คือผมกับแฟนคบกันมาระยะหนึ่งแล้วก็มีเรื่องให้แตกกันคับ เธอบอกว่านิสัยหลายๆอย่างมันเข้ากันไม่ได้ บวกกับผมชอบหาว่าเธอไม่สนใจ ผมก็พอจะเข้าใจนะคับเพราะที่ผ่านมาก็ฝืนยื้อกันมานานมากๆ  แรกๆผมก็เหมือนจะโอเคแต่สุดท้ายผมก็อยู่ไม่ได้ กลับไปขอเธอคืนดีแต่เธอกลับบอกว่าไม่กลับยังไงก็ไม่กลับแล้วก็ทำท่าทางรำคาญที่ผมกลับไปตื้อเธอ พอตื้อหนักๆเข้าเธอก็ด่าพร้อมกับบอกว่าไม่ได้รักผมแล้ว ไม่ได้มีความสุขอยากอยู่คนเดียว ตอนนั้นผมสิ้นหวังมากจากคนที่ไม่กี่วันก่อนยังแคร์กัน ตอนนี้ไม่เหลือเยื่อใยเลย ผมหายหน้าไปสักพัก ทบทวนคิดอะไรต่างๆ จนผมคิดได้ว่าจริงๆผมควรจะแก้ยังไงกลับไปขอเธอคืนดีอีกรอบแบบคนมีสติ เธอก็โอเคนะคับพูดจาดีรับผมเป็นเพื่อนคนนึงให้โอกาสผมได้ลองพิสูจน์ว่าตัวเองเปลี่ยนไป ระหว่างนั้นเธอบอกว่าเธอไม่ได้มีใครไม่คิดมีใครอยากอยู่กับเพื่อนกับครอบครัว แต่ผมก็เห็ยเธอไลน์คุยกับผชที่เป็นรุ่นพี่บ้างเพื่อนเก่าบ้าง แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไรไม่คิดอะไร ผมก็ทำไรไม่ได้ แต่สิ่งที่ทำให้ผมถอดใจคือระหว่างที่ผมพิสูจน์ตัวเองเธอมักจะตอกย้ำเสมอว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ด่าผมบ้าง เหวี่ยงบ้าง ไล่บ้าง ทั้งๆที่ก็รู้ว่าผมอ่อนแอเธอก็มักจะแทงใจดำเสมอ จนผมเลือกจะเดินออกมา เธอก็เหมือนคิดได้แต่ก็นิ่งๆไม่ได้ยื้ออะไร เวลาผ่านไปผมเริ่มทำใจได้กำลังจะเริ่มต้นใหม่ เธอกลับทักผมมาขอโทษและขอโอกาสคืนดี เธอบอกว่าเธอคิดถึงผม บอกว่ารู้แล้วว่ารู้สึกอะไร ผมเงิบคับได้แต่บอกไปว่าขอเวลาก่อน คือใจนึงผมก็รู้สึกดีกับเธอนะคับ แต่ไม่เท่าเดิมแล้ว แต่อีกใจก็กลัวเจ็บอีกและยังไม่รู้จะพร้อมดูแลใครมั้ยเพราะโสดมานาน

ผมควรทำยังไงดีครับ ขอจริงจังนะคับผมไม่อยากยื้อเธอไว้นานผมเข้าใจว่าคนรอรู้สึกยังไง