สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลยเนาะ ยังไงถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะค่ะ
เข้าเรื่องเลยเนาะ พอดีเราแอบชอบรุ่นน้องอยู่คนนึง ตอนนั้น น้องเขาอยู่ม.4 แล้วเราอยู่ม.5 เราเคยเห็นหน้าน้องมาก่อนแล้ว แต่คือเราไม่รู้จักกัน ตอนนั้นคือยังเฉยๆอยู่ แต่พอน้องเขาย้ายเข้ามาเรียนต่อที่โรงเรียนเดียวกัน เห็นแว๊บแรก เฮ้ยยยยย น้องคนนั้นนี่หว่า น้องเขาจะโดดเด่นในเรื่องของความสูง น้องสูงมากกกและเพื่อนในกลุ่มน้องก็สูงมากกก เดินผ่านคือเราดูเตี้ยเลยแหระ ช่วงประมาณเดือนกรกฎาคม ทางโรงเรียนเราได้จัด สัปดาห์วันภาษาไทย และบังเอินน้องเข้าได้เล่นเป็นพระเอกของเรื่อง เล่นเป็นเงาะป่าในรูปของสังค์ทอง อัยย๊ะ พอถึงวันงาน น้องกำลังจะแสดง จองๆข้างหน้าเวที คือแบบแนบชิดติดขอบหน้า (อะไรจะขนาดนั้น) พอน้องแสดง น้องค่อย ค่อย เดินออกมา เสียง กรี๊ดดดด โอ้แม่เจ้า หอประชุมจะพังไหมว่ะ คือแบบบอกเลยน้องหล่ออ่ะ ตอนนั้นคืออยากโดดขึ้นเวทีไปเป็นนางรจนาแทนเลยล่ะ เขินนแทนนางรจนา >///< ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อาการเริ่มออก ตกเย็นวันนั้นเรารีบเข้าเฟสค้นหาเฟสน้องอย่างเร่งรีบ หาอยู่นานกว่าจะเจอ และแล้วก็ไม่มีขวางกั้นความพยายามเราได้ ในที่สุด ส่งคำร้องขอเป็นเพื่อน เสร็จฉันล่ะ (><) เรา@ไป ได้หลายวัน คือเริ่มสงสัย ถามเพื่อนทำไมน้องยังไม่รับอ่ะ เพื่อนบอกฉัน@ไป แกไม่กี่วิมันรับ คือแบบ@ปุ๊บ รับปั๊บ อ่ะแก (อ้าวแล้ว_ล่ะ) พอได้ยินเพื่อนบอกแบบนั้น คือน้อยใจค่ะ ตกเย็น เข้าเฟสยกเลิกคำขอค่ะ คือเพื่อนในกลุ่มเราเป็นเพื่อนน้องเกือบทุกคนอ่ะ แล้วเราล่ะ ตั้งใจ@เลยนะเว้ยยย เฮ้อออ ตั้งแต่นั้นมาเราจะเลิกสนใจน้องล่ะ แต่เราก็ทำไม่ได้ ด้วยที่ว่า เราต้องเจอหน้าน้องบ่อยๆที่โรงเรียน เดินสวนทางกันบ้าง แถมบ้านก็อยู่ในตำบลเดียวกันอีก โหยยยย มีบ่อยครั้งที่เราแอบมองน้อง แต่ก็มองได้แค่แป๊บเดียวเองเพราะน้องมันชอบหันมา ยิ่งเราเป็นกรรมการโรงเรียน วันไหนถึงเวรที่ต้องแจกโฮมรูมที่แถว เห้ยแก ขอแจกม.4นะ อร๊ายยย เสร็จฉัน จะฟินตอนที่เรายื่นโฮมรูมให้ อย่างที่เราบอกน้องตัวสูงไม่แปลกที่ได้ยืนข้างหน้าสุด อะไรก็เป็นใจ ฮ่าๆ ผู้หญิงไม่ยื่นให้จ้า จะยื่นให้น้องอ่ะ มีบ่อยครั้งน้องผู้หญิงยืนข้างกันอุตส่ายื่นมือออกมารับ เสียใจพี่ไม่ให้ พี่จะให้น้องผู้ชาย (ดูแรด) จากนั้นความรู้สึกมันก็เริ่มแปรเปลี่ยน จากแอบปลื้มเป็นแอบชอบจากแอบชอบเป็นแอบรัก เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนเมื่อเดือนกุมภาที่ผ่านมาทางโรงเรียนได้เลือกตั้งคณะกรรมการใหม่ ไม่น่าเชื่อ ทีมน้องลงสมัคร งานนี้ไม่พลาด เราสนับสนุนเต็มที่ >< ในที่สุดทีมน้องไม่ได้เป็น แฮร่ แต่น้องก็ยังโดนครูดึงเข้ามาร่วมเป็นคณะกรรมการด้วย เอาล่ะสิ เวลาครูเรียกประชุมคณะกรรมการทั้งชุดเก่าและชุดใหม่ งานฟินมา ฮ่าๆ ทำได้แค่มองก็แค่นั้นแหระ ทำไงได้ก็แค่คนที่แอบชอบ -- วันนี้เราเลยตัดสินใจตั้งแชทกลุ่มเพื่อนสนิท มีประมาณ 10 คนได้ สารภาพความในใจให้เพื่อนฟัง เพราะตลอดที่ผ่านมาเพื่อนไม่รู้เลยว่าเราชอบน้อง พอรู้เท่านั้นแหระ แซวซะ ดีนะที่อยู่ในช่วงปิดเทอม ไม่งั้นล่ะก็ ความลับคงแตก ^^ เราเลย เอาว๊ะ ลองอีกที @เฟสน้องไปใหม่ แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ไร้วี่แวว ทั้งๆ ที่น้องก็ออนอยู่ เราเริ่มทนไม่ไหว ไม่รับใช่ไหม ทักแชทก็ได้ว่ะ
เรา:โหยยย --
น้อง: ครับ ???
เรา:รับ@หน่อยดิ @หลายรอบล่ะนะ
น้อง:ขอโทดๆ ไม่ได้เปิดดูเลย (นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่ไม่รับ@ฉานนนสักที)
คือเราแบบดีใจเว่อร์ ใจนี่เต้นแรงสุดๆ สักพัก....ชื่อเฟสน้อง....รับคุณเป็นเพื่อนแล้ว คือแค่นี้ก็ดีใจจะตายอยู่ล่ะ น้องยังมาโพสต์บนทามไลท์เราอีกว่า รับ@แล้วนะ...^^ โหยยยย กรี๊ดดดลั่นบ้าน (ก็คนมันดีใจ) จากนี้ต่อไป เราจะทำยังไงดี ถ้าเปิดเทอม แน่นอนเราอยู่ม.6 ปีสุดท้าย ถ้าเราจะบอกน้อง เรากลัวว่าอะไรจะไม่เหมือนเดิม หรืออาจจะแย่ลงกว่าเดิม แต่สิ่งที่เราจะทำต่อไปคือเราจะแอบชอบน้องอยู่แบบนี้ เหมือนกับที่เราแอบชอบมาตลอดระยะเวลา 8 เดือน ถ้าแอบชอบอีกสัก ปี ก็คงไม่เป็นไรเนาะ ^^ หรือใครมีประสบการณ์แบบนี้ ช่วยแนะนำเราหน่อยเนาะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ ^^
แอบชอบรุ่นน้อง
เข้าเรื่องเลยเนาะ พอดีเราแอบชอบรุ่นน้องอยู่คนนึง ตอนนั้น น้องเขาอยู่ม.4 แล้วเราอยู่ม.5 เราเคยเห็นหน้าน้องมาก่อนแล้ว แต่คือเราไม่รู้จักกัน ตอนนั้นคือยังเฉยๆอยู่ แต่พอน้องเขาย้ายเข้ามาเรียนต่อที่โรงเรียนเดียวกัน เห็นแว๊บแรก เฮ้ยยยยย น้องคนนั้นนี่หว่า น้องเขาจะโดดเด่นในเรื่องของความสูง น้องสูงมากกกและเพื่อนในกลุ่มน้องก็สูงมากกก เดินผ่านคือเราดูเตี้ยเลยแหระ ช่วงประมาณเดือนกรกฎาคม ทางโรงเรียนเราได้จัด สัปดาห์วันภาษาไทย และบังเอินน้องเข้าได้เล่นเป็นพระเอกของเรื่อง เล่นเป็นเงาะป่าในรูปของสังค์ทอง อัยย๊ะ พอถึงวันงาน น้องกำลังจะแสดง จองๆข้างหน้าเวที คือแบบแนบชิดติดขอบหน้า (อะไรจะขนาดนั้น) พอน้องแสดง น้องค่อย ค่อย เดินออกมา เสียง กรี๊ดดดด โอ้แม่เจ้า หอประชุมจะพังไหมว่ะ คือแบบบอกเลยน้องหล่ออ่ะ ตอนนั้นคืออยากโดดขึ้นเวทีไปเป็นนางรจนาแทนเลยล่ะ เขินนแทนนางรจนา >///< ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา อาการเริ่มออก ตกเย็นวันนั้นเรารีบเข้าเฟสค้นหาเฟสน้องอย่างเร่งรีบ หาอยู่นานกว่าจะเจอ และแล้วก็ไม่มีขวางกั้นความพยายามเราได้ ในที่สุด ส่งคำร้องขอเป็นเพื่อน เสร็จฉันล่ะ (><) เรา@ไป ได้หลายวัน คือเริ่มสงสัย ถามเพื่อนทำไมน้องยังไม่รับอ่ะ เพื่อนบอกฉัน@ไป แกไม่กี่วิมันรับ คือแบบ@ปุ๊บ รับปั๊บ อ่ะแก (อ้าวแล้ว_ล่ะ) พอได้ยินเพื่อนบอกแบบนั้น คือน้อยใจค่ะ ตกเย็น เข้าเฟสยกเลิกคำขอค่ะ คือเพื่อนในกลุ่มเราเป็นเพื่อนน้องเกือบทุกคนอ่ะ แล้วเราล่ะ ตั้งใจ@เลยนะเว้ยยย เฮ้อออ ตั้งแต่นั้นมาเราจะเลิกสนใจน้องล่ะ แต่เราก็ทำไม่ได้ ด้วยที่ว่า เราต้องเจอหน้าน้องบ่อยๆที่โรงเรียน เดินสวนทางกันบ้าง แถมบ้านก็อยู่ในตำบลเดียวกันอีก โหยยยย มีบ่อยครั้งที่เราแอบมองน้อง แต่ก็มองได้แค่แป๊บเดียวเองเพราะน้องมันชอบหันมา ยิ่งเราเป็นกรรมการโรงเรียน วันไหนถึงเวรที่ต้องแจกโฮมรูมที่แถว เห้ยแก ขอแจกม.4นะ อร๊ายยย เสร็จฉัน จะฟินตอนที่เรายื่นโฮมรูมให้ อย่างที่เราบอกน้องตัวสูงไม่แปลกที่ได้ยืนข้างหน้าสุด อะไรก็เป็นใจ ฮ่าๆ ผู้หญิงไม่ยื่นให้จ้า จะยื่นให้น้องอ่ะ มีบ่อยครั้งน้องผู้หญิงยืนข้างกันอุตส่ายื่นมือออกมารับ เสียใจพี่ไม่ให้ พี่จะให้น้องผู้ชาย (ดูแรด) จากนั้นความรู้สึกมันก็เริ่มแปรเปลี่ยน จากแอบปลื้มเป็นแอบชอบจากแอบชอบเป็นแอบรัก เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนเมื่อเดือนกุมภาที่ผ่านมาทางโรงเรียนได้เลือกตั้งคณะกรรมการใหม่ ไม่น่าเชื่อ ทีมน้องลงสมัคร งานนี้ไม่พลาด เราสนับสนุนเต็มที่ >< ในที่สุดทีมน้องไม่ได้เป็น แฮร่ แต่น้องก็ยังโดนครูดึงเข้ามาร่วมเป็นคณะกรรมการด้วย เอาล่ะสิ เวลาครูเรียกประชุมคณะกรรมการทั้งชุดเก่าและชุดใหม่ งานฟินมา ฮ่าๆ ทำได้แค่มองก็แค่นั้นแหระ ทำไงได้ก็แค่คนที่แอบชอบ -- วันนี้เราเลยตัดสินใจตั้งแชทกลุ่มเพื่อนสนิท มีประมาณ 10 คนได้ สารภาพความในใจให้เพื่อนฟัง เพราะตลอดที่ผ่านมาเพื่อนไม่รู้เลยว่าเราชอบน้อง พอรู้เท่านั้นแหระ แซวซะ ดีนะที่อยู่ในช่วงปิดเทอม ไม่งั้นล่ะก็ ความลับคงแตก ^^ เราเลย เอาว๊ะ ลองอีกที @เฟสน้องไปใหม่ แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ไร้วี่แวว ทั้งๆ ที่น้องก็ออนอยู่ เราเริ่มทนไม่ไหว ไม่รับใช่ไหม ทักแชทก็ได้ว่ะ
เรา:โหยยย --
น้อง: ครับ ???
เรา:รับ@หน่อยดิ @หลายรอบล่ะนะ
น้อง:ขอโทดๆ ไม่ได้เปิดดูเลย (นี่ใช่ไหมคือเหตุผลที่ไม่รับ@ฉานนนสักที)
คือเราแบบดีใจเว่อร์ ใจนี่เต้นแรงสุดๆ สักพัก....ชื่อเฟสน้อง....รับคุณเป็นเพื่อนแล้ว คือแค่นี้ก็ดีใจจะตายอยู่ล่ะ น้องยังมาโพสต์บนทามไลท์เราอีกว่า รับ@แล้วนะ...^^ โหยยยย กรี๊ดดดลั่นบ้าน (ก็คนมันดีใจ) จากนี้ต่อไป เราจะทำยังไงดี ถ้าเปิดเทอม แน่นอนเราอยู่ม.6 ปีสุดท้าย ถ้าเราจะบอกน้อง เรากลัวว่าอะไรจะไม่เหมือนเดิม หรืออาจจะแย่ลงกว่าเดิม แต่สิ่งที่เราจะทำต่อไปคือเราจะแอบชอบน้องอยู่แบบนี้ เหมือนกับที่เราแอบชอบมาตลอดระยะเวลา 8 เดือน ถ้าแอบชอบอีกสัก ปี ก็คงไม่เป็นไรเนาะ ^^ หรือใครมีประสบการณ์แบบนี้ ช่วยแนะนำเราหน่อยเนาะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ ^^