สวัสดีค่ะ
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของพีชเอง
หากมีข้อผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ
ดูภาพถ่าย อื่นๆได้ที่ instagram @pchph
กล้องที่ใช้ olympus pen ,olympus is-300
film fuji200 kodak 200
เป็นคนชอบกล้องมาตั้งแต่เด็กชอบขอคุณพ่อคุณแม่มาถ่ายเล่นเคยชอบถ่ายรูปวิวมากๆตอนเด็ก
พอโตมาก็ไม่ได้ถ่ายรูปเล่นจากกล้องอีกเลยตั้งแต่มีโทรสัพทืมือถือที่ถ่ายรูปได้
ช่วงขึ้นมหาลัยได้กลับมาจับกล้องจริงๆอีกครั้งโดยบังเอิญไปเดินเล่นแถว บ้านหม้อผ่านไปเจอเลยซื้อมา
รีบหาฟิล์มใส่เลยใส่ครั้งแรกก็ผิดๆถูกๆสรุปม้วนนั้นพังเลยต้องซื้อม้วนใหม่มาใส่ช่วงแรกๆที่กลับมาถ่ายรูป
และเจอกล้องฟิล์มเหมือนคนบ้ามากถ่ายๆมั่วๆวิ่งไปกลับท่าช้างท่าพระจันทร์ทุกวันเพื่อไปล้างฟิล์ม และตื่นเต้นทุกครั้ง
ที่ได้ภาพออกมารู้สึกว่าสีมันสวยมาก ช่วงนั้นหมดเงินไปเยอะมากๆเพราะถ่ายแบบถ่ายมั่วเพื่อให้หมดม้วน
จะได้วิ่งไปล้างไวไว มาคิดหลังจากนั้นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรเลย5555 หลังๆมาเริ่มกลายเป็นคนคิดก่อนถ่ายมาก
ขึ้นใจเย็นมากขึ้น อยู่กับกล้องฟิล์มจนลืมดิจิตอลไปเลยไปไหนมาไหนก็พกแค่เจ้าตัวนี้ตัวเดียว จนกลายเป็นของสำคัญมาก
ไม่ว่าไปไหนก็ตาม มันทำให้คนใจร้อนใจเย็นขึ้นรู้จักการรอคอยมากขึ้น ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่
ล้างภาพออกมา เห็นภาพสถานที่ความทรงจำที่ถ่ายมามันดีมากๆเลย พร่ำไปยาวมาก ที่มาตั้งกระทู้เพราะ
มีภาพหลายภาพที่ตัวเองชอบ ไม่อยากเก็บไว้คนเดียวอยากแชร์ภาพ ความทรงจำสถานที่ดีดีให้ คนอื่นเห็นบ้าง
ทุกภาพมีเรื่องราว มีความตั้งใจ
ฝากภาพ ไว้ด้วย
หวังว่าจะทำให้ใครผ่านมาดู แล้วหลงรักมัน
แบบที่พีชหลงรัก
ทุกภาพที่ลงจะเป็นภาพที่ถ่ายจากกล้องฟิล์มทั้งหมดนะคะ : )
ภาพนี้เป็นภาพแรกที่ถ่ายจากกล้องฟิล์ม ตอนเดินกลับบ้าน kodak 200
มุมมองผ่านกล้องฟิล์ม
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของพีชเอง
หากมีข้อผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ
ดูภาพถ่าย อื่นๆได้ที่ instagram @pchph
กล้องที่ใช้ olympus pen ,olympus is-300
film fuji200 kodak 200
เป็นคนชอบกล้องมาตั้งแต่เด็กชอบขอคุณพ่อคุณแม่มาถ่ายเล่นเคยชอบถ่ายรูปวิวมากๆตอนเด็ก
พอโตมาก็ไม่ได้ถ่ายรูปเล่นจากกล้องอีกเลยตั้งแต่มีโทรสัพทืมือถือที่ถ่ายรูปได้
ช่วงขึ้นมหาลัยได้กลับมาจับกล้องจริงๆอีกครั้งโดยบังเอิญไปเดินเล่นแถว บ้านหม้อผ่านไปเจอเลยซื้อมา
รีบหาฟิล์มใส่เลยใส่ครั้งแรกก็ผิดๆถูกๆสรุปม้วนนั้นพังเลยต้องซื้อม้วนใหม่มาใส่ช่วงแรกๆที่กลับมาถ่ายรูป
และเจอกล้องฟิล์มเหมือนคนบ้ามากถ่ายๆมั่วๆวิ่งไปกลับท่าช้างท่าพระจันทร์ทุกวันเพื่อไปล้างฟิล์ม และตื่นเต้นทุกครั้ง
ที่ได้ภาพออกมารู้สึกว่าสีมันสวยมาก ช่วงนั้นหมดเงินไปเยอะมากๆเพราะถ่ายแบบถ่ายมั่วเพื่อให้หมดม้วน
จะได้วิ่งไปล้างไวไว มาคิดหลังจากนั้นว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรเลย5555 หลังๆมาเริ่มกลายเป็นคนคิดก่อนถ่ายมาก
ขึ้นใจเย็นมากขึ้น อยู่กับกล้องฟิล์มจนลืมดิจิตอลไปเลยไปไหนมาไหนก็พกแค่เจ้าตัวนี้ตัวเดียว จนกลายเป็นของสำคัญมาก
ไม่ว่าไปไหนก็ตาม มันทำให้คนใจร้อนใจเย็นขึ้นรู้จักการรอคอยมากขึ้น ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่
ล้างภาพออกมา เห็นภาพสถานที่ความทรงจำที่ถ่ายมามันดีมากๆเลย พร่ำไปยาวมาก ที่มาตั้งกระทู้เพราะ
มีภาพหลายภาพที่ตัวเองชอบ ไม่อยากเก็บไว้คนเดียวอยากแชร์ภาพ ความทรงจำสถานที่ดีดีให้ คนอื่นเห็นบ้าง
ทุกภาพมีเรื่องราว มีความตั้งใจ
ฝากภาพ ไว้ด้วย
หวังว่าจะทำให้ใครผ่านมาดู แล้วหลงรักมัน
แบบที่พีชหลงรัก
ทุกภาพที่ลงจะเป็นภาพที่ถ่ายจากกล้องฟิล์มทั้งหมดนะคะ : )
ภาพนี้เป็นภาพแรกที่ถ่ายจากกล้องฟิล์ม ตอนเดินกลับบ้าน kodak 200