จุดหมายในฝัน หรือ Dream Destination ผมเชื่อว่าหลายๆคนคงมีอยู่ในใจ บางท่านอาจจะเป็นเมืองที่มีวิวสวยๆ หรือ เมืองสุดไฮเทค หรือ อาจจะเป็นป่าเขาธรรมชาติที่สวยงาม

ตัวผมเองก็มีจุดหมายในฝันของผมเหมือนกับเพื่อนๆท่านอื่นเช่นกัน ที่ในที่สุดหลังจากเฝ้ารอการไปที่จุดหมายแห่งนี้ถึงสิบปี ในที่สุดผมก็ได้ไปที่ที่นั้นสำเร็จ



เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นตั้งแต่ผมจำความได้ เนื่องด้วยที่บ้านมีเชื้อสายจีนและศรัทธาในองค์ ตั่วเหล่าเอี๊ย ที่ประดิษฐานที่ศาลเจ้าพ่อเสือ เสาชิงช้า  จากการตามคนในบ้านไปสักการะบ่อยๆก็เลยเกิดเป็นศรัทธา และในความรู้ตอนนั้นทราบแต่ว่า องค์ที่ไทยนี้เป็นองค์จำลองจากศาล 玄武山 (คนแต้จิ๋วเรียก เฮียงบู่ซัว จีนกลางเรียก เสวียนอู่ซาน) เมือง ซานเหว่ย  กวางตุ้ง ที่ที่บรรพบุรุษของคนไทยเชื้อสายจีนหลายๆท่านเคยพักอาศัยอยู่ก่อนจะอพยพถิ่นฐานออกมาพึ่งพระบรมโพธิสมภารของเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินของไทยหลังความวุ่นวายในประเทศ

ภาพวัด 玄武山 ในปัจจุบัน หลังจากมีแรงศรัทธาจากชาวกวางตุ้งทั่วโลกหลั่งไหลมาบริจาคทำนุบำรุงจากวัดเล็กๆกลายเป็นพื้นที่หลายไร่


องค์ดั้งเดิมที่ประดิษฐานในวัด


จากความรู้ที่มีในอดีตทราบแค่ว่าท่านชื่อ 玄天上帝 เสวียนเทียนซ่างตี้ และทราบแต่ตำนานว่าท่านเป็นองค์ชายที่ไปบรรลุมรรคผลของลัทธิเต๋า ณ เขาศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งแต่ผมก็ไม่เคยทราบว่าเขานั้นชื่ออะไร จนเมื่อสิบปีที่แล้วได้ไปสักการะวัด หลงเหมิน ณ คุนหมิงและเจอรูปปั้นเทพองค์หนึ่งที่เท้าสองข้างเหยียบเต่าและงู พร้อมกับชื่อท่านแบบภาษาอังกฤษว่า Zhen Wu คำถามที่ตามหาคำตอบในใจเมื่อสิบปีที่แล้วจึงได้ถูกไขลงอย่างสมบูรณ์ด้วยความช่วยเหลือของ internet และ search engine

เขาศักดิ์สิทธิ์ที่ตามหามาตลอดนั้นคือเขาที่ชื่อว่า  武当山 เขาอู่ตังซาน หรือที่คนไทยคุ้นหูว่า เขาบู๊ตึ๊ง

เขาที่คนชื่นชอบนิยายกำลังภายในเรื่อง ดาบมังกรหยก คงคุ้นชื่อเป็นอย่างดีกับ หนึ่งในตัวละครสำคัญของเรื่องที่ชื่อ จางซานฟง อาจารย์ปู่ของพระเอกเรานี่เองครับ

ฉากนี้น่าจะคุ้นๆถ้าเพื่อนๆได้ดูดาบมังกรหยกปี 2009




หลังจากทราบถึงสถานที่ของเขาศักดิ์สิทธิ์แล้ว อุปสรรคใหญ่คือจะไปอย่างไร ในเมื่อสิบปีก่อนการเดินทางไปเขาแห่งนี้ช่างลำบากเหลือเกิน จากคำบอกเล่าของคนที่เคยไปมาแล้ว (เป็นคนจีน) พูดให้ฟังว่าจากไทยไปต้องนั่งเครื่องไปลงเมืองกวางโจว แล้วต่อรถไฟไปที่เมืองใกล้ๆ ต่อรถบัสไปเชิงเขา และต่อกระเช้าขึ้นไปยังเกือบยอดเขา และเดินต่อ  แต่ด้วยความผิดพลาด ผมไม่ได้ถามเค้าละเอียดว่าเมืองที่ใกล้เชิงเขาชื่อเมืองอะไร และหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอคนนี้อีกเลย

แผนการไปเยือนสักการะเขาแห่งนี้แทบจะดูเป็นไปได้ยาก บางครั้งคิดว่าจะได้มีโอกาสไปไหมในชีวิตนี้ จนเมื่อไม่กี่ปีก่อนหางแดงก็ได้เปิดไฟลท์บินตรงจาก กรุงเทพไปลงเมืองที่ชื่อ อู่ฮั่น พร้อมกับมีการยิงโฆษณาว่าเขาบู๊ตึ๊ง นั่นแหละคือ จิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายที่ผมตามหา พร้อมกับเริ่มมีทัวร์ขายไปเยือนเขาแห่งนี้มากขึ้นเรื่อย ความฝันผมจึงเริ่มจะเป็นจริงจังขึ้นมาอีกครั้ง แต่การรอคอยต้องถูกยืดไปอีกนิดหน่อยเนื่องด้วยเวลาที่ไม่ตรงกัน เพราะผมต้องถูกย้ายไปทำงานประจำที่ต่างประเทศอยู่หลายปี

ในที่สุดเมื่อสามปีก่อนผมได้มีโอกาสเล่าถึงสถานที่แห่งนี้ให้เพื่อนคุณพ่อที่เป็นคนเซี่ยงไฮ้ฟัง ทริปแห่งความฝันทริปนี้จึงสมบูรณ์เมื่อเค้าอาสาจัดการประสานงานให้ทั้งหมด และเมื่อทุกอย่างพร้อม ทั้งเวลา และ สถานที่ คำว่าความฝันที่กลายเป็นจริงจึงเกิดขึ้นเสียที