...ความสุขจากวัตถุนั้น
เกิดขึ้นชั่วครั้งชั่วคราว
อยู่ได้ไม่นานก็จืดชืด
ต้องมีสิ่งใหม่มาให้เสพ
จึงจะมีความสุข

ถ้าไม่มีก็ต้องวิ่งไล่ล่าหามาให้ได้
ทำให้เหนื่อย เครียด
จึงท้องผูก นอนไม่หลับ

ความสุขแบบนี้
ถ้าเสพมาก ๆ ถึงจุดหนึ่ง
ก็จะรู้สึกเหนื่อย

ไม่ต่างจากคนวิ่งหนีเงา
คนที่วิ่งหนีเงากลางแดด
วิ่งเท่าไร เงาก็ตามไปเรื่อย ๆ
วิธีที่จะหนีเงานั้นมีทางเดียว
คือ นั่งนิ่ง ๆ อยู่ใต้ต้นไม้

อันนี้เป็นนิทานเต๋า
เป็นอุปมาที่ตรงกับคนยุคปัจจุบัน
ที่หนีความทุกข์ด้วยการวิ่งไล่ล่าหาความสุข

แต่ไม่ว่าจะวิ่งเท่าไร
ความทุกข์ก็ตามติดไม่หยุด
วิธีที่ดีที่สุด คือ หยุดวิ่งเสีย
แล้วมานั่งพักใต้ร่มเงาแห่งธรรม...

...ขออนุโมทนาบุญกับเจ้าของภาพประกอบ
ขอให้ท่านผู้อ่านเจริญในธรรม...