สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ เรากับแฟนคบกันมา8ปีแล้วคะทุกอย่างดีหมดยกเว้นครอบครัวแฟน ครอบครัวแฟนเรามีลูกหลายคนคะแฟนเราเป็นคนเกือบสุดท้องแต่เป็นเสาหลักของบ้านเพราะพี่น้องคนอื่นไม่ช่วยส่งเสียเลี้ยงดูพ่อแม่เลยและพ่อแม่แฟนก็ไม่เคยถามค่าเลี้ยงดูจากลูกคนอื่นเลยแต่กับแฟนเราเดือนไหนให้ช้าแค่วันสองวันก็พูดประชดแล้วค่ะว่าไม่มีข้าวกินลำบากมากพูดให้แฟนเรารู้สึกผิดทั้งๆที่พวกเขาก็มีเงินใช้อยู่ไม่ได้ขาดมือ พ่อแม่ยังทำงานอยู่นะคะพ่อแฟนรับราชการคะส่วนแม่เปิดร้านขายของชำ แฟนเราเป็นมนุษย์เงินเดือนคะรายได้ต่อเดือนประมาณ16000บาท แต่ส่งให้พ่อกับแม่ใช้เดือนละหมื่นแฟนเราแทบจะไม่พอใช้แต่ละเดือน ต้องหาของไปขายตามตลาดนัดอยู่บ่อยๆ ลำบากมากค่ะแต่เรา2คนก็สู้มาด้วยกันตลอด
จนกระทั้งพ่อแม่แฟนไปสร้างหนี้ไว้ก้อนโตทั้งออกรถใหม่ ไปค้ำประกันให้คนอื่น รวมหนี้ทั้งหมดประมาณล้านเศษๆสำหรับเราที่เป็นมนุษย์เงินเดือนถือว่าเยอะมากเลยนะคะ เรากับแฟนก็ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงจะใช้หนี้หมด แล้วอยู่ๆวันนึงแม่แฟนมาบอกเรา2คนว่าจะให้แฟนไปทำงานเมืองนอก เราช๊อคค่ะเพราะเราอยู่กับแฟนมาตลอด5ปีหลังจากพ่อแม่เราเสียเราไม่มีครอบครัวค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่เราเสียหมดแล้วค่ะ แต่เราต้องจำใจให้แฟนไปค่ะเพราะมันไม่มีทางออกจริงๆยิ่งปล่อยไว้ดอกยิ่งบานปลายไปเรื่อยๆ แฟนเราไปอยู่อิสราเอลค่ะ เวลาสไกป์หากันเราสงสารแฟนเรามาก แฟนเราได้ทำพวกเกษตรกรรมค่ะตากแดดตากลมวิ่งหนีกระสุนอีกเพราะอยู่ติดชายแดน แต่เมื่อมกราที่ผ่านมาแฟนเราใช้หนี้ให้แม่หมดแล้วค่ะกำลังจะกลับเมืองไทย เราดีใจมากเพราะไม่ได้เจอแฟนมา2ปีแล้วตั้งแต่แฟนไปทำงานเราต้องอดทนอยู่คนเดียวมาตลอดแต่เพราะเรารักแฟนเราถึงรอ
แต่พอถึงวันจริงๆความหวังเราพังค่ะแม่แฟนไม่ยอมให้แฟนกลับเพราะติดสบายจากเงินที่ลูกหามาค่ะจากเคยได้เดือนละหมื่นก็กลายเป็น3หมื่นบ้าง หรือบางเดือนก็4หมื่นบ้างแล้วแต่ช่วง ส่วนเราไม่เคยขอเงินแฟนเลยแม้แต่บาทเดียว เราขอแค่อย่างเดียวให้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม พอแฟนเรายืนยันจะกลับแม่แฟนก็ร้องไห้หาว่าแฟนเราเณรคุณ แฟนเราเขารักพ่อกับแม่มากค่ะเรารู้ว่าแฟนเราทนเห็นน้ำตาของแม่ไม่ได้แน่ๆ เราเคยบอกแฟนนะคะว่าพ่อแม่เขาไม่ได้ลำบากอะไรเลย เราอยู่ที่นี่เรารู้ทุกอย่างพ่อแม่แฟนเราใช้เงินเก่งมากทานอาหารนอกบ้านทุกวัน แต่แฟนเราโกรธเราค่ะ เขาบอกว่ายังไงนั่นก็แม่เขา เขาบอกให้เรารออีกนิดไม่นาน แต่เราจะทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราตัวคนเดียวญาติพี่น้องที่ไหนไม่มีเราเหงามากเลยค่ะ สุขภาพจิตเราแย่ลงทุกวันเราคิดถึงแฟนเรามาก เคยไปหาหมอเพราะคำแนะนำจากหัวหน้าที่ทำงาน หมอบอกเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะได้ยามาทานช่วงนึงเหมือนจะดีขึ้น แต่มันไม่ได้ช่วยทดแทนอะไรกับคนๆนึงที่เรารักเขาและเขาก็รักเรามากและไม่เคยทิ้งเราไปไหนตั้งแต่ช่วงพ่อแม่เราเสียไม่ได้เลย เราควรจะทำยังไงดีคะ ทุกวันนี้เราทรมานมากเราเป็นห่วงแฟนทุกวันยิ่งช่วงที่มีข่าวคนไทยโดนระเบิดเสียชีวิตที่อิสราเอลเราแทบไม่เป็นอันจะอยู่เลยคะ ทำไมพ่อแม่แฟนเราไม่เห็นใจเรา2คนบ้างทำไมท่านไม่ลองคิดกลับกับว่าถ้าเป็นท่าน2คนโดนจับแยกจากกันโดนที่ไม่รู้จะได้เจอกันเมื่อไหร่มันทรมานแค่ไหน ทำไมพวกท่านไม่คิดบ้างละคะ เราอยากให้ครอบครัวแฟนเห็นใจเรา2คนบ้างน่ะคะ
พ่อแม่แฟนเห็นแก่ตัวมากเราควรทำไงดี
จนกระทั้งพ่อแม่แฟนไปสร้างหนี้ไว้ก้อนโตทั้งออกรถใหม่ ไปค้ำประกันให้คนอื่น รวมหนี้ทั้งหมดประมาณล้านเศษๆสำหรับเราที่เป็นมนุษย์เงินเดือนถือว่าเยอะมากเลยนะคะ เรากับแฟนก็ช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงจะใช้หนี้หมด แล้วอยู่ๆวันนึงแม่แฟนมาบอกเรา2คนว่าจะให้แฟนไปทำงานเมืองนอก เราช๊อคค่ะเพราะเราอยู่กับแฟนมาตลอด5ปีหลังจากพ่อแม่เราเสียเราไม่มีครอบครัวค่ะ เราเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่เราเสียหมดแล้วค่ะ แต่เราต้องจำใจให้แฟนไปค่ะเพราะมันไม่มีทางออกจริงๆยิ่งปล่อยไว้ดอกยิ่งบานปลายไปเรื่อยๆ แฟนเราไปอยู่อิสราเอลค่ะ เวลาสไกป์หากันเราสงสารแฟนเรามาก แฟนเราได้ทำพวกเกษตรกรรมค่ะตากแดดตากลมวิ่งหนีกระสุนอีกเพราะอยู่ติดชายแดน แต่เมื่อมกราที่ผ่านมาแฟนเราใช้หนี้ให้แม่หมดแล้วค่ะกำลังจะกลับเมืองไทย เราดีใจมากเพราะไม่ได้เจอแฟนมา2ปีแล้วตั้งแต่แฟนไปทำงานเราต้องอดทนอยู่คนเดียวมาตลอดแต่เพราะเรารักแฟนเราถึงรอ
แต่พอถึงวันจริงๆความหวังเราพังค่ะแม่แฟนไม่ยอมให้แฟนกลับเพราะติดสบายจากเงินที่ลูกหามาค่ะจากเคยได้เดือนละหมื่นก็กลายเป็น3หมื่นบ้าง หรือบางเดือนก็4หมื่นบ้างแล้วแต่ช่วง ส่วนเราไม่เคยขอเงินแฟนเลยแม้แต่บาทเดียว เราขอแค่อย่างเดียวให้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม พอแฟนเรายืนยันจะกลับแม่แฟนก็ร้องไห้หาว่าแฟนเราเณรคุณ แฟนเราเขารักพ่อกับแม่มากค่ะเรารู้ว่าแฟนเราทนเห็นน้ำตาของแม่ไม่ได้แน่ๆ เราเคยบอกแฟนนะคะว่าพ่อแม่เขาไม่ได้ลำบากอะไรเลย เราอยู่ที่นี่เรารู้ทุกอย่างพ่อแม่แฟนเราใช้เงินเก่งมากทานอาหารนอกบ้านทุกวัน แต่แฟนเราโกรธเราค่ะ เขาบอกว่ายังไงนั่นก็แม่เขา เขาบอกให้เรารออีกนิดไม่นาน แต่เราจะทนไม่ไหวแล้วค่ะ เราตัวคนเดียวญาติพี่น้องที่ไหนไม่มีเราเหงามากเลยค่ะ สุขภาพจิตเราแย่ลงทุกวันเราคิดถึงแฟนเรามาก เคยไปหาหมอเพราะคำแนะนำจากหัวหน้าที่ทำงาน หมอบอกเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะได้ยามาทานช่วงนึงเหมือนจะดีขึ้น แต่มันไม่ได้ช่วยทดแทนอะไรกับคนๆนึงที่เรารักเขาและเขาก็รักเรามากและไม่เคยทิ้งเราไปไหนตั้งแต่ช่วงพ่อแม่เราเสียไม่ได้เลย เราควรจะทำยังไงดีคะ ทุกวันนี้เราทรมานมากเราเป็นห่วงแฟนทุกวันยิ่งช่วงที่มีข่าวคนไทยโดนระเบิดเสียชีวิตที่อิสราเอลเราแทบไม่เป็นอันจะอยู่เลยคะ ทำไมพ่อแม่แฟนเราไม่เห็นใจเรา2คนบ้างทำไมท่านไม่ลองคิดกลับกับว่าถ้าเป็นท่าน2คนโดนจับแยกจากกันโดนที่ไม่รู้จะได้เจอกันเมื่อไหร่มันทรมานแค่ไหน ทำไมพวกท่านไม่คิดบ้างละคะ เราอยากให้ครอบครัวแฟนเห็นใจเรา2คนบ้างน่ะคะ