เรื่องมีอยู่ว่า ผมซึ่งเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เรียนช่าง.......(บอกไม่ได้มันเป็นความลับ)  ตอนนี้กำลังจะขึ้น ปวช.2 ดันอยากเล่นของสูงไม่เจียมเนื่อเจียมตัวดันไปหลงรักเด็กสามัญ สาย วิทย์ - คณิต คนหนึ่ง เธอน่ารักมาก ผิวไม่ขาวมาก แต่ก็ไม่ดำอ่ะ ส่วนตัวผมเรียกว่าผิว ส๊วยสวย!!! ยิ้มสวย มีลักยิ้ม จัดฟัน ไม่สูงมาก ไม่เตี้ย มาก ส่วนตัวผมเรียกว่าหุ่นน่าฟัดน่ากอด เรียนเก่ง เก่งแบบโครงการพิเศษ Sma อ่ะ นิสัยดีเว้อออออออออ พูดเก่งมั๊ยไม่รู้(เพราะไม่ค่อยกล้าทัก)
เอาล่ะผมจะเล่าให้ฟังว่าผมเจอเธอได้ยังไง
ตอน ม.2 น่ะ ผมก็ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเธอหรอก แต่มีโอกาศได้ไปเรียนพิเศษที่เดียวกัน เจอกันทุกอาทิตย์ ตอนปิดเทอมนี่เจอกันเกือบทุกวัน (ผมเรียนพิเศษ2ปี) เป็นเวลา2ปีที่เสียดายมากๆๆ ทำไมเหรอ??ก็เพราะผมไม่รู้สึกชอบเธอเลยหน่ะสิ เจอบ่อยแท้ๆ เห้อออออออ
เวลาผ่านไป
ผมได้เข้าศึกษาต่อที่วิทยาลัยช่างแห่งหนึ่ง ตอนนั้นผมไม่ได้ชอบเธอทีน่ะ แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลก ความรักที่เราสองคนเคย ร่วมกันสร้าง ความทรงจำดีดี ฉันก็.....เห้ยไม่ใช่!!!!!!!!! แต่โชคชะตาก็นำพาให้ผมและเธอได้มาพบกันอีกครั้งใน การเรียน นักศึกษาวิชาทหาร เพราะโรงเรียนของเราเรียนวันตรงกัน แต่ผมอ่ะเข้าเรียนก่อน แล้วเค้าก็มาเรียนทีหลัง เหมือนกับการฝากหรือมาเรียนแทน ยังไงอะไรไม่รู้ มาเรียนตอนประมาณเทอม 2 อ่ะ ผมนี่ฟิน สุดๆ แต่ตอนนั้นก้ยังไม่รู้สึกชอบเธอทีน่ะ แต่รู้สึกหายคิดถึงอ่ะ ไม่รุ้ทำไม อธิบายไม่ถูก เห้ยพรหมลิขิตรึป่าวว่ะ แต่เหตุการณ์ที่ทำให้ผมชอบเธอก็คือการที่เธอเรียกฉายาผม ซึ่งอาจจะกลายเป็นชื่อเล่นผมไปแล้วตอนนี้
เธอ : ........
ผม  : ครับ
เธอ  : ตรงนู้นเค้าทำไรกันอ่ะ
ผม  : ไม่ทราบครับ
เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  แค่นี้จริงๆ แค่นี้ก็ทำให้ผมหลงรักเธอเข้าอย่างจัง
เพื่อนที่ไม่เคยคิดอ่ะไรกัน แต่ผมดันหวังสูงคิดจะเด็ดดอกฟ้าอยากเปลี่ยนคำว่าเพื่อนเป็นอย่างอื่น ถามว่ามั่นใจมั้ย บอกได้เต็มปากว่า ไม่ แต่ทำไมยังจะหวังอีกล่ะ ก็เพราะรักไงตอบได้ง่ายๆเลยถึงแม้ไม่ได้เป็นไรกัน (ดราม่าแปป)
ผมได้เจอกับเธอ ได้ไม่กี่เดือน นศท. ปี1 ก็จบและเซ็งรอเจอใหม่ตอนปี2 ผมปรึกษาเพื่อนของผมเพื่อนของเธอมาก็หลายคน แต่ล่ะคนก็แนะนำมาไม่เหมือนกัน
ผมก็แค่เด็กช่างใจดีคนนึ่ง ซึ่งไปหลงรักเด็กเรียน ผมควรทำไงดีอ่า ??? ผมรักเธอมากๆ