พอดีช่วงนี้มีปัญหารุมเร้าเข้ามาในชีวิต ทั้งเรื่องความกดดันหน้าที่การงาน ทั้งเรื่องปัญหาส่วนตัว ฉันรู้สึกว่ามันหนักหนากับตัวฉันมาก จนรู้สึกว่าจะรับไม่ไหวอีกแล้ว ต้องสู้กับปัญหาอยู่คนเดียว แบกรับไว้เองแล้วก็ร้องไห้เอง

    มาเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ ฉันเป็นพนักงานออฟฟิตทั่วไป ตำแหน่ง PR ของที่ๆหนึ่ง
ตอนนี้ปัญหาที่ฉันรู้สึกว่าเป็นสาเหตุหลักเลยคือ ถูกผู้ชายคนนึง คุกคามชีวิตฉันมาก เขาชอบและติดตามฉันมานานหลายปี ตั้งแต่ฉันเป็นพนักงานต้อนรับ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง สมัยเรียน (ฉันต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน เพื่อแบ่งเบาภาระครอบครัว) ซึ่งอายุก็รุ่นคุณตาแล้วค่ะ รุ่นนี้คือรุ่นที่ไม่ค่อยเล่นโซเชียล แต่ไปไงมาไงไม่ทราบ เขาดันเล่นเฟส และหาฉันเจอในเฟส ด้วยความที่ตั้งชื่อและ นามสกุลจริงไว้ จากนั้นเขาก็ Copy รูปฉันไว้ทุกรูป และตามรังความแฟนฉันที่กำลังคบ ข่มขู่ให้เลิกกัน ส่งจดหมายไปที่ทำงานให้เสียชื่อเสียง แต่ฉันกับแฟนก็ยังไม่ได้เลิกกันหรอกค่ะ จนหนัเข้า คนที่ชอบฉันเขาตามรังควานไม่เลิก ส่งจดหมายประจานฉัน ด่าทอว่าฉันเป็นผู้หญิงหากิน ส่งไปประจานทั้งหมู่บ้านฉัน และหมู่บ้านแฟน และขู่ว่าถ้าเราไม่เลิกกัน ก็จะตามรังความจนถึงที่สุด
    กลายเป็นปัญหาเรื้อรัง ว่าทำไมฉันไม่จัดการ ฉันก็ไม่ทราบว่าเขาบ้านอยู่ไหน แจ้งความรอบแรกก็ได้แค่ลงบันทึกประจำวัน ไปแจ้งความอีกรอบ ตำรวจก็ไม่รับแจ้ง บอกว่าเหตุเกิดนอกพื้นที่รับผิดชอบ (คนที่มาชอบฉันเขาสืบข้อมูลครอบครัวฉัน และทางแฟนฉัน คาดว่าน่าจะหาข้อมูลในเฟส หรือจ้างคนตามสืบ จนทราบว่า พ่อ แม่ น้อง ฉันทำงานที่ไหน จนเอาปมด้อยพ่อฉันไปประจาน ส่งจดหมายประจานให้ทางครอบครัวแฟนฉัน ว่าพ่อฉันเป็นขอทาน ถึงแม้พ่อฉันพิการ แต่ฉันก็ไม่เคยอายนะคะ ท่านพิการแต่เอาความสามารถเล่นดนตรี เพื่อเเลกเงินค่ะ แถมลามปามถึงพ่อแฟนฉันซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว จนทางครอบครัวแฟนฉันไม่พอใจ )กลายเป็นปัญหากดดันให้ฉันต้องรีบแก้ไข

แต่จะให้ฉันตามตัวมันยังไงดี ตอนนี้รู้ว่ามันใช้เฟสบุคชื่ออะไร มีรูป แต่ไม่รู้ที่อยู่ จะตามตัวมันยังไง?

ทางแฟนก็ดูหมางเมิน ท้อ จนเราแทบจะเลิกกัน เขาบอกว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ก็คงต้องแยกทาง
ทางครอบครัวก็เครียด มีจดหมายประจานลูกสาวทั้วหมู่บ้าน ก็คงมีทั้งคนเชื่อและไม่เชื่อแหละค่ะ

ตอนนี้สภาพจิตใจแย่มากค่ะ รู้สึกโดดเดี่ยว อยากหนีไปให้ไกลๆ บางอารมเคยคิดอยากไปจากโลกนี้ด้วยซ้ำ แต่ก็มีภาพ หน้าพ่อ แม่ น้อง ลอยมาในสมอง ไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะฉันมากกว่านี้ ก็ได้แต่อมทุกข์ บางทีรู้สึกเหม่อลอย ปวดหัวจนต้องพึ่งยาพาราแทบทุกวัน

จะทำยังไงดีค่ะ เครียดมาก