สวัสดีครับ ผมมีปัญหาที่คิดยังไงก็หาคำตอบให้กับปัญหานี้ไม่ได้สักที
คือ ผมไม่อยากเข้าเรียนวิชาฟิสิกส์ครับ
ไม่ใช่ผมไม่ชอบเรียนวิชานี้นะครับ เพราะผมชอบคณิตเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เรื่องฟิสิกส์ก็ไม่ดูจะเป็นปัญหาอะไรสำหรับผมเท่าไหร่
แต่ที่ผมไม่ชอบเข้าเรียนวิชานี้ คือ ผมไม่ค่อยชอบครูผู้สอนเท่าไหร่(เพื่อนๆในห้องผม ส่วนมากก็ไม่ชอบเท่าไหร่ แต่พวกเขาก็ฝื่นใจเรียน เพราะอาจารย์ท่านนี้ให้คะแนนจิตพิสัยเยอะมาก)
คือ อาจารย์ท่านนี้เขาชอบแซว(หนักไปทางหาเรื่อง)เด็กนักเรียนครับ ไม่ว่าจะเป็น
::แซวแบบเป็นหว่ง:: เช่น เพื่อนผมเอามือเท้าคางแล้วก้มหน้าอยู่ดีๆ อาจารย์เขาก็หาว่าหลับ เพื่อนผมจะอธิบายก็ไม่ได้ (อาจารย์เขาเป็นคนไม่ชอบให้ใครขัดขา ด้วยเพราะว่าอาจารย์เขาเป็นครูฝึกนศท.ของรร.ผมด้วยมั้งครับ ก็เลยติดจนเป็นนิสัย) แล้วอาจารย์เขาก็พูดกึ่งตำหนิผสมเป็นห่วงว่า สมัยอาจารย์เรียนมศ.4 บลาๆๆ อะไรก็ไม่รู้ (เพื่อนในห้องเสียเวลาเรียน เพื่อนคนนั้นเสียความรู้สึกTT)
::แซวแบบตลกๆ(ค่อยไปทางจิตเสื่อม):: เช่น เพื่อนผม มันเมื่อยเพราะนั่งเรียนนาน มันก็เลยเปลี่ยนท่ามานั่งขัดสมาธิ อาจารย์เขาเห็น เขาก็บอกเพื่อนผมว่า "นั่งขัดสมาธิทำไม ขัดการสอน" (อารมณ์ผมตอนนั้นคือ เกี่ยวกันไหมเนี่ย?!?!)
::แซวแบบทะลึ่ง(ออกแนวส่อแววไปทางอย่างว่าอ่ะครับ) คนไทยส่วนมากมั้กจะโตมากับมุกตลกๆแนวทะลึ่งกันอยู่แล้ว แต่มุกพวกนี้ถ้าอายุไม่เท่ากัน หรือไม่สนิทกันจริงๆ ก็ไม่ควรเอาเรื่องทะลึ่งๆพวกนี้มาพูดนะครับ ยิ่งเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์แล้วเนี่ย ยิ่งไม่ควรใหญ่เลย คือเรื่องนี้ผมไม่ขอยกตัวอย่างนะครับ(ผมรับไม่ได้จริงๆ)
อาจารย์ท่านนี้เป็นคนที่ชอบปล่อยไม่ตรงเวลาครับ บางทีก็กินเวลาของวิชาอื่นไปซะเฉยๆ พอนักเรียนเข้าเรียนไม่ตรงเวลาบ้าง ก็ด่านักเรียนเอาท่าเดียว ไม่ฟังคำอธิบายของเด็กเลย (ผมนี่อยากสวนกับบ้าง แต่ก็นั้นแหละครับ กับอาจารย์ท่านนี้เถียงไปก็เท่านั้น)
อาจารย์เขาสอนไม่รู้เรื่องเลยครับ เพราะอาจารย์เขาไม่ได้เตรียมการสอนเลยสักครั้ง ทำให้อาจารย์เขาไม่รู้จะสอนอะไรก่อน-หลังดี สอนเรื่องนี้จบแล้วจะขึ้นเรื่องอะไรต่อไปดี ทุกๆคาบเรียน อาจารย์เขาก็จะต้องหาเรื่องแซวเด็กนักเรียนในห้อง เอาเรื่องส่วนตัวมาเล่าบ้าง พูดนอกเรื่องบ้าง เพื่อถ่วงเวลาให้อาจารย์คิดว่าจะสอนอะไรต่อดี [เฮ้อ!!!]
#ที่ผมรับไม่ได้ก็คือ อาจารย์เขาแก่รุ่นร้าวคราวเดียวกับพ่อผม แต่อาจารย์เขากลับชอบพูดจาทะลึ่งกับเพื่อนๆผม และรร.ผม มีผญ.มากกว่าผช. ยิ่งทำให้อาจารย์ท่านนี้ดูแย่มากในสายตาของผมเลยครับ
แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่งครับ อาจารย์เขาเอาโน้ตบุ๊คจะมาเปิดวิดีโอการทดลองเกี่ยวกับคลื่นให้พวกเราดู แล้วอาจารย์เขาก็ไปเปิดดูที่ประวัติการค้นหา แล้วก็เจอเว็บอย่างว่าเต็มเลยครับ แล้วเพื่อนก็เห็นกันหมดทุกคน ทั้งห้องเลยครับ เพราะอาจารย์เขาฉายขึ้นบนโปรเจ็คเตอร์
แล้วนับแต่วันนั้น ผมก็ไม่อย่าเข้าใกล้อาจารย์ท่านนี้อีกเลย และทำให้ผมไม่อยากเข้าเรียนวิชานี้อีกเลย เพราะอาจารย์เขาทั้ง สอนไม่รู้เรื่อง สอนวนไปวนมา ไม่ตรงเวลาปล่อยช้ามากๆ ชอบพูดจาทะลึ่ง ชอบแซวหาเรื่องเด็กนักเรียน แล้วก็เถียงไม่ได้ เพราะยังไงอาจารย์เขาก็ต้องถูกเสมอ
อาจารย์เขายังบอกไว้อีกว่า ปีหน้า(ผมขึ้นม.6)เขาจะตามไปสอนอีก TT [ผมนี่กรีดร้อเลยครับ] #ผมควรทำไงดีครับ? ทำใจให้ชิน แล้วกลับไปเรียน หรือทำยังไงดีครับ ขอแนวคิด ทางออกของปัญหานี้ หรือไม่ก็คติเตือนใจอะไรก็ได้ครับ ที่จะทำให้ผมกับไปเรียนกับอาจารย์ท่านนี้ได้อย่างปกติสุขอ่ะครับ
:::::::ขอขอบคุณทุกๆทางสว่างที่คุณชี้ให้ผมนะครับ:::::::
ผมไม่ชอบครูผู้สอน ผมควรทำยังไงดีครับ
คือ ผมไม่อยากเข้าเรียนวิชาฟิสิกส์ครับ
ไม่ใช่ผมไม่ชอบเรียนวิชานี้นะครับ เพราะผมชอบคณิตเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เรื่องฟิสิกส์ก็ไม่ดูจะเป็นปัญหาอะไรสำหรับผมเท่าไหร่
แต่ที่ผมไม่ชอบเข้าเรียนวิชานี้ คือ ผมไม่ค่อยชอบครูผู้สอนเท่าไหร่(เพื่อนๆในห้องผม ส่วนมากก็ไม่ชอบเท่าไหร่ แต่พวกเขาก็ฝื่นใจเรียน เพราะอาจารย์ท่านนี้ให้คะแนนจิตพิสัยเยอะมาก)
คือ อาจารย์ท่านนี้เขาชอบแซว(หนักไปทางหาเรื่อง)เด็กนักเรียนครับ ไม่ว่าจะเป็น
::แซวแบบเป็นหว่ง:: เช่น เพื่อนผมเอามือเท้าคางแล้วก้มหน้าอยู่ดีๆ อาจารย์เขาก็หาว่าหลับ เพื่อนผมจะอธิบายก็ไม่ได้ (อาจารย์เขาเป็นคนไม่ชอบให้ใครขัดขา ด้วยเพราะว่าอาจารย์เขาเป็นครูฝึกนศท.ของรร.ผมด้วยมั้งครับ ก็เลยติดจนเป็นนิสัย) แล้วอาจารย์เขาก็พูดกึ่งตำหนิผสมเป็นห่วงว่า สมัยอาจารย์เรียนมศ.4 บลาๆๆ อะไรก็ไม่รู้ (เพื่อนในห้องเสียเวลาเรียน เพื่อนคนนั้นเสียความรู้สึกTT)
::แซวแบบตลกๆ(ค่อยไปทางจิตเสื่อม):: เช่น เพื่อนผม มันเมื่อยเพราะนั่งเรียนนาน มันก็เลยเปลี่ยนท่ามานั่งขัดสมาธิ อาจารย์เขาเห็น เขาก็บอกเพื่อนผมว่า "นั่งขัดสมาธิทำไม ขัดการสอน" (อารมณ์ผมตอนนั้นคือ เกี่ยวกันไหมเนี่ย?!?!)
::แซวแบบทะลึ่ง(ออกแนวส่อแววไปทางอย่างว่าอ่ะครับ) คนไทยส่วนมากมั้กจะโตมากับมุกตลกๆแนวทะลึ่งกันอยู่แล้ว แต่มุกพวกนี้ถ้าอายุไม่เท่ากัน หรือไม่สนิทกันจริงๆ ก็ไม่ควรเอาเรื่องทะลึ่งๆพวกนี้มาพูดนะครับ ยิ่งเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์แล้วเนี่ย ยิ่งไม่ควรใหญ่เลย คือเรื่องนี้ผมไม่ขอยกตัวอย่างนะครับ(ผมรับไม่ได้จริงๆ)
อาจารย์ท่านนี้เป็นคนที่ชอบปล่อยไม่ตรงเวลาครับ บางทีก็กินเวลาของวิชาอื่นไปซะเฉยๆ พอนักเรียนเข้าเรียนไม่ตรงเวลาบ้าง ก็ด่านักเรียนเอาท่าเดียว ไม่ฟังคำอธิบายของเด็กเลย (ผมนี่อยากสวนกับบ้าง แต่ก็นั้นแหละครับ กับอาจารย์ท่านนี้เถียงไปก็เท่านั้น)
อาจารย์เขาสอนไม่รู้เรื่องเลยครับ เพราะอาจารย์เขาไม่ได้เตรียมการสอนเลยสักครั้ง ทำให้อาจารย์เขาไม่รู้จะสอนอะไรก่อน-หลังดี สอนเรื่องนี้จบแล้วจะขึ้นเรื่องอะไรต่อไปดี ทุกๆคาบเรียน อาจารย์เขาก็จะต้องหาเรื่องแซวเด็กนักเรียนในห้อง เอาเรื่องส่วนตัวมาเล่าบ้าง พูดนอกเรื่องบ้าง เพื่อถ่วงเวลาให้อาจารย์คิดว่าจะสอนอะไรต่อดี [เฮ้อ!!!]
#ที่ผมรับไม่ได้ก็คือ อาจารย์เขาแก่รุ่นร้าวคราวเดียวกับพ่อผม แต่อาจารย์เขากลับชอบพูดจาทะลึ่งกับเพื่อนๆผม และรร.ผม มีผญ.มากกว่าผช. ยิ่งทำให้อาจารย์ท่านนี้ดูแย่มากในสายตาของผมเลยครับ
แล้วมีอยู่ครั้งหนึ่งครับ อาจารย์เขาเอาโน้ตบุ๊คจะมาเปิดวิดีโอการทดลองเกี่ยวกับคลื่นให้พวกเราดู แล้วอาจารย์เขาก็ไปเปิดดูที่ประวัติการค้นหา แล้วก็เจอเว็บอย่างว่าเต็มเลยครับ แล้วเพื่อนก็เห็นกันหมดทุกคน ทั้งห้องเลยครับ เพราะอาจารย์เขาฉายขึ้นบนโปรเจ็คเตอร์
แล้วนับแต่วันนั้น ผมก็ไม่อย่าเข้าใกล้อาจารย์ท่านนี้อีกเลย และทำให้ผมไม่อยากเข้าเรียนวิชานี้อีกเลย เพราะอาจารย์เขาทั้ง สอนไม่รู้เรื่อง สอนวนไปวนมา ไม่ตรงเวลาปล่อยช้ามากๆ ชอบพูดจาทะลึ่ง ชอบแซวหาเรื่องเด็กนักเรียน แล้วก็เถียงไม่ได้ เพราะยังไงอาจารย์เขาก็ต้องถูกเสมอ
อาจารย์เขายังบอกไว้อีกว่า ปีหน้า(ผมขึ้นม.6)เขาจะตามไปสอนอีก TT [ผมนี่กรีดร้อเลยครับ] #ผมควรทำไงดีครับ? ทำใจให้ชิน แล้วกลับไปเรียน หรือทำยังไงดีครับ ขอแนวคิด ทางออกของปัญหานี้ หรือไม่ก็คติเตือนใจอะไรก็ได้ครับ ที่จะทำให้ผมกับไปเรียนกับอาจารย์ท่านนี้ได้อย่างปกติสุขอ่ะครับ
:::::::ขอขอบคุณทุกๆทางสว่างที่คุณชี้ให้ผมนะครับ:::::::