เกริ่นก่อนนะ

ต้องดราม่าเปิดฉากชีวิตแสนเศร้าก่อนว่า ผมเป็นตำรวจตระเวนชายแดน (ตชด.) ครับ เรียนจบ รร.นายร้อยตำรวจ (รร.นรต.) มาตั้งแต่ พ.ศ.2554 และรับราชการอยู่ที่ สภ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน ก่อนจะย้ายมาเป็น ตชด.(ไม่บอกหน่วยนะ) และสมัครใจลงไปปฏิบัติหน้าที่ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ตั้งแต่ 1 เมษายน 2557

ด้วยความที่บ้านจน พ่อเสีย แม่ไม่มีรายได้ น้องชายยังเรียนไม่จบ แถมยังเป็นหนี้ธนาคารอีกเกือบ 2 ล้าน ทำให้ผมต้องมองหาวิธีสร้างรายได้อยู่เสมอ แต่ก็ติดที่ว่า เป็นตำรวจ โดยเฉพาะ ตชด.ใต้ มันไม่มีเวลาว่างพอที่จะแอบไปทำธุรกิจได้เลย ผมจึงกะล๊อกก๊อกแก๊กอยู่กับเบี้ยเลี้ยงลุ่มๆดอนๆ เงินเพิ่มค่าสู้รบ เงินเสี่ยงภัย นู่นนี่นั่นมาตลอด เรียกว่าแต่ละเดือนนี่ชักหน้าไม่ถึงหลังเลย นอกจากหนี้ในระบบแล้ว ยังมีหนี้นอกระบบอีกบานเบอะ

เริ่มละนะ

จนกระทั่งวันหนึ่ง ... กลางเดือน กรกฎาคม 2557

ระหว่างที่เล่น facebook อยู่ที่ฐาน (ที่ฐานผมมี wifi นะฮะ ... ตชด.สมัยนี้ ตรงไหนไม่มีสัญญาณ ไม่ตั้งฐานฮะ 555+) ก็มีน้อง นรต.หญิงคนหนึ่ง โพสต์โปรโมท sticker line ของเธอ ชื่อชุด "ความสุขของเป็ดน้อย" ผมก็เฮ่ย! มีด้วยเหรอ ... ทำไงวะ คือแบบผมเล่นไลน์มาตั้งแต่มันยังกากๆ what apps ยังดูดีกว่า คิดมานานมากว่า line มี sticker ถ้าเราส่ง sticker ของเราไปขายใน line ได้นี่ รวยเละเทะ ... คือ คิดแล้วจบ คิดว่าเป็นไปไม่ได้หรอก ... มองย้อนกลับมาดูตัวเอง หอกหัก วาดรูปแมวให้เด็กดู เด็กยังบอกว่าเป็นกิ้งก่ามีหนวด

แต่พอเห็นความสำเร็จของน้อง นรต.หญิงคนนั้น ผมก็เริ่มศึกษาหาข้อมูลว่ามันทำกันยังไง เริ่มจากถามน้องคนนั้น จนเธอให้ link มา (คงรำคาญคำถามสุดเบสิกของผม) พอเปิด link เท่านั้นแหล่ะ อยากเขกกบาลตัวเองซัก 1,000 ยก ... คือเขาทำกันมาแล้ว ไปอยู่ไหนมา เปิดดูคร่าวๆ โอ๊ยตาย ... นอกจากจะทำกันมานานแล้ว เขายังทำกันเป็นหมื่นๆชุดๆไปแล้วด้วย โหผมนี่ยิ่งอยากเขกเพิ่มไปอีก 10,000 ยก

วันนั้นเหมือนสวรรค์เปิดรูเล็กๆเอาไว้ให้มุด ผมกลับเข้าเบิร์มด้วยความหวังว่า นี่แหล่ะ ที่จะทำให้เรามีรายได้เพิ่มขึ้นมา

วันรุ่งขึ้นผมกำหนดตารางเวลาชีวิตใหม่ อยู่ใต้ต้องออกปฏิบัติภารกิจต่างๆทุกวันก็จริง แต่จะมีเวลาว่างแน่ๆ ไม่ต่ำกว่าวันละ 4-5 ชั่วโมง (อาจไม่ต่อเนื่อง) ผมตัดสินใจหัดวาดรูป ไปซื้อหนังสือสอนวาดรูปมานั่งหัด หัดไปหัดมา 1 เดือนหลังจากนั้น คิดอะไรไม่ออก วาดอะไรใกล้ๆตัว ชุดแรกสำเร็จออกมา 40 ตัวกิ๊บเก๋ ชื่อชุด "ชีวิตประจำวันของตำรวจน้อย" เป็นภาพร่างกากๆ ที่ยังไม่รู้ว่าจะเอาขึ้นจอ ลงสี และทำอะไรๆ ต่อไปยังไง



อ่ะ ... เดินหน้ามาแล้ว ต้องไปให้สุดทาง ลูกน้องในฐานเห็นหัวหน้านั่งวาดรูปเล่นตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา คงแปลกใจ และลดความนับถือไประดับนึงแล้ว อย่างน้อยที่สุดต้องทำให้สำเร็จ ขายได้ไม่ได้เดี๋ยวค่อยคิด เอาขึ้นจอ ลงสี ให้ได้ก่อน เพื่อลดคำสบประมาท ...

ผมแอบเข้าตัวเมือง ไปซื้อหนังสือสอนใช้ Photoshop กับ illustrator มานั่งศึกษา และลงมือทำตาม ปรากฏว่า Photoshop ถนัดมือมากกว่า เลยตัดสินใจใช้ Photoshop

อุปสรรคแรกคือการทะเลาะกับเครื่องมือที่ชื่อว่า pen tool ... แหม่มันใช้ยากจริงๆ

อุปสรรคต่อมาคือเรื่องความมึนเกี่ยวกับการใช้ layer ... แหม่มันซับซ้อน ซ้อนทับ ลับลวงพราง มาก

อุปสรรคต่อมาอีกคือการลงสี การจำค่ารหัสสี RGB ... เพิ่งรู้ตอนหลังว่ามันมีเครื่องมือ eyedropper tool ที่จิ้มๆแล้วพู่กันเราจะเป็นสีนั้น 555+  

อุปสรรคสุดท้ายอีกอันคือเรื่องแสงเงา ... ผมนี่ต้องเปิดตำรา ต้องใช้ไฟฉาย ต้องดับไฟ ต้องเปิดไฟ วุ่นวายมาก แทบจะยัดโคมไฟเข้าไปใน photoshop

.
.
.

จน 1 เดือนผ่านไปมันก็ออกมาแบบนี้



ครบ 40 ตัว ก็ยังไม่เสร็จนะครับ เอาไปให้คนนู้นคนนี้ดู ช่วงนั้นถ้าได้กลับมาพักที่กรุงเทพ ก็เอาให้เพื่อนๆ ญาติๆ ดู ใครติตรงไหนก็แก้ตรงนั้น ใครอยากให้เพิ่มตรงไหนก็เพิ่มตรงนั้น

หลังจากมั่นใจว่า เออ น่าจะขายได้นะ ก็เลยเอาทั้ง 40 ตัวอัพเข้าระบบ https://creator.line.me เลย

.
.

จากวันที่อัพคือ 30/9/57 และขึ้นสถานะ waiting for review ใช้เวลาถึง 2 เดือนกว่าจะ in review จากวันนั้นจนวันนี้ ก็ยังคง in review เช่มเดิม ...

เหมือนเรื่องราวจะจบลงตรงนี้ ...

แต่ ...

เพื่อนๆที่เคารพครับ ผมบอกไปตั้งแต่ต้นว่า ผมเห็นลู่ทางแล้วว่าการทำ sticker line นั้นเป็นไปได้ และเหมาะอย่างยิ่งกับนักรบชายแดนใต้ที่แทบจะไม่มีเวลาอย่างผม อย่างที่บอกไป 1 เดือนกับการวาด และอีก 1 เดือนกับการดราฟ (บอกเลยว่าเพิ่งรู้จักศัทพ์นี้ก็ตอนทำ sticker นี่แหล่ะครับ)

ผมสามารถทำให้มันขึ้นไปสู่จุดปล่อยตัวได้ รอแค่สัญญาณ 'ปัง' จากกรรมการ "ชีวิตประจำวันของตำรวจน้อย" ของผมก็จะวิ่งพรวด เป็นหน้าที่ของการตลาดอันทรงพลัง (ที่ผมก็ต้องไปคิดกลยุทธ์อีกแหล่ะ) ที่จะทำให้มันสร้างรายได้ให้กับผมแบบ PASSIVE INCOME ... ฉะนั้นแล้ว ผมจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น

ระหว่างที่ผมกำลังดราฟตำรวจน้อยของผมด้วยความเบื่อเซ็งในการที่ต้องใช้สีซ้ำๆเดิม ผมกลับมาเปิดกระดาษและวาดรูปอีกครั้ง ... แน่นอนว่ามันจะเป็น sticker ชุดที่ 2 ของผม

"ไซบีเรียน ฮัสกี้" คือคำตอบ

ตอนผมเป็นตำรวจอยู่ สภ.ปาย ผมได้ไซบีเรียนฮัสกี้หล่อๆมา 1 ตัว ผมตั้งชื่อมันว่า "ส้มหล่น"



เพราะได้มันมาแบบฟลุกๆ แต่ก็เลี้ยงมันได้แค่ 2 อาทิตย์ เพราะการทำงานในตำแหน่งพนักงานสอบสวน นั้นเป็นอะไรที่ไม่มีเวลามากๆ ผมจึงจำเป็นต้องเอาส้มหล่นฝากไว้กับเพื่อนที่เปิดค่ายมวยอยู่ที่ปาย ... จากวันนั้นจนวันนี้ ไอ้ส้มหล่นยังอยู่ดีมีสุข

ระหว่างที่ผมดราฟ "ตำรวจน้อย" หากเบื่อขึ้นมา ผมก็จะมาหัดวาด "ไซบีเรียน" แก้ทาง

แต่จนแล้วจนรอด ... ดูเหมือน การวาดหมามันจะไม่ใช่ทางของผมเลย ดูมุมนึงไซบีเรียนเหมือนหมาป่า กลับมาดูอีกมุม นี่ผมกำลังวาดจรเข้อยู่หรือ? สรุปคือ ยอมแพ้ใ้หกับการวาดสัตว์4 เท่า ซึ่งสื่ออารมณ์ได้ยากยิ่ง หากไม่มีคำพูดประกอบความรู้สึก

จังหวะนั้นโชคดีที่ผมรู้จักกับน้องอีกคนที่เป็นครูมัธยม เราคุยกันผ่าน facebook และแน่นอนว่าผมก็คุยเรื่องวาดรูปหมากลายเป็นจรเข้ให้เธอฟัง จะด้วยความสงสารหรือสมเพชก็ไม่อาจทราบได้ เธออาสาที่จะหาครูศิลปะในโรงเรียนของเธอมาวาดรูปหมาไซบีเรียนให้ผม

วันรุ่งขึ้น ภาพร่างไซบีเรียนก็ถูกส่งมาทาง chat box



ผมเห็นแวบแรก ... เฮ่ย ไอ้ส้มหล่นนี่หว่า  ผมเลยตัดสินใจขอซื้อผลงานของคุณครูศิลปะท่านนั้นทันที (ท่านชื่อ มาสเตอร์ศราวุธ ครับ สอนอยู่อัสสัมชัญ สมุทรปราการ) ผมขอ facebook ท่านจากน้องครูผู้หญิงคนแรก และติดต่อกับ ม.ศราวุธ โดยตกลงกันว่าผมจะออกไอเดีย แล้วให้ท่านวาดตาม ค่าใช้จ่ายตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย ในราคาครู-ศิษย์ (ผมเคยเรียน รร.นี้ ตั้งแต่ ป.1-ม.3 ครับ)

ไม่นานหลังจากนั้น ไซบีเรียนน้อย 40 ตัวก็ถึงมือผม ม.ศราวุธใช้กล้องมือถือถ่าย ผมโหลดลงเครื่อง ดราฟ และลงสี



ทั้ง 40 ตัวเสร็จสิ้น ... ผมตั้งชื่อว่า "ฮัสกี้จอมกวน" (Buggy Husky) และอัพโหลดเข้าระบบของ line เมื่อวันที่ 30/10/2557 ขึ้นสถานะ waiting for review อยู่ประมาณ 1 เดือน ก่อนจะเป็น in review และๆๆๆๆ ... เมื่อวานนี้เอง 31/03/2558 ก็ขึ้นสถานะ approve

สิริระยะเวลารวม 5 เดือน 1 วัน

บอกตรงๆครับว่า "ลืมไปแล้ว" ว่าทำ sticker ไว้

เพราะมันรอนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ... รอนานจนชีวิตหมดหวังไป 8 ตลบ

.
.

หลังจากที่ส่ง sticker ชุดแรก (ชีวิตประจำวันของตำรวจน้อย) และชุด Buggy Husky ไปแล้ว ช่วงนั้นยังมีไฟคุกรุ่น ผมทำใส่ระบบไปอีก 2 ชุด วาดเอง 1 จ้างวาดอีก 1 ... ไหนจะรอการตอบรับเรื่อง tax convention ที่อุตส่าห์ตื่นเต้นส่งไปตั้งแต่ทำชุดแรกเสร็จใหม่ๆ แต่กลับ submitted ในระบบประมาณกลางเดือนธันวา (อันนั้นก็ลืมไปแล้วเหมือนกันว่าทำส่งไป)

ด้วยความที่ sticker ทุกชุด ขึ้น in review นานแสนนาน ไม่มีแม้แต่การตีกลับ ให้ได้รู้บ้างว่า เอออออ เขาพิจารณาของเราแล้วนะ ผมเลยหมดหวังไปกับการสร้างรายได้ด้วย Line Sticker หันหลังให้มันแบบไม่ใยดี ถือซะว่าวาดการ์ตูนถวายเป็นพุทธบูชาไป

.
.

เมื่อวานนี้ อยู่ร้านกาแฟ ... นั่งจิบกาแฟ คิดไอเดียเขียนหนังสือ (เห็นมะ หารายได้ทุกทาง ที่ไม่กระทบงานประจำ ไม่ทุจริต ไม่โกงกิน ไม่เอาอำนาจหน้าที่ไปใช้ในทางที่ผิด) e-mail จาก Line Creator ก็เด้งขึ้นมาพร้อมข้อความชวนช็อคว่า "ํYour sticker have been approved" ผมนี่แทบหงายหลัง รีบกดเข้าไปดู ...

น้ำตาจะไหล ข้างหลัง sticker 1 ใน 4 ชุดของผมขึ้นว่า Approved มุมบนขวามือมีปุ่ม Release หมายถึง ปล่อยของ ...

ผมกดทันที อีกแป๊บเดียวมี e-mail มาอีกฉบับ บอกว่า "ํYore sticker are now on sale" พร้อมลิงค์ http://line.me/S/sticker/1064293 พอกดตามลิงค์ไปก็เห็นหน้านี้ครับ



โอ๊ย ดีใจมาก สำเร็จซักที มะ-แอ้งงงงงงง ...

สิ่งแรกที่ทำคือ แจกเลยครับ บังคับแจกเพื่อน ให้มันเอาไปใช้กัน 555+

######################

ผมก็ไม่รู้นะครับว่า เพื่อนๆที่ทำ sticker กันอยู่และไม่มีอนุมัตซักทียังมีเหลืออยู่อีกหลายท่านมั๊ย

ขออภัยที่ กระทู้นี้ ไม่มีอะไรที่เป็น KNOW HOW เท่าไหร่ เพราะเห็นว่ามีพี่ๆหลายท่านตั้งกันไว้ก่อนแล้ว และเป็นกระทู้ที่เลอค่ามาก เช่น http://ppantip.com/topic/32568194 อันนี้

ผมแค่อยากมาเล่าเรื่องราว ประสบการณ์ และความรู้สึกของผมแบบตรงไปตรงมา

ทุกวันนี้ผมยังทำงานอยู่ที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ และยังไงหารายได้ทุกทางที่ใช้เวลาช่วงว่างจากการประจำ (และเสี่ยงตายด้วย) คือผมตั้งใจจริงๆครับที่จะเป็นตำรวจดี ไม่ทุจริต ไม่โกงกิน ไม่เอาอำนาจหน้าที่ไปใช้ในทางที่ผิด ไม่หาเงินจากอำนาจหน้าที่ และผมก็เชื่อมั่นว่าผมทำได้

ทุกวันนี้ STICKER ของผม ออกขายได้แค่ชุดเดียว และมันยังสร้างรายได้ไม่พอกับค่าใช้จ่ายของผม (แหม่ ... แค่คืนเดียวนะ) แต่ผมก็ภูมิใจ ที่ผมทำสำเร็จ และอยากให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกท่านไม่ท้อแท้

ทุกท่านมีเวลาว่างมากกว่าผม สะดวกสบายมากกว่าผม มีความพร้อมมากกว่าผมหลายเท่า

ผมเป็นตำรวจตระเวนชายแดน ทำหน้าที่อยู่ในเขตสู้รบ ในป่าเขา สัญญาณไวไฟกากเดน ใช้ชีวิตและเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อปกป้องประเทศชาติและพวกท่านในแนวหลัง ไม่มีความรู้ทั้งด้านศิลปะ คอมพิวเตอร์ การขายของ

ผมยังสามารถทำได้

พวกท่านก็เช่นกัน ...

#####

ขอให้ประสบความสำเร็จครับ

#####

www.facebook.com/benzcadet