วิธีง่ายๆ ซึ่งผมทดลองปฏิบัติด้วยตัวเองมาตลอดในการขับรถ "ให้สามารถขอทางได้" สบายๆ ในเมืองที่รถโคตรติดอย่าง กทม. ก็คือ
ผมมักจะ "ให้ทาง" คนอื่นเป็นปกติเวลาขับรถครับ
คำว่าให้ทางนี้ ไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องจอดให้ทุกคนที่มาขอทางหรือมาแทรกเรานะครับ
ผมจะเน้นให้ทางแก่ คนข้ามถนน เป็นอันดับ 1 ก่อนเลยครับ ใครข้ามถนนหน้าผมถ้ารถข้างหลังไม่จี้มาในระยะกระชั้นชิด โดยผมสามารถชะลอรถได้โดยปลอดภัยแล้วส่วนใหญ่ผมจะให้คนข้ามถนนข้ามไปก่อนเสมอครับ (ยกเว้นเพียงกรณี "ข้ามใต้สะพานลอย" ผมไม่เคยจอดให้ครับ !!)
เวลาขับรถติดๆหน้าซอยใดๆถ้ามีจังหวะก็เว้นช่องให้คนในซอยออกได้ตามสมควร (หมายถึงถ้าฝั่งตรงข้ามรถไม่ติด รถก็สามารถเข้า/ออกจากซอยไปฝั่งตรงข้ามได้) ไม่ใช่ขับไปปิดทางชาวบ้านประจำ
เวลาจอดรถข้างทางก็กะระยะให้ไม่ให้ประชิดซอยหรือทางเข้าออกบ้านคนอื่น เลี้ยวเข้า/ออกลำบากจนเกินไป
เมื่อทำแบบนี้จนเป็นนิสัยแล้ว ผมสังเกตุได้เลยว่าเวลาผมจะไปใหนมาใหน จะสามารถขับรถได้โดยราบรื่นอย่างตลอด โดยที่น่าแปลกก็คือหลายๆครั้งมักจะมี "คนข้ามถนน" มาข้ามเพื่อช่วยหยุดรถให้ผมในจังหวะที่ผมกำลังจะขอทางพอดีอยู่เป็นประจำครับ
ทำดีได้ดี เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้บนท้องถนนของกรุงเทพฯแน่นอนครับ
วิธีขับรถให้ "ขอทางได้สบายๆ" ใน กทม.
ผมมักจะ "ให้ทาง" คนอื่นเป็นปกติเวลาขับรถครับ
คำว่าให้ทางนี้ ไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องจอดให้ทุกคนที่มาขอทางหรือมาแทรกเรานะครับ
ผมจะเน้นให้ทางแก่ คนข้ามถนน เป็นอันดับ 1 ก่อนเลยครับ ใครข้ามถนนหน้าผมถ้ารถข้างหลังไม่จี้มาในระยะกระชั้นชิด โดยผมสามารถชะลอรถได้โดยปลอดภัยแล้วส่วนใหญ่ผมจะให้คนข้ามถนนข้ามไปก่อนเสมอครับ (ยกเว้นเพียงกรณี "ข้ามใต้สะพานลอย" ผมไม่เคยจอดให้ครับ !!)
เวลาขับรถติดๆหน้าซอยใดๆถ้ามีจังหวะก็เว้นช่องให้คนในซอยออกได้ตามสมควร (หมายถึงถ้าฝั่งตรงข้ามรถไม่ติด รถก็สามารถเข้า/ออกจากซอยไปฝั่งตรงข้ามได้) ไม่ใช่ขับไปปิดทางชาวบ้านประจำ
เวลาจอดรถข้างทางก็กะระยะให้ไม่ให้ประชิดซอยหรือทางเข้าออกบ้านคนอื่น เลี้ยวเข้า/ออกลำบากจนเกินไป
เมื่อทำแบบนี้จนเป็นนิสัยแล้ว ผมสังเกตุได้เลยว่าเวลาผมจะไปใหนมาใหน จะสามารถขับรถได้โดยราบรื่นอย่างตลอด โดยที่น่าแปลกก็คือหลายๆครั้งมักจะมี "คนข้ามถนน" มาข้ามเพื่อช่วยหยุดรถให้ผมในจังหวะที่ผมกำลังจะขอทางพอดีอยู่เป็นประจำครับ
ทำดีได้ดี เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้บนท้องถนนของกรุงเทพฯแน่นอนครับ