เกริ่นเรื่องก่อนนะครับ
ผมเป็นเกย์นะครับ จริงๆ ไม่อยากใช้คำนี้เลย บอกว่า ผู้ชายที่ชอบผู้ชาย ละกัน
บางคนก็บอก ไม่ได้เป็นเกย์ แต่เป็นผัวเกย์ เป็นเมียเกย์ ก็ว่ากันไป ฮ่าๆ
เพราะความที่เป็นผู้ชายทั่วไป แค่ชอบผู้ชายด้วยกัน ไม่ออกอาการแต่อย่างไร
ผมเลยมองหา คนที่เป็นแบบผม ก็ค่อนข้างยาก
เพราะไม่ได้แสดงออก เจอคนที่ชอบ เจอคนที่อยากรู้จัก จะให้เดิน ดุ้นๆ ไปทัก ขอเบอร์ ไลน์ มันก็ยังไงๆ อยู่
เสี่ยงโดน ทีน อีก .....แย่เน๊าะ
ถ้าในโซเซียล ก็มีแต่ เรื่องอย่างว่า พอจะเจอที ก็ มีออกอาการ ไม่ใช่อย่างที่คุยกันไว้ว่า ไม่ออกนะ แมนๆ
ไม่ใช่ว่า เกลียด นะ แต่ เค้าไม่ใช่อย่างที่เราต้องการ  หรือที่เรียกว่า สเปก นั้นแหละ คนที่เป็นแบบผม จะเข้าใจ

เกริ่นพอแล้ว เข้าเรื่องตามหัวกระทู้ดีกว่า ที่บอกชอบครั้งแรกนี้คือ ไม่ใช่ หาเจอให้โซเซียลนะครับ
คือ เจอกันตัวเป็นๆ ก่อน ผมชอบ เลยบอกไปว่าชอบ ครั้งแรกแบบเสี่ยงๆว่า เค้าจะเป็นเกย์ หรือเป็นผู้ชาย

ผมมีกิจกรรม บางอย่าง ที่ต้องไป พักต่างจังหวัด ทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่นที่ ส่วนใหญ่จะไม่รู้กัน ต่างคนต่างทำกิจกรรม แต่อยู่ กิน นอน ร่วมกัน
วันแรก เฉยๆ นะครับ ก็เห็นผู้ชาย คนนี้อยู่ ก็เฉยๆ ผมไม่ได้สนใจอะไร

แต่พอวันที่สอง ผู้ชายคนนี้ เริ่มแปลกๆ เหมือน เค้าเหมือนมองมาทางผมตลอด
ทำกิจกรรมอะไร เหมือนเค้าจะชอบมองๆมาที่ผม ชอบทำมามองหา คือผมรู้สึกว่า เค้ามองจนผิดปกติ
ผมก็เริ่มคิดแล้ว "เป็นป่ะว่ะ ใช่แน่ๆ" เพราะ มันรู้สึก จริงๆ
ผมก็เริ่ม รู้สึก คิดไปเองสิครับ คิดไปคิดมา จนกลายไปเป็นความชอบ อยากรู้จัก อยากคุย

วันที่ 3 วันสุดท้ายของ กิจกรรม มันรู้สึก แบบเดิมอีกคือ เหมือนเค้าชอบมองมาที่ผม
แล้วผม ก็ไม่ใช่ว่าจะออกอาการ มองหาผู้ชาย แสดงสีหน้าหน้าตาว่า สนใจผู้ชาย ทำตาหวานเยิ้ม ชอบอกชอบใจ ก็ไม่ใช่
เพราะ ผมเป็นเกย์แบบนี้ เลยค่อนข้างเก็บอาการ เวลาชอบใครได้เนียนอยู่
ช่วงวันสุดท้าย ผมพยายามอยากจะเดินเข้าไปคุย ทำความรู้จัก ขอเบอร์ ขอไลน์ อะไรก็ว่าไป ตั้งใจทำใจอยู่นานครับ แต่ไม่กล้า

อยากคุย อยากรู้จักจริงๆ คือชอบไปแล้วครับ ในระหว่าง สองวัน ที่รู้สึก แต่สุดท้ายก็ไม่กล้าเข้าไปทักทาย
สุดท้าย กิจกรรมก็จบลง โดยที่ผม ไม่ได้คุยกับผู้ชายคนนั้นเลย
แต่มันค้างใจ  คือ เหมือนที่เค้าแสดงออกว่า มองมาที่ผม เหมือนจะสนใจในตัวผม มันคืออะไร แล้วผมก็ชอบเค้าไปแล้วด้วย อยากรู้จัก
ถึงแม้เค้าจะไมม่ชอบผมก็ตาม แต่อยากน้อย ขอให้ผมได้ทำอะไรสักอย่าง ดีกว่า ปล่อยให้มันผ่านไปแบบค้างคา

ผมเลย กลับไปที่ทำกิจกรรม ไปขอดูรายชื่อ และเบอร์โทร ของผู้เข้าร่วมกิจกรรมครับ
สุดท้าย ผมได้เบอร์มาครับ (ไม่ขอแสดงรายละเอียดว่าได้มา หรือรู้ได้ยังไงว่าเป็นคนนี้ แต่เบอร์เค้าชัวร์ครับ)

เดินทางกลับมาถึงบ้าน แบบ เพ้อหา คิดถึง นึกถึงว่า ถ้าเราคบกับ  จะชวนไปดูหนัง กินข้าว ไปเที่ยว
โอ้ยยย ให้ตายสิครับ โครตมีความสุข แต่.....ยังไม่กล้าโทรไปครับ  ฟินกับความคิดตอนเป็นแฟนกันอยู่ ฮ่าๆ

2 วันหลังจากจบกิจกรรม ทำใจโทรหาครับ ทำใจอยู่นาน เตรียมคำพูดอยู่นาน "โทรก็โทรว่ะ ดีกว่าค้างคาใจ"
ผลคือ โทรไม่ติดครับ ฮ่าๆ โทรไปหลายรอบก็ไม่ติด
อ้าว ทำไงล่ะเนี่ย ที่อุส่าคิดมา จบสิ้นกันเลย พังไม่เป็นท่า ที่คิดไว้
วันที่สาม ลองโทรไปใหม่ดู ติดครับ ตกใจที่โทรติด กดวางแทบไม่ทัน  
ใจสั่นมากๆ กลัว ว้าวุ่นไปหมด ทำเหมือนโทรศัพท์ผีสิง
ทำใจอีกพัก เตรียมคำพูด ซ้อมหน้ากระจก (แค่คุยโทรศัพท์ ยังซ้อม)

รับสาย ทักทาย ตามประสาคนเพิ่งรู้จักครับ
บอกไป ผมนี่ๆ นั่นๆ รู้จักจากนั่นๆ นี่ๆ
ผมจำไม่ได้ ว่ามีประโยค อะไรบ้าง เพราะ ตื่นเต้นจนจำอะไรไม่ได้ เรียงลำดับเหตุการณ์ไม่ได้
แต่ผมจำได้อยู่ประโยคหนึ่งที่ว่า "ผมไม่ได้ชอบผู้ชายครับ แค่นี้นะครับ............ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด"

อึ้งรับประทานสิครับ นั่งช็อคอยู่พักใหญ่ๆเลย วิ้งๆ สตั้น อึนๆ
เสียงมันก้องอยู่ในหู "คืออะไร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"
นี่ผมมโนไปเองมาตลอด คิดไปเองมาตลอด
คือ ทัศนคติ เปลี่ยนไปเลยที่ว่า ผู้ชายมอง เป็นแน่ๆเลย

อุส่ารวบรวมความกล้า บอกชอบผู้ชายที่ไม่แน่ใจว่าเค้าเป็นเกย์หรือไม่เป็น ครั้งแรกในชีวิตเลย
คิดถึงเรื่องนี้แล้ว เอิ่บบบ ไม่กล้าทำแบบนี้กับใครแล้ว
ประสบการณ์เลวร้ายมากกกกกก

เข้าถึงคำว่า "อย่ามโน" ที่สุดในชีวิตเลย
พร้อมกับความมึนงง
"ที่ซ้อมพูด"
"ที่ทำใจกว่าจะโทรไป"
"ที่มโนว่าเค้ามองมาที่เรา"
"ที่มโนว่าเค้าสนใจเรา"
"ที่มโนตอนที่เราเป็นแฟนกัน"
อารมประมาณ "นี่กรูเป็นบ้าอะไรที่คิดไปแบบนั้นเนี่ยยยยยยยยยย"
จบครับ ทั้งอายตัวเอง ทั้งตลกกับอาการของตัวเองที่เป็น
จากเมื่อก่อน ที่คิดว่า ผู้ชายมามองที่เรา สบตาเรา ต้องเป็นเกย์แน่ๆ
ตอนนี้ ความคิดนั้น หายไปจากสมองเลยครับ หลังจากเจอเหตุการณ์นี้

เห้อ บอกชอบผู้ชายครั้งแรก ห่วยแตกสิ้นดี ชาติ ขอพอแค่คนนี้แล้ว
ถ้าไม่ชัวร์ว่า เค้าเป็นหรือไม่เป็น จะไม่ทำแบบนี้ คิดอะไรแบบนี้อีกแล้ว

ตอนนี้ อยากมีแฟน ก็อยากมี แต่ เจอเหตุการณ์นี้ ทั้งขัดทั้งกลัว แฮะๆ
ความรักเน่าสิ้นดี