กริ้งงงงงงงงงง .. (เสียงโทรศัพท์)
"โหล..... ค่ะ" ฉันรับสายด้วยอาการของคนเพิ่งตื่นงัวเงีย -0-
"นี่..น้องเฟรนคะ กี่โมงแล้วคะเนี่ย วันนี้เรามีนัดกันนะคะ.." เสียงผู้ชายที่ไหนเนี๊ย โทรมาแต่เช้าเลย
เอ้!! ว่าแต่ ... นัดหรอ ? เรานัดกับใครไว้หรอ???? -_-??
"พี่ให้เวลาอีก 30 นาทีนะคะ ถ้ายังไม่มาพี่ไม่รอ จบนะคะ !!! ตู้ด! ตู้ด! ตู้ด!" พอพูดจบก็วางสายไป
ฉันพยายามดึงหนังตาของตัวเองขึ้นมาดูว่าเสียงผู้ชายปริศนาคนนี้คือใคร
แล้วคำตอบนั้นก็ปรากฏ !!!! ............................
"แอร้ยยยยยยยยยย !!!!! แย่แล้ว ๆๆๆ กี่โมงแล้วเนี่ย ตาย ๆๆๆ ตายแน่ ๆ เฟรนเอ้ย !!! -0- "
ฉันรีบสะดุ้ง ลุกมาจากเตียงด้วยความเร็วแสง 555 ก็วันนี้ฉันมีนัดไปเล่นดนตรีที่โรงเรียนยูยูยูน่ะสิ่
ส่วนผู้ชายที่โทรมาเมื่อกี้ เขาชื่อ เกมส์ เป็นนักร้องนำชายของวง เอทีคแบน ที่ฉันเป็นนักร้องหญิงอยู่
ถึงว่า เสียงโหดมาเชียว .. ระหว่างที่ฉันอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวจะแนะนำตัวไปพรางๆนะ
ฉันชื่อ เฟรน อายุ 18 ปีแล้ว ฉันไม่มีพี่น้องหรอก แม่บอกว่าแค่คนเดียวก็แย่แล้ว 55555
แต่ตอนนี้ฉันอยู่หอของโรงเรียนเอทีคคอนแวนต์ ฉันเป็นนักร้องหญิงของวงเอทีคแบนที่บอกไป
สมาชิกในวง มี 6 คน ก็มีฉัน พี่เกมส์  พี่ยุ (กลอง) / ราม , เนม (กีต้าร์) และก็ ที (เบส)
แน่นอนว่าฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในวงนี้ ย่อมโดนรุมจีบเป็นธรรมดา 555555555555555
ความจริงก็ไม่ได้โดนจีบหรอก ส่วนใหญ่จะโดนแกล้งมากกว่า ใช่สิ๊ !! เราไม่สวยนิ่ T^T
"มาสายยยยยยยยยยยยย !!!!" ทุกคนพูดประสานเสียงกันโดนมิได้นัดหมาย -.-
"หนูขอโทษค่าบบบบบบ -/\-" ฉันทำหน้ารู้สึกผิดและเดินขึ้นรถไป จากนั้นก็ ......
"นี่ เฟรน มาสายขนาดนี้ คิดว่าบ้านไกลเถอะ หอก็อยู่แค่นี้ ตื่นก็สาย โด่วววววววว -0-"
"นี่ราม อย่าบ่นได้มั้ย รู้แล้วน่าว่าสาย -.-" ฉันทำหน้าบู้บี้ใส่ราม
"ราม ! ทำโทษเฟรนสิ่ จับกดเลย -.,-" พี่เกมส์ทำหน้าหื่นใส่ฉัน หึ้ยยย ขนลุก -0-
"โห! ไม่ไหวครับ ผมยกให้พี่เกมส์จัดการเลย 55555555" รามโยนต่อให้พี่เกมส์อย่ารวดเร็ว -.-
แล้วจากนั้น ที เนม พี่ยุก็ร่วมกันแขวะ จนฉันอยากโดนลงรถเลย 5555
ถ้าฉันสวย ป่านนี้คงโดนข่มขื่นไปแล้วมั้งเนี่ย อยู่กับพวกเนี๊ย 555555555555
... ณ โรงเรียนยูยูยูวิทยาคม
"สวัสดีครับ มาถึงกันเร็วจัง ไปนั่งพักทานข้าวกันก่อนเนาะ เดี๋ยวครูเคลียร์นักเรียนให้ก่อน ^^"
ครูของโรงเรียนยูยูยูออกมาต้อนรับ พอถึงเวลาก็เล่นดนตรีปกติอย่างทีเคยเล่น
พอคอนเสิร์ตเล่นจนเสร็จ ก็มีนักเรียนมาขอถ่ายรูป (รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดาราเลยแหะ 555)
เสร็จแล้วก็ได้เวลานั่งรถกลับโรงเรียน ... แต่ขากลับทุกคนนั่งเงียบกลิบเลย ฉันเองก็ไม่กล้าพูดอะไร เลยนั่งเงียบ ๆต่อไป
จนกระทั่ง 20 นาที ผ่านไป ......
"วันนี้ผู้ชายรุมเยอะเลยน้าน้องเฟรน.. -_- " พี่เกมส์พูดพรางทำหน้าโหดใส่ น่ากลัวจุง T^T
"ก็นิดหน่อยค่ะพี่ ไม่เยอะหรอก 5555 " ฉันพูดไปก็ขำไป แต่ปรากฏว่าไม่มีใครขำเลย ..
เอาล่ะสิ่ บรรยากาศเริ่มน่ากลัวจัง ไม่กล้าพูดอะไรเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันหมดน้า Y^Y
"คราวหลังห้ามไปยั่วผู้ชายแบบนั้นนะคะ มันไม่ดี รุ้มั้ย? " พี่เกมส์ พี่ยุ ที เนม พูดเหมือนกันเลย และก็ยังทำเสียงเข้มหนักกว่าเดิมอีก น่ากลัวง่าาาาา T^T
"หนูยังไม่ได้อ่อยเลยน้าพี่เกมส์ พี่ยุ อ่า  เค้าก็เต้นตามเพลงอ่าปกตินะที เนม อย่าดุเค้าสิ T^T" ฉันพูดพร้อมทำหน้าเศร้า ๆ ทำเสียงอ้อน ๆ และก็เผลอพูดคำนี้ออกไปว่า
"พี่หึงหนูหรอพี่เกมส์ 555 ^0^ " ฉันพูดไปไม่ทันคิดอะไร
"ใช่ค่ะ พี่หึง หึงมากด้วย !! " ฉันอึ้งกับคำพูดของพี่เกมส์มาก แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มออกไปด้วยความตกใจ
ส่วนพี่เกมส์เอง ก็ทำเหมือนเขิน แต่ก็เมิน ๆ ไป คนทั้งรถก็อึ้งสิ่คะ รออะไรล่ะ ทุกคนเงียบและมองพี่เกมส์กับฉัน
ฉันนั่งแถวหน้าของรถตู้ ส่วนพี่เกมส์นั่งแถวหลังสุด (ที่ประจำกันอยู่แล้ว)
ฉันกับทุกคนก็นั่งเงียบกันมาจนถึงโรงเรียน ฉันขอลากลับก่อน ไม่ได้เข้าไปห้องซ้อมกับทุกคน
พอกลับมาถึงหอเท่านั้นแหละ ฉันเริ่มรู้สึกแปลก ๆ อยู่ๆก็คิดถึงคำพูดที่พี่เกมส์พูดออกมา
แต่หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันปกติ แซวกันเหมือนเดิมทุกอย่าง พี่เกมส์ทำตัวปกติ แต่มีบางอย่างที่เพิ่มขึ้นมา
พี่เกมส์เริ่มหวงเรามากขึ้น ทั้ง ๆ ที่พี่เกมส์ก็มีแฟนอยู่แล้ว .....
เอ้อ !!! ลืมบอกไปว่าในวงเอทีค ฉันสนิทกับรามสุดและ เพราะรู้จักกันก่อนเข้าวงสะอีกนะ
รามคือคนที่คอยปลอบเวลาฉันร้องไห้ ทำให้ฉันหัวเราะ ถือว่าเป็นเพื่อนที่รักมาก ๆเลย
.. เช้าวันใหม่ ณ ห้องดนตรี
"สวัสดีค่ะพี่เกมส์ ดีจ้าพี่แก๊บ -/\- " ฉันทักทายพี่เกมส์ที่นั่งอยู่กับพี่แก๊บ
2คนเนี๊ยเข้าเป็นดูโอ้กัน ไปไหนไปด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกัน จนฉันเนี๊ยชอบแซวพี่แก๊บบ่อยๆ
"พี่แก๊บ ถามจริง ใครรุก ใครรับ 55555"
"พี่รุกดิ่เฟรน ดูหน้าด้วย เข้มขนาดนี้ ไอ้เกมส์มันตู้ด 555" พี่แก๊บตอบพร้อมกอดพี่เกมส์ ยี๋ !! ขนลุก 555555
"อย่านะแก๊บ เดี๋ยวเฟรนเข้าใจผิด ไม่ดี ไม่ดี !! " พี่เกมส์ตัดบทด้วยใบหน้ามีเลศนัย น่ากลัวววว -.-
ฉันเป็นคนเข้ากับคนง่ายนะ เพราะไม่ว่าเพื่อนใครเข้ามา ฉันก็เล่นได้หมด แต่ก็เล่นจนบงทีก็ลืมตัวว่าตัวเองเป็นผู้หญิง 5555
"ไปเรียนฟ่าาาาาา " ฉันพูดพลางเอามือไปตีหลังพี่แก๊บกับพี่เกมส์ รวมถึงรามก็โดน 5555 แต่รามเนี่ย ไม่ใช้หลัง แต่เป็นหัวนะสิ่ 5555
รามหันมาแลบลิ้นใส่ ฉันเลยสะบัดบ๊อบไปทีนึง 55555 แต่พี่เกมส์จับหัวฉันไว้ทัน เลยโดนเหงกเหม่งไปทีนึง มึนเลย 55555
"เสร็จแล้วมาหาพี่ตอนเที่ยงด้วยน้า พี่คิดถึง จุ๊บ ๆ " พี่เกมส์ส่งท้ายด้วยใบหน้าชวนสยิว >///<
พี่เขาจะพูดแบบนี้ทุกครั้ง ทุกวัน ก่อนฉันไปเรียน จนบางทีฉันก็แอบหวั่นไหวนะ ^////^
เรื่องของฉันกับแก๊งนักดนตรีวงเนี๊ยก็เป็นแบบนี้ในทุก ๆ วัน ถ้ามีงานก็ไม่ค่อยอยู่ในห้องเรียนหรอก 5555
แต่ถ้าไม่มีงาน ก็จะหมกกันอยู่ในห้องดนตรีเวลาว่าง ๆ มาทีไรก็เจอครบทุกที รวมถึง เพื่อน ๆ ของแต่ล่ะองค์ชายด้วย ^^
แต่จะมีแค่รามแหละที่ฉันกล้าเล่นถึงเนื้อถึงตัวมากกว่าคนอื่น ก็สนิทกันมาตั้งนานแล้วนี่นา แล้วอีกอย่าง
รามไม่สนโลกอยู่และ ยังคิดเลยนะว่าเป็นเกย์เปล่า 5555 ส่วนอีกคนที่จะชอบแกล้งฉันก็มีแต่พี่เกมส์เนี่ยแหละ
.. ณ ห้องซ้อมดนตรี ตอนเที่ยง ..
"เฮ้ยยย ทำไรกันอ่ะ??" ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องและก็ถามปกติ ทุกคนอยู่กันครบเลย
ก่อนที่ฉันจะเข้าไปนั่ง พี่เกมส์ก็มาขวางไว้ ไม่ยอมให้ไปนั่ง
"เฟรน .. พี่อะไรจะบอก ... วันนี้ตอนเย็น ถ้าอยากรู้ไปที่ลานหลังโรงเรียนนะ" พี่เกมส์พูดด้วยใบหน้าจริงจังมาก ๆ
ฉันชะงักและพยักหน้าตอบตกลงไป ..
ฮั่นแน่ !!!!! ทุกคนคงจะคิดว่าพี่เกมส์ชอบฉันใช่มั้ยล่ะ .. แต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิ่
ตอนเย็นฉันรับเดินไปที่ลานหลังโรงเรียนด้วยความตื่นเต้น และก็คิดแบบพวกเธอน่ะแหละ ว่า
พี่เกมส์ต้องบอกชอบฉันแน่ ๆ เลย แต่ทำไงดีล่ะ พี่เขามีแฟนอยู่นี่นา เอ้ะ ! หรือจะให้เราแอบคบ แอร้ยยย ไม่เอานะไม่เอา (แต่หน้าโคตรดีใจอ่ะตอนนั้น)
ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันน้ะว่าทำไมต้องเขินเวลาเล่นกับพี่เกมส์ ฉันอาจจะชอบเขาก็ได้มั้ง
ฉันเดินไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสมาก ๆ >///////<
"อ่าววว ! พี่แก๊บ แล้วพี่เกมส์ล่ะคะ??? " ฉันถามด้วยใบหน้าที่สงสัยเมื่อไปถึงแล้วไม่พบพี่เกมส์ แต่กลับเจอพี่แก๊บเพื่อนพี่เกมส์ยืนอยู่คนเดียว
"เฟรน .. พี่ชอบเฟรนนะ พี่ชอบมานานแล้ว พี่ขอให้เกมส์ช่วยดูให้ ไม่ให้ผู้ชายคนไหนแตะต้อง พี่ชอบเฟรนนะ ชอบมาก ตอนนี้พี่แค่อยากรู้ว่าเฟรน รู้สึกยังไงกับพี่??"
"............." ฉันทำหน้าอึ้ง อึ้งแบบเหมือนเปิดประตูไปแล้วเจอแม่เป็นทอม เจอพ่อเป็นเกย์ หรือแบบ เจอแฟนมีอะไรกับคนอื่น มัน... อึ้งสะยิ่งกว่าอึ้งอีก
ถามมาได้ว่ารู้สึกยังไง ฉันไม่รู้หรอก.. ตอนแรกที่คิดมันไม่ใช่แบบนี้นี่ พี่เกมส์คะพี่อยู่ไหน T^T
ฉันได้แต่เงียบ และวิ่งหนีออกมาด้วยความเร็วแสง ฉันวิ่งไปที่ห้องดนตรี พอเปิดประตูเข้าไป ฉันก็ต้องหยุดอยู่หน้าประตูเพราะภาพที่เห็นตรงหน้าฉัน
"อั้ยย้ะ เลี้ยงสละโสดให้น้องเฟรนหน่อยดีกว่า มาๆกินหนมกัน" พี่เกมส์พูดขึ้น
ทุกคนเฮฮา มีความสุข เหมือนกำลังจะฉลองสละโสดให้ฉัน ทุกคนอยู่กันครบ ทั้งเพื่อนๆทั้งพี่เกมส์และแฟนพี่เกมส์
แต่ทุกคนก็ต้องตกใจ เมื่อหันมาเห็นหน้าของฉันที่น้ำตาคลอๆ
รามตกใจมาก และก็รีบกระโดดออกมาลากฉันออกมาจากตรงนั้น ออกจากโรงเรียนไป ออกไปที่คิดว่าไกลที่สุดจากโรงเรียน รามพาฉันเดินออกมาไกลมาก (เมื่อยเหมือนกันนะ)
จากนั้น รามดึงฉันไปกอดแล้วพูดว่า
"เฟรนไม่ได้ชอบพี่แก๊บใช่มั้ย ? รามคิดไว้อยู่แล้ว รามบอกพี่เกมส์แล้วแต่ไม่มีใครฟังเลย รามขอโทษนะที่ปล่อยให้พี่เกมส์ทำแบบนั้น รามคิดว่าเฟรนจะมีความสุข รามขอโทษ"
จากน้ำตาที่คลอ ๆ ปริม ๆ ตอนนี้ไหลเป็นทาง ฉันกลั่นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว
"นี่รามรู้เรื่องมาตลอดเลยหรอว่าพี่เกมส์ทำแบบนั้นกับเฟรนทำไม พี่เกมส์ทำหวานกับเฟรนทำไม ทุกคนรู้ แต่ทำไมเฟรนไม่รู้"
..................................................................... ถ้าชอบ โปรดติดตามตอนต่อไป ^^