ตอนแรกเราลืมเเฟนเก่าไม่ได้เลยแม้สักนิดตอนนี้เราก้ลืมไม่ได้ มีอยู่วันหนึ่งเราไปเจอโพสบนเฟสบุ้คเค้าโพสว่า แบบทำนองของที่เค้าทำให้เราหรือเขียนให้เราเค้าฉีกหมดแล้ว เราโมโหมากที่ยังรักยังรอเค้าแต่เค้ากลับทำแบบนี้เราเอาของเค้าที่เค้าให้ที่เค้าเขียนมาฉีกกองรวมๆกันคิดไว้ว่าจะเอาไปเผา เราโมโหมากทักแชทเค้าไปทำไมทำขนาดนี้เราทำอะไรให้ห็เถียงกับเค้า แขวะกันไปแขวะกันมาล่ะเราโมโหมากจึงพูดประโยคนี้ออกไป กับกูไม่รู้จักกันไม่เคยรู้จักกัน ด้วยความโมโหเค้าก้บอกว่า ก็เป้นซะอย่างนี่ใช้แต่อารมณ์ ก็จิงแหละคับเราใช้แต่อารมณ์ แต่มันไม่ไหวอ่ะคับมันหนักแล้วจิงๆเราไม่น่าเสียแรงที่รักที่รอมาถึงตอนนี้ นั่งร้องไห้เสียใจแต่กับมัน มีความสุขกับคนใหม่ทั้งๆที่เรามานั่งเสียใจ เราก็เลยตัดขาดจากเค้าพยายามทำใจอย่างที่พูดเอาไว้ ตื่นเช้ามาของกองรวมกันเต็มไปหมด เราคิดว่าเราทำไปได้ไงด้วยความโมโห ยังไงเราก็ต้องตัดให้ขาดมีประโยคนึงที่เราพูดกับเค้าว่า สักวันกูต้องลืมให้ได้คอยดู ล่ะเราก็บล้อคไลน์เค้าล้ะก้ลบทุกอย่าง แต่สุดท้ายเราเจ็บเอง เพราะเรายังรักเค้าอยู่ .