่เราเงยหน้าขึ้นมาก็อดจะเชยชมเสียมิได้

        มันคงเป็นสัญชาติญาณ ผมว่าทุกคนคงเคย แบบว่ามี สาวนุ่งกระโปรงสั้นๆพริ้วๆ หน้าตาเละ ยังกับขนุนเน่าหลุดจากต้น  
ท่อน ขานิวัดเส้นผ่านศูนย์กลางเท่าล้อสำรองรถสิบล้อ เดินผ่านหน้าระยะสูดดมได้กลิ่น แล้วก็ดันมีลม UP PRE โบก
สะบัดกระโปรงเปิดทำให้เห็นกุงเกงในลาย ลิลัคุมะ ที่ภายในอัดแน่นไปด้วยก้อนไขมันกับลายแผนที่ GPS ที่ต้นขา
ตามหลักความน่าจะเป็นเราควรจะหลับตา เพื่อให้มันผ่านไป
แต่ที่ไหนได้ไอ้สัญชาติญาณความเป็นชายมักจะแสดงความกล้าในเวลาแบบนี้แหละ....