ทุกคนทราบอยู่แล้วว่า ผมเป็นครูที่ล้มเหลวกับการสอนเด็กมัธยม จึงหวังที่จะเป็น อาจารย์เอกประวัติศาสตร์ในระดับมหาวิทยาลัย ฉะนั้นผมจึงกลับไปเริ่มใหม่ไปเรียนด้านประวัติศาสตร์ (เพราะครูสังคมเรียนประวัติศาสตร์น้อยมาก) เพื่ิอเรียน โท เอก ให้เสร็จสิ้น ก่อนอายุ 38 โดยต้องการจะไปเรียนต่อด้าน Oriental History ที่ วาเซดะ หรือ เกียวได ในระดับ โท และ เอก หลังเริ่มสอบปลายภาคที่ ม.ราม วิชา ประวัติศาสตร์ยุโรป 1 (เป็นวิชาที่เลข 1 ยากกว่า เลข 2 ) ผมรู้สึกว่า ตัวเองพบความเครียดอย่างมาก เพราะไม่รู้เลยว่าอาจารย์ชอบแนวไหน แถมรู้สึกว่า โอกาสจบ 2 ปีครึ่ง มันยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน ทั้งๆที่เรามีความรู้กว้างขวาง แต่รู้สึกเสียใจที่ใช้ตอบข้อสอบได้ไม่ดี ยึ่งน้องสาวผม (ที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นนะครับ ถ้าจำกันได้) เขากล้าพูดกับผมตรงๆว่า "ถ้าโอนิจังต้องสอบซ่อมนะ หนูจะบอกแม่ว่าให้เลิกจ้างเป็นผู้ช่วยวิจัย เพราะโอนิจังมันไม่ได้เรื่อง"เพราะผมทำงานฟรีแลนซ์เป็น ผู้ช่วยวิจัยทางประวัติศาสตร์ร่วมกับคุณอาสะใภ้ ซึ่งเป็นอาจารย์ที่โทได) ผมเลยยิ่งเครียดขึ้น เพราะอีก 4 วิชาที่เหลือ น่ากลัวมา ทั้ง ปวศ.โลกร่วมสมัย และ ปวศ.อเมริกา ซึ่งผมไม่ถนัดอย่างมาก ผมกลัวสอบซ่อมครับ เลยแบบคิดฆ่าตัวตายไปเลย เพราะรู้สึกว่า อ่านอย่างไร ก็เจอแต่ความลำบากไปหมด

แค่ระบายนะครับ แต่ตอนนี้ยังคิดอยู่