เริ่มเลยนะคะ คือ จขกท มีเพื่อนในเฟซบุ๊คคนนึง นางชอบตั้งสเตตัสเล่าเรื่องชีวิตประจำวันอยู่บ่อย ๆ
ทำให้เรารู้ว่า เธอเปิดร้านขายยาอยู่นอกเมือง ตอนแรกคิดว่าไปนั่งทำบัญชี คิดเงินช่วยเฉย ๆ
เพราะ ครอบครัวสามีนางเป็นร้านขายยาเจ้าใหญ่ในเมือง พอแต่งงานก็เลยย้ายออกมาเปิดร้านใหม่นอกเมือง

สเตตัสในแต่ละวันจะเล่าเรื่องมีคนเจ็บไข้ได้ป่วยมาด้วยอาการต่าง ๆ ที่ร้าน แล้วนางก็จัดยาให้ไป
หนัก ๆ เข้านางเริ่มแทนตัวเองว่า หมอ หมออย่างนั้น หมออย่างนี้ จนตอนนี้ชาวบ้านแถวนั้นเรียกนางว่า "คุณหมอ"
ทั้งร้านมีนางทำงานแค่คนเดียว ออกแนวสะใภ้คนจีน ทำตั้งแต่สั่งของ เช้คสต็อก ยัน ขายยา และ ทำความสะอาด

ทุกอย่างก็ดูปกติดี แต่ เดี๋ยวก่อนนะ >>นางเรียนจบนิเทศฯ มานี่หว๋า<< แล้วมาขายยาจนเป็นหมอได้ไง??
นอกจากนี้ สเตตัสล่าสุด นางเล่าว่า มีลูกค้าหนุ่มมาซื้อยารักษาโรคหนองใน ซึ่งเคยมาซื้อไปแล้วเมื่อวานก่อน วันนี้เลยมาซื้ออีก
นางเลยถามไปว่า ใช้แล้วได้ผลดีใช่ไหม ถึงได้มาซื้ออีกบอกหมอมาซิ  แล้วลูกค้านั้นก็บอกว่าไม่รู้ เพราะเค้าซื้อไปให้เพื่อน
ว่าแล้วนางก็จบสเตตัสตัวเองว่า "อยากหายไม่ต้องอายหมอนะจ๊ะ"

อ่านสเตตัสจบปุ๊บ จขกท เกิดคำถามในใจเลยค่ะ คือ
1.เดี๋ยวนี้ใคร ๆ ก็เปิดร้านขายยาได้ใช่ไหมคะ ไม่ต้องเป็นเภสัช หรือ มีเภสัชประจำร้านก็ได้??
2.โรคบางโรค หรือ อาการเจ็บป่วยบางอย่าง ควรไปพบแพทย์ดีไหม หรือ ไปหาซื้อยากินเองได้

แล้วนึกถึงเพื่อนอีกคน (เรียนไม่จบปริญญาตรีทั้งผัวทั้งเมียเลยคู่นี้) แต่อาศัยว่าพ่อแม่มีเงินเป็นเจ้าของร้านขายยา
เลยลงทุนเปิดร้านขายยาให้ เพื่อนคนนี้ที่ต่างอำเภอ เปิดมาได้หลายปีแล้วด้วย (มองดูรอบ ๆ ตัวมีเปิดแบบนี้เยอะเหมือนกันนะ)

ส่วนตัว จขกท ถ้าเจ็บไข้ได้ป่วย ปวดหัว ตัวร้อน แก้ไอ ปวดประจำเดือนฯลฯ
เวลาจะซื้อยาก็ไปร้านที่เปิดโดยเภสัช(อยู่ใกล้บ้านด้วย) ได้รับคำแนะนำดีมาก ๆ ในการใช้ยา

สงสารก็แต่ตาสีตาสา คิดว่าไปหาหมอที่ร้านขายยาได้ยามากินแล้วคงจะดีขึ้น โดยไม่รู้เลยว่าโรคที่เป็น กับ ยาที่ได้
มันใช่หรือเปล่า เพราะคนที่จ่ายยาให้ พูดตรงๆก็คือ ไม่ได้มีความรู้เฉพาะทางเลย

ขนาดจะเปิดแฟรนไชน์ร้านสะดวกซื้อ บริษัทยังมีให้เข้าไปอบรมเลย
แต่นี่  เปิดร้านขายยา  อย่างนี้ควรมีหน่วยงานไหนมากำกับดูแลบ้างไหมคะ