คือเรื่องมันมีอยู่ว่า มีครั้งนึงที่ผมได้ไปเรียนพิเศษในที่ที่หนึ่ง ผมก็ได้เจอกับเธอคนนี้โดยบังเอิญ และยิ่งบังเอิญไปกว่านั้น เราเรียนคอร์สเดียวกัน และรอบเดียวกันด้วยครับ ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ เธอน่ารักมากครับ รู้สึกโดนใจจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรนะ ภาพเธออยู่ในความคิดของผมตลอดเลย มีหลายครั้งในเวลาเรียน ช่วงที่ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำ หรือดื่มน้ำ พอเสร็จแล้ว ทุกครั้งที่ผมเปิดประตูเข้ามา ผมแอบมองหน้าเธอตลอดเลย ก็ไม่รู้ว่าเธอรู้ตัวรึเปล่า และก็เป็นอย่างนี้เรื่อยๆโดยที่ยังไม่ได้รู้จักชื่อเธอ และไม่ได้คุยกันเลย จนมาถึงวันที่ผมดีใจสุดๆ วันนั้นเป็นวันที่เกือบจะปิดคอร์สเรียน ซึ่งวันนั้นผมและเธอมาเร็วมาก และเข้าห้องเรียนก่อนเวลาพร้อมๆกัน เธอกำลังนั่งทบทวนบทเรียนและทำโจทย์อยู่ จู่ๆเธอก็มาสะกิดผม เพื่อถามโจทย์วิชาเคมี ซึ่งเป็นข้อที่เธออาจจะทำไม่ได้ ผมดีใจสุดๆ เธอมาคุยกับผมแล้ว แต่ผมก็ต้องเสียหน้าไปพอสมควร เพราะผมไม่ถนัดเคมี ผมก็พยายามแก้โจทย์ให้ได้นะ แต่ไม่สำเร็จ แต่เธอก็ไม่ว่าผมสักคำ แถมยังขอบคุณผมอีกด้วย อาจจะเพราะตามมารยาทรึเปล่าไม่รู้ แต่ผมก็รู้สึกดีใจจนตัวลอยเลย จนอยากเก่งเคมีขึ้นมาทันที ถึงยังไงผมก็ยังไม่กล้าทำความรู้จักกับเธออยู่ดี ผมก็คิดอยู่นะว่า ที่เธอเลือกถามผม เพียงเพราะเจอแค่ผมคนเดียวรึเปล่า จนใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว เพื่อนคนอื่นก็เริ่มมา ทั้งที่เธอยังเคลียร์โจทย์ข้อนั้นไม่ได้ แต่เธอก็ไม่ได้ถามใคร ทำให้ผมคิดว่าเธออาจตั้งใจถามผมก็ได้ อาจมีใจให้กับผม แต่ความคิดนั้นก็หยุดไป จนถึงวันปิดคอร์ส ผมอยากรู้ชื่อเธอมาก ผมเลยแอบดูบัตรเรียนพิเศษของเธอบนโต๊ะเธอ ในช่วงที่เธอไม่อยู่ในห้อง จากนั้นผมจึงค้นหาในFacebook แล้วก็เจอจนได้ เพราะผมกลัวจะไม่ได้เจอเธออีก เลยต้องทำอย่างนี้ แต่ในวันนี้เธอกับผมไม่ได้คุยกันเลย ไม่เหมือนเมื่อวาน ผมจึงรู้สึกว่าผมคงคิดไปเอง เมื่อเรียนเสร็จแล้ว กลับบ้านไป ผมแอดเฟสเธอ  
เธอก็รับนะ ผมจึงโพสต์ในไทม์ไลน์เธอไปอย่างกล้าหาญว่า"ขอบคุณที่รับแอดครับ" แต่เธอก็ไม่ได้มาตอบโต้อะไร ผมควรจะทำยังไง ควรทักแชทไปบอกชอบเธอดีมั้ยครับ เพราะผมไม่กล้าจะทำอะไรเลยจริงๆ