ปราณก็แน่นอนรักอัณณาใจเดียวมาตลอด ที่ทำไม่ดีกับภัทก็เพราะความจำเสื่อม และปราณก็ไม่ใช่คนพริ้วเก่งเหมือนหมอณนต์ด้วย อยู่ดีๆก็สับสนไม่รู้จักใครคนเดียวที่ตัวเองรู้จักก็ดันไปรักน้องชายซะอีก พอความจำเริ่มกลับมาปราณก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ มีเหตุผลขึ้นเรื่อยๆ

อัณณาไม่ได้น่ารำคาญเลยนะ แค่อัณณาต้องการความชัดเจนจากหมอณนต์ เมื่อทุกอย่างชัดแล้วอัณณาก็จะตัดใจและไม่มาขัดขวางอีก
แถมอัณณาก็คอยช่วยเหลือปราณ ช่วยเหลือบริษัทมาตลอด จนท้ายที่สุดอัณณาก็ช่วยเหลือหมอณนต์กับภัทให้ลงเอยกันด้วย

ภัทรินก็เหมือนกัน ภัทเหมือนสะท้อนผู้หญิงในเมืองทั่วไป หลงแสงสี เหวี่ยงวีน ฟุ้งเฟ้อ แต่พื้นฐานจิตใจไม่ใช่คนร้าย เป็นคนดี บางคนบอกเกิดเรื่องทั้งหมด
ก็เพราะทำตัวเองจะไปสงสารทำไม มันก็จริงนะ แต่สุดท้ายภัทก็กลับตัวกลับใจ เราเลยรู้สึกเอาใจช่วยให้ภัทผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ซักที มากกว่าจะซ้ำเติม
สมน้ำหน้า

หมอณนต์นี่เหมือนจะปิ๊งภัทตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ด้วยเหตุการณ์ต่างๆเลยทำให้ทั้งคู่มาใกล้ชิดกัน จนเริ่มชอบกันแต่ก็ยังมีความไม่ไว้วางใจอยู่
ภัทนี่นอกจากสวยแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรให้หมอชอบได้เลย แต่หมอก็น่าจะมารักภัทมากจน เป็นรักที่จริงใจ ก็ตอนที่ปลอมเป็นปราณนี่แหละ
หมอน่าจะเห็นมุมของภัทที่ตัวเองไม่เคยเห็น ว่าภัทรัก และมั่นคงกับตัวเองขนาดไหน

แล้วตัวละครทั้งสี่ก็เป็นสีเทาหมด มีดีก็มีร้าย แต่สุดท้ายทั้งสี่คนก็เป็นคนดี
เราว่าเรื่องนี้น้องแพทแจ้งเกิดเต็มตัวเลยนะ แสดงอารมณ์สีหน้าเก่งมาก ช่วงกลางๆเรื่อง เริ่มใช้เสียงดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วด้วย