สวัสดีค่ะ ชื่อหนึ่งค่ะ มีเรื่องอึดอัดใจ อยากระบาย แต่ไม่สามารถระบายกับคนสนิทได้
ตามหัวข้อเลยค่ะ...อยากถามเพื่อนๆ "ถ้าคุณรู้ว่าแฟนเป็นไบคุณจะทำอย่างไร?"
ก่อนอื่นขอเล่าคร่าวๆนะค่ะ
เมื่อเร็วๆนี้เรารู้ว่าแฟนเป็นไบ รู้เพราะเข้าไปดูโทรศัพท์ตอนแฟนหลับซึ่งปกติจะไม่เคยดูแต่วันนั่นนึงไงไม่รู้อยากดู
พอเข้าไปดู.....จุกค่ะ ทำอะไรไม่ถูก อึ้งอยู่สักพัก แล้วน้ำตาก็ไหล(เราเป็นคนร้องไห้ไม่มีเสียง)
ร้องไห้จนแฟนตื่นแล้วถามว่าเป็นอะไร เราเงียบไม่พูดเลยค่ะ พูดไม่ออก...แต่พอปรับอารมณ์ได้ ก็คุยกับแฟนตรงๆ
จนรู้ว่าเป็นเรื่องจริง ซึ่งเป็นตั้งแต่ก่อนคบกันแต่เป็นหลังเลิกกับแฟนเก่า เรารู้เรื่องแฟนเก่านะค่ะแต่เราไม่สนอดีตขอแค่ปัจจุบันรักเราก็พอ
พอคุยกันเสร็จเราก็เงียบเลยค่ะ ไม่พูดอะไรเลย นิ่ง ร้องไห้ ความรู้สึกตอนนั้นแบบทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรก่อนหลัง
แฟนก็เงียบน้ำตาซึม ต่างคนต่างเงียบ...แต่แฟนพูดมาประโยคนึงค่ะ
"รู้สึกผิดที่ทำร้ายผู้หญิงดีๆ อย่างจะลบภาพทั้งหมดออกจากหัวเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น...ฉันรักเทอนะ เทอเป็นแม่ที่ดีได้ ฉันรู้"
เราสองคนอยู่เงียบๆในห้อง ไม่ทำอะไรเลย จนเย็น แล้วเราก็บอกแฟนว่า "จะรอ จะรอจนกว่าจะหยุด จะรอจนกว่าจะพอ"
คือที่บอกไปก็รู้นะว่าแฟนไม่สามารถหยุดมีสัมพันธ์กับผู้ชายได้ แต่ตอนนั้นเราคิดอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆก็พูดออกไป
ถามว่าเจ็บมั๊ย เสียใจมั๊ย...ตอบเลยว่า เจ็บมาก เสียใจสุดๆ ร้องไห้กับแฟนหนักมาก
จนทุกวันนี้เราก็ยังไม่ดีขึ้น ยอมเจ็บ ยอมทน เพราะรัก
จากที่เล่าไปข้างต้น คำถามคือ
1.สิ่งที่เราเลือกมันดีแล้วใฃ่มั๊ย?
2.เราทำเราควรเลิกกับแฟนดีมั๊ยถ้าวันหนึ่งเราทนรับมันไม่ไหว?
3.ถ้าเป็นเพื่อนๆเจอสถานการณ์แบบนี้จะทำอย่างไรคะ?
ถ้าคุณรู้ว่าแฟนเป็นไบคุณจะทำอย่างไร?
ตามหัวข้อเลยค่ะ...อยากถามเพื่อนๆ "ถ้าคุณรู้ว่าแฟนเป็นไบคุณจะทำอย่างไร?"
ก่อนอื่นขอเล่าคร่าวๆนะค่ะ
เมื่อเร็วๆนี้เรารู้ว่าแฟนเป็นไบ รู้เพราะเข้าไปดูโทรศัพท์ตอนแฟนหลับซึ่งปกติจะไม่เคยดูแต่วันนั่นนึงไงไม่รู้อยากดู
พอเข้าไปดู.....จุกค่ะ ทำอะไรไม่ถูก อึ้งอยู่สักพัก แล้วน้ำตาก็ไหล(เราเป็นคนร้องไห้ไม่มีเสียง)
ร้องไห้จนแฟนตื่นแล้วถามว่าเป็นอะไร เราเงียบไม่พูดเลยค่ะ พูดไม่ออก...แต่พอปรับอารมณ์ได้ ก็คุยกับแฟนตรงๆ
จนรู้ว่าเป็นเรื่องจริง ซึ่งเป็นตั้งแต่ก่อนคบกันแต่เป็นหลังเลิกกับแฟนเก่า เรารู้เรื่องแฟนเก่านะค่ะแต่เราไม่สนอดีตขอแค่ปัจจุบันรักเราก็พอ
พอคุยกันเสร็จเราก็เงียบเลยค่ะ ไม่พูดอะไรเลย นิ่ง ร้องไห้ ความรู้สึกตอนนั้นแบบทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรก่อนหลัง
แฟนก็เงียบน้ำตาซึม ต่างคนต่างเงียบ...แต่แฟนพูดมาประโยคนึงค่ะ
"รู้สึกผิดที่ทำร้ายผู้หญิงดีๆ อย่างจะลบภาพทั้งหมดออกจากหัวเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น...ฉันรักเทอนะ เทอเป็นแม่ที่ดีได้ ฉันรู้"
เราสองคนอยู่เงียบๆในห้อง ไม่ทำอะไรเลย จนเย็น แล้วเราก็บอกแฟนว่า "จะรอ จะรอจนกว่าจะหยุด จะรอจนกว่าจะพอ"
คือที่บอกไปก็รู้นะว่าแฟนไม่สามารถหยุดมีสัมพันธ์กับผู้ชายได้ แต่ตอนนั้นเราคิดอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆก็พูดออกไป
ถามว่าเจ็บมั๊ย เสียใจมั๊ย...ตอบเลยว่า เจ็บมาก เสียใจสุดๆ ร้องไห้กับแฟนหนักมาก
จนทุกวันนี้เราก็ยังไม่ดีขึ้น ยอมเจ็บ ยอมทน เพราะรัก
จากที่เล่าไปข้างต้น คำถามคือ
1.สิ่งที่เราเลือกมันดีแล้วใฃ่มั๊ย?
2.เราทำเราควรเลิกกับแฟนดีมั๊ยถ้าวันหนึ่งเราทนรับมันไม่ไหว?
3.ถ้าเป็นเพื่อนๆเจอสถานการณ์แบบนี้จะทำอย่างไรคะ?