แหมเหมือนอ่านกระทู้เพื่อนสนิทเราเลย555+ ตอนเรามีแฟนคนแรกเพื่อนสนิทเราก็มีอาการแบบจขกท.เลยค่ะ แต่เป็นหนักกว่าหน่อย เพราะก่อนหน้าที่เราจะมีแฟนเราให้เวลากับเพื่อนได้เรียกว่าเต็ม100เลยค่ะ แต่พอเรามีแฟนอารมย์มันมุ้งมิ้งได้มากกว่าเพื่อนอ่ะนะ เพื่อนสนิทเราโกธรเราเหมือนกัน เกลียดแฟนเราจนแฟนเรายังเคืองเลยค่ะ(แต่แฟนเก่าเราแก่แหละ เลยไม่เก็บมาเป็นอารมย์) เราไม่มีเวลาให้เพื่อนได้เท่าเดิม เรียกว่าจาก100เหลือสัก40 เพื่อนเราโมโหหาว่าเราจะโดนหลอก แฟนเราไม่ดี ฯลฯ ให้เราเลือกเลยว่าจะเอาเพื่อนหรือเอาแฟน ตอนนั้นเราเครียดมากเลยค่ะ บอกแฟนก็ไม่ได้ เพราะแฟนก็บอกว่าเราให้เวลากับเพื่อนมากกว่าเค้า(เค้าก็เคืองเพื่อนเราเป็นทุนเดิมอ่ะนะ) ไอ้เพื่อนเราก็จะเอาคำตอบ ไม่งั้นเลิกเป็นเพื่อนกันไปเลย เราเลยบอกเพื่อนไปค่ะว่าถามว่ารักเพื่อนไหม รักแน่นอน แต่เพื่อนก็ต้องเข้าใจเราด้วย แฟนกับเพื่อนพูดตามตรงเทียบกันไม่ได้อยู่แล้ว เพื่อนเรายังดีที่มันไปโวยวายให้แฟนมันฟัง แล้วแฟนบอกมันว่ามันอ่ะหวงเพื่อน ไม่ได้เรียกว่าเป็นห่วง เราก็มายืนยันกับเพื่อนเราอีกทีนะค่ะว่าเราแคร์เพื่อนมาก แต่ถ้าให้เราตัดสินใจเก็บใครทิ้งใครเราทำไม่ได้หรอกค่ะ เพื่อนมันเลยยอมอ่อนลง เราก็จัดเวลาให้ดีขึ้น
จากที่เล่ามาทั้งหมดเราเลยขอสรุปเลยนะค่ะว่า...จขกท.ต้องเข้าใจเพื่อนด้วยค่ะ ต้องรับให้ได้ว่าเพื่อนมันต้องมีเวลาให้แฟนบ้าง ยิ่งคุณไปกดดันเพื่อน หรือทะเลาะกันเค้ายิ่งจะรู้สึกว่าไม่อยากใช้เวลาร่วมกับจขกท.บ่อย(อารมย์เหมือนเราอยู่กับใครแล้วสบายใจกว่าเราก็ไปอ่ะค่ะ) แล้วเวลาเพื่อนมีปัญหาเรื่องแฟนมันจะไม่อยากมาปรึกษาเราเอานะค่ะ วิ่งไปปรึกษาคนอื่นให้เค้านินทาเพื่อนเราให้เราได้ยินเราจะเสียใจกว่านี้อีก เพราะเพื่อนที่ดีมันต้องคอยอยู่เคียงข้างกันไม่ซ้ำเติมกันค่ะ เพื่อนกันสนุกด้วยกัน ไม่ใช่ไปคุมชีวิตกันและกันนะค่ะ ไว้เค้าทุกข์ใจเค้าจะรู้ค่ะ ว่าสุดท้ายเพื่อนแท้มันตัดไม่ขาดเหมือนแฟนตอนเลิกกันหรอกนะค่ะ ไว้มันเลิกกับแฟนเดี๋ยวมันก็มาซบอกเรานี้แหละค่ะ555+
ปล. อันนี้จากประสบการณ์เรานะค่ะ คิดว่าจะเป็นคำแนะนำที่ใช้ได้บาง แต่หากไม่ถูกต้องหรือโดนใจจขกท.หรือใครๆต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
ปล.2 เอาใจช่วยจขกท.ค่ะ สู้ๆ เพื่อนไม่ทิ้งกันนะ ให้อภัยกัน เข้าใจกันค่ะ จะเรียนจบแหละ จบแบบสวยงามฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งดีกว่าค่ะ