นี้เป็นการเขียนครั้งแรกของผมนะครับ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ  อันนี้ผมเขียนในโทรศัพท์ นอนไม่หลับเลยคิดมาเลยอยากเอามาถาม ผมอยู่ม.4 แฟนอยู่ม.2 นะครับ เริ่มกันเลยดีกว่าครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า แฟนผมเขาอยากเป็นหมอ ตอนแรกๆที่คบกันก็อยู่ด้วยกันตลอด จนตอนปิดเทอมที่ต้องห่างกัน เพราะแฟนผมขึ้นไปเรียนพิเศษที่กรุงเทพ เราก็ยังคุยกันอยู่ แต่ก็คุยกันน้อยลง ลืมบอกอยู่อย่างหนึ่ง ปกติแฟนผมกับผมจะเป็นคนที่งี่เง่าเหมือนกันเลย แต่ผมก็รู้ว่าถ้าเธอไปเรียนแล้วจะงี่เง่าไม่ได้ ผมก็เลยพยายามไม่งี่เง่า จนมาวันหนึ่งเราทะเลาะกัน คือตอนนั้นก็ประมาณ 3 ทุ่ม ผมง่วงนอนมาก แต่แฟนผมโทรมา ผมก็เลยรับละก็คุยกันแต่ผมก็ไม่ค่อยได้ตอบอะ แบบคนกำลังง่วงสมองเลยไม่ค่อยมีอะไรม่ชวนคุยประมาณนี้ และจากนั้นเธอก็ถามผมว่า ง่วงเหรอ นอนก่อนไหม ผมก็รอจังหวะนี้มานาน ตอบเลยว่า "โอเค นอนก่อนก็ได้" แล้วเธอก็วางสาย ละส่งไลน์มาแบบเหวี่ยงใส่ผม ประมาณว่า ทำไมง่วงละบอก คนอยากคุย อยากนอนก็นอนไปเลย ประมาณนี้ ผมก็ไม่ได้สนใจอะ ก็บอกขอโทดไป ยังไม่ได้ง้อ เพราะว่าง่วง จากนั้นวันต่อก็ เธอก็ไม่ทักไลน์ไม่โทรมาเลย คือเข้ามาอ่านไลน์แต่ไม่ตอบ เธอตอบอีกทีตอน 1 ทุ่มกว่า ผมก็แกล้งเล่นตัวอ่านช้าตอบช้าบาง แต่เขาก็ง้อเรานะ แบบขอโทดที่ไม่ตอบไลน์ กลับมาคุยกันก่อน ผมก็คุยปกติ แบบก็ยังไม่หายงอนนะ ต่อจากนี้น่าจะเป็นความผิดผมเองทั้งหมด ผมคิดว่าเธอก็เรียนหนัก ก็เลยอยากลองๆห่างกันดูก่อน ผมเลยปิดแจ้งเตือนไลน์ไป ตอนนี้ถึงปิดแจ้งเตือนแต่ผมก็ทนไม่ได้ ที่ต้องเปิดดู ข้อความทุก 10 นาที 5555 ละเธอก็ทักมาตอนแรกผมก็ตอบนะ ครับเพราะเปิดมาทัน แต่ตอนหลัง ผมลืมว่าปิดแจ้งเตือน เลยตอบช้ามาก เธอเหงี่ยงใส่ผม แบบทำไมเดียวนี้ตอบช้า ผมก็แกล้งบอกว่า ไลน์มันไม่เด้ง จริงที่มันเด้งไม่เด้งเพราะปิด แจ้งเตือน ละผมเปิดแจ้งเตือนเพราะทำไปก็ไม่มีประโยชน์ แล้ววันต่อมา ผมก็ต้องไปทำงาน แล้วเธอก็เหมือนจะงอนผมด้วย เธอก็ทักมานะครับแต่ตอนนั้นผมทำงานอยู่ไม่ว่าง แต่ตอนเธอทักมาผมเเปิดดูพอดี เลยตอบ งืม ไปก่อน แบบให้รู้ว่าอ่านแล้วแต่ไม่ว่างพิม ถ้าจะอ่านละไม่ตอบเดียวทะเลาะกันอีก แต่ใครจะไปรู้ว่า การที่ผมพิม งืม ไปจะมำให้หนักกว่าเดิม คือ เขาคิดว่าผมงอนอยู่ เลยแบบพิมมาประมาณ ว่า ถ้าเป็นแบบนี้เราเลิกกัน เถอะ เราต้องเหนื่อยจากเรียนพิเศษแล้ว เรายังต้องมาค่อยรับอารมณ์เธอ เราไม่ไหวนะเว้ย เลิกกันเถอะ พอผมทำงานเสร็จ ผมก็เปิดอ่าน ผมแบบ วันนี้เป็นวันที่ 1 เมษาไง ผมคิดว่าเธอโกหก แต่ก็ถามเธอ เธอก็บอกเรื่องจริง เราเหนื่อย ผมก็เงิบไปเลยครับ ผมก็ไม่ยอมเลิกขอคบต่อเธอแบบงั้นเราก็ ห่างกันสักพัก ผมแบบ โอเค ห่างกันก็ห่างกันเพื่ออะไรจะดีขึ้น แล้วต่อมาในวันนั้นเลย เพื่อนผม เป็นเพื่อนที่รู้จักกับแฟนผม ทักแชทมาบอกว่า เลิกกันแล้วเหรอ เสียใจด้วยนะ ผมก็บอก บ้าเลิกกันอะ ยังไม่เลิก เธอแค่บอกว่าลองห่างๆกันดูก่อน และเพื่อนผมก็ส่งแชทให้ดู ผมนี้น้ำตาตกเลยครับ เธอบอกกับเพื่อนผม ว่าเราเลิกกันแล้ว ผมก็ยังไม่กล้าทัก จนรอให้ ถึงอีกวันก่อนเพราะพึ่งทะเลาะกันไป หมายถึงตอนที่ผม ตอบ งืม ไปอะครับ พอถึงอีกวันหนึ่งผมก็ทักเธอ ช่วยคุยแบบธรรมดา แต่น่าแปลกมาที่เธอคุยเหมือนเราพึ่งรู้จักกัน ละก็ตอบบางไม่ตอบ ผมก็เลยถามว่ายังเป็นแฟนกันอยู่ไหม เขาก็บอกว่า คิดยังงั้นเหรอ เราว่าไม่นะ เท่านั้นละครับ น้ำตาแตกอีกแล้ว ผมก็แบบ ขอให้โชคดีแล้วก็เพ้อแบบถ้าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นคงไม่ต้องเลิกกัน เขาก็บอกมาว่า อนาคตเราสำคัญกว่า งั้นก็ขอโทดด้วยนะ ผมก็บอกว่าอนาคตยังไงก็สำคัญ กว่าเรา แต่เราจำเป็นต้องเลิกกันด้วยเหรอ ทั้งที่ตอนนั้นมันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด ผมก็บอกว่ายังไงก็ไม่ยอมเลิก เธอก็เหมือนจะเข้าใจละก็แบบว่า ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างด้วยละเหนื่อยมากต้องอ่านหนังสือถึงเที่ยงคืนทุกวัน ผมก็โอเค งั้นห่างกันก็ได้ เปิดเทอมค่อยว่ากันอีกที แต่ผมก็ยังยันว่ายังไม่เลิก เธอก็บอกผมมาประมาณว่า เราไม่รู้หรอกว่า ระหว่างนี้จะเจอคนที่มาแทนผมหรือป่าว หรือจะเจอคนที่ดีกว่าหรือป่าว ผมกัดฟันละบอกไปว่า ไม่เป็นไรหรอกถ้าเจอ ละบอกเราด้วย จริงๆก็ไม่อยากให้เลิกกันหรอก แค่ทะเลาะกันเพราะความเข้าใจผิด ผมก็รู้ว่าเธอเหนื่อยโน้นนี้นั้นแต่ เราจำเป็นต้องเลิกกันด้วยเหรอ แค่จะห่างกัน แล้วทำไมต้องบอกว่าอาจจะเจอคนใหม่ทั้งที่แค่ห่าง ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าคบกันอยู่หรือป่าวแต่ถ้า ถามผมผมก็ตอบว่าคบ แต่ถ้าถามเธอ ก็ไม่รู้เหมือนกัน คือตอนนี้เธอคุยเหมือนเราเป็นคนอื่นมากเลย แต่ก็พยายามทำใจไว้นิดนึงแล้ว ผมแค่อยากถามว่า เรียนหนักมันต้องถึงกับต้องเลิกกันเลยเหรอ ทำแบบคนอื่นก็ยังคบกันได้ ผมก็งี่เง่านะ แต่ตั้งแต่เธอไปกรุงเทพ ผมงี่เง่าแค่ครั้งเดียวเอง ต้องเลิกกันเลยเหรอ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ พิมผิดเยอะขอโทดด้วยนะครับตั้งกระทู้ครั้งแรก