เท้าความเดิม
แต่ก่อน ผมจะขับแนว Tradition รักษาขนบธรรมเนียม กฏระเบียบต้องเป๊ะะะะะะ
คือไปไหนก็ จะต่อขบวนตั้งแต่หางแถวเลย เพราะรู้ว่าเลนไหนจะเลี้ยวไปไหน (กรณีขับเส้นทางเดิม ขับบ่อยๆคุ้นชิน)

ตอนจอดอยู่ตาข้างนึงก็ต้องกระจกหลัง มีพวกจะมาแทรกไหม
ขับรถชิดเส้นเลนขวาสุด กันท่าพวกจะมาแทรก
ตาอีกข้างก็ต้องมองหน้ารถ ขยับหรือยัง ถ้าขยับต้องรีบเร่งตามให้ทัน  เค้าเบรคก็เบรคหัวแทบทิ่ม เนื่องจากระยะกระชั้นชิด
พอมีพวกมาแทรกหน้า หรือแทรกคันต่อหน้าไปอีก จะรู้สึกคับใจ โกรธ หงุดหงิด
ขับแบบนี้มาเป็นสี่ห้าปี ........... จิตสภาวะ ตอนนั้นแย่มาก ...........


ปัจจุบัน
ผมเลยเปลี่ยนสไตล์ มาแนวแทรกไฟเขียว แทรกตามทีนสะพาน แทรกทางลงสะพานต่างๆ
แต่ผมยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง เน้นแทรกเฉพาะที่มีช่องให้เข้า และเส้นประเท่านั้น
ถ้าเข้าไม่ได้ ไม่มีช่อง ก็จะเลยไปดูเทรินกลับ หรือเลี้ยงซ้ายไปยูเทิร์นมาเข้าอีกทาง
พบว่ามีโอกาสกว่า 70% ที่จะเข้าได้ ที่เข้าไม่ได้ก็แสดงว่ามันติดจริงๆ เลยตัดสินใจไปทางอื่นดีกว่า
........... จิตสภาวะ ดีขึ้นเยอะ ...........
ได้ชิงไหวชิงพริบ ฝึกสายตาการตัดสินใจ ไม่ต้องมาเร่งๆเบรคๆให้เปลืองน้ำมัน เปลืองผ้าเบรค
รู้สึกสนุกขึ้น ไปไวขึ้น ไม่ต้องมาเครียดเหมือนเดิม

อนาคตที่คาดหวัง
ผมหวังว่าจะเป็นหนังปาดแทรกแยกสะพานใจอำมหิตให้ได้
แช่เส้นทึบ จอดแทรกรถจนไฟเขียว บังเลนคันหลังก็ช่าง
คันหลังจะบีบแต่ ดิฟไฟ ก็ตามสบาย ผมด้านซะอย่าง ถถถถ
อาจต้องใช้เวลาเพาะบ่มจิตใจอีกสักปี เพื่อเป็นพวกเอาเปรียบคนอื่น เห็นแก่ตัว หน้าด่านเต็มรูปแบบ


ปล. นี่เป็นการแชร์ประสบการณ์กันนะครับ
ไม่ได้มาแนะนำให้ทุกคนทำตามด้วย
เพราะถ้าทุกคนทำตาม ผมก็ไม่รู้จะไปแทรกใคร เหมือนกัน 5555