เริ่มแรกเลยคืนเราเป็นคนไม่ค่อยยอมใครแต่เราก้รู้จักกาละเทศะนะคะคือถ้าพ่อหรือแม่เลี้ยงด่าเราจะเงียบค่ะไม่ก้เดินหนีไปเลยเพราะเราไม่อยากเถียง แต่ทีนี้มันเริ่มหนักขึ้นเราก้เบื่อเราเลยไปนอนบ้านเเฟน (อันนี้รู้ตัวว่าผิดค่ะ) พอกลับมาบ้านกลายเป็นพ่อไม่ให้เงินใช้เลยเราก้ไม่ได้อะไรไม่ให้ใช้เราก้เอาเงินเเฟนเรามาใช้บ้างเพื่อนเลี้ยงบ้างตอนนั้นกลายเป็นไม่เข้าบ้านไปเลยค่ะ เพราะกลับมาทีเราก้โดนด่าตลอด (พ่อกับเเม่เราเลิกกันแบบไม่ดีมากๆพ่อเป็นคนจำแต่อดีตเเล้วเอามาว่าเราทุกวัน) เราโทรไปร้องไห้กับเเม่และป้าบ่อยมากจนฝ่ายแม่บอกให้ถ้าเข้ามหาลัยอยู๋หอไปเลยทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเราก้โอเคค่ะเพราะพ่อเราก้ไม่ให้ค่าเทอมด้วยประมานว่าป้าดีก้ไปอยู่กับป้าเปลี่ยนนามสกุลไปเลยนะแบบนี้เข้าหน้ากันไม่ติดเลยค่ะหลังจากนั้นประมานสองอาทิตย์แม่เรามาบ้านพ่อและเก็บเสื้อผ้าออกมาเลยค่ะแถมแม่เลี้ยงบอกอีกว่าไปละไม่ต้องกลับมาอีกนะเราก้โฮเลยค่ะคือเรารักพ่อนะแต่เราอยู่ด้วยไม่ได้จริงๆถ้าต้องทนโดนเเม่เลี้ยง พี่(ลูกแม่เลี้ยง) และพ่อเหน็บเเหนบและคอยด่าอยู่ตลอด ตอนออกมาเเรกๆไม่มีใครที่บ้านติดต่อกลับมาเลยนะคะหาเงินเองเรียนเองปากกัดตีนถีบจริงๆค่ะมีแต่แม่กับป้าที่ให้แต่ป้าจะให้เยอะหน่อยให้ค่าเทอมเราด้วย พอผ่านไป 8 เดือน พ่อเราโทรมาค่ะว่าทำไมไม่กลับบ้านบ้างไม่ติดต่อมาเลย (แม่เลี้ยงเป็นคนบอกค่ะว่าออกไปแล้วไม่ต้องกลับมาไม่ต้องติดต่อมา) วันนั้นเราเลยไปหาพ่อที่บ้านพูดคุยกันพ่อเหมือนกลายเป็นคนละคนเลยค่ะพูดดีกับเรามากเราบอกพ่อนะว่าเเม่เลี้ยงพูดยังไงตอนเราออกจากบ้านเเต่พ่อไม่เชื่อเรา หลังจากนั้นพ่อก้ให้เงินทุกอาทิตค่ะแต่เรายังอยู่หอนะ พอมาปีนี้พ่อชวนเรากลับไปอยู๋บ้านค่ะตอนแรกเราก้โอเคนะกลับไปอยู่บ้านจะได้ไม่ต้องทำงานไม่ต้องเปลืองเงินป้าด้วยที่ต้องจ่ายค่าเทอมให้เรา แต่ประเด็นคือคนในบ้านมีสีหน้าไม่พอใจมากค่ะพอเราจะกลับมาอยู่ก้เหน็บเเหนมเรายิ่งพี่สาวด่าเราต่อหน้าพ่อเลยค่ะ ดูถูกว่าเเม่เราสารพัดเราร้องไห้ต่อหน้าพ่อเลย

ประเด็นเลย
เราควรกลับไปดีไหมคะเราเป็นห่วงพ่อกลัวพ่อคิดมากแต่ป้ากับเเม่ไม่อยากให้กลับเพราะคนบ้านนั้นชอบดูถูกเราและครอบครัวเเม่

ปล.ปีนี้เราอยุ 19 ค่ะ
ปล.2 เรื่องมันยาวกว่านี้มากค่ะนี่คือเรื่องย่อมากมากอาจไม่เข้าใจเราต้องขอโทษด้วยนะคะเราพึ่งตั้งกระทู้ครั้งเเรกผิดพลาดเราต้องขออภัยด้วย