ที่ผ่านมาหนังไทยส่วนใหญ่ มีการนำเสนอคอนเซปเหงาๆในหลายเรื่อง  
โดยที่ พระเอก นางเอก มีเหตุและผลตามจริง บางเรื่องล่อแหลมยังถ่ายทอดออกมาได้ดี
ไม่ใช่มีพระเอกนางเอก ที่เห็นแก่ตัว ไร้สามัญสำนึก อกตัญญู กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา
เสียสติและหนังหน้าหนาจนเกินกว่าจะเป็นแบบอย่างที่จะชี้นำสังคม

ขอประนาม พรอตเรื่อง คนเขียนบท ผู้กำกับ ผู้อำนวยการสร้างและผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมด
ที่ไร้สามัญสำนึก ไร้การศึกษา ไร้ความสามารถ ชี้นำสังคมไทยในทางที่เลวทราม เพื่อแลกกับผลประโยชน์

ทำหนังไทย โดยเป็นปฎิปักษ์แอบอ้างทำลายขนบธรรมเนียมประเพณีงดงามที่ไม่มีที่ไหนในโลกนี้เสมอเหมือน
อยากบอกว่ามันไม่ใช่เป็นการมีวิสัยทัศน์ที่กว้างกว่า ร่วมยุคสมัยมากกว่า ก้าวล้ำนำหน้าใคร หรือความคิดสร้างสรรค์
แต่...มันเป็น ความสิ้นคิด หยาบคาย เลวทราม เห็นแก่ตัว สกปรก โง่เหง้า ต่ำ