ในความคิดส่วนตัวถ้าฝึกถึง อรูปฌาน และรักษาได้ก่อนตายจิตเราจะเกิดเป็น อรูปพรหม แต่ตอนเป็น อรูปพรหมจะไม่สามารถบรรลุมรรคผลนิพพานได้เลย
เพราะไม่มีอายตนะห้าประการเป็นตัวรับรู้ในการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน นอกจากนั้นมื่อได้สิ้นกาลอายุขัยก็จะต้องลงไปเกิดในกามาวจรภูมิ ต้องเวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่จบไม่สิ้นอีกครั้ง และไม่เคยมีพระพุทธเจ้าพระองค์ใดจะเสด็จขึ้นมาโปรดเหล่าอรูปพรหมที่อรูปาวจรภูมินี้เลย เรื่องนี้มีกล่าวไว้ในพุทธประวัติว่า อสิตดาบสได้ทำนายเจ้าชายสิทธัตถะกุมารว่าเมื่อเจริญวัยก็จะเสด็จออกผนวชและตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก็ดีใจ แต่ก็คิดได้ว่าตัวเองชราภาพมากก็คงไม่ได้มีโอกาสได้อยู่ดูและฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า แม้จะละสังขารไปเกิดเป็นอรูปพหรมก็ไม่สามารถฟังธรรมได้เลยจึงร้องไห้ หรือหลังจากพระพุทธเจ้าได้ตัดสินพระทัยว่าจะแสดงธรรมโปรดเวไนยสัตว์ก็ทรงระลึกถึงอุทกดาบสและอาฬารดาบสผู้เคยเป็นพระอาจารย์สอนวิชาสมาบัติแก่พระพุทธองค์ ที่สามารถจะเข้าใจฟังธรรมได้แต่ก็น่าเสียดาย เพราะดาบสทั้งสองก็ได้ละสังขารไปเกิดเป็นอรูปพรหม พระพุทธองค์ก้ไม่สามารถไปโปรดดาบสทั้งสองได้เลย
อ้างอิงจาก wikipedia   
ถ้างั้นผมคิดว่า ถ้าฝึกถึง อรูปฌาน แล้วควรที่จะบวชเพื่อบรรคผลนิพพาน หรือ ควรฝึกตัวเองให้เป็นโสดาบัน อย่างงี้ผมเข้าใจถูกไหมครับ