ผมคบกับแฟนคนปัจจุบันมาเป็นเวลา 4 ปีด้วยกันครับ ผมไม่เคยวอกแวก คิดเสมอว่าจะให้ความรักอย่างเต็มที่ แม้ว่าจะเคยมีเรื่องแฟนเก่าของฝ่ายหญิงบ้าง แต่ก็เคลียร์กันเรียบร้อยไปแล้ว ผมต้องออกตัวว่าไม่ได้เป็นคนร่ำรวยอะไร ได้เงินเดือนหมื่นกว่า ๆ แต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้กับแฟนนะครับ เพราะลำพังครอบครัวแฟนค่อนข้างมีฐานะ
ส่วนที่มาของคำถามมันเกิดมาเมื่อไม่นานมานี้ครับ... แฟนผม (ยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ไปมาหาสู่บ่อย สัปดาห์นึงไปหา 3-4 ครั้ง) มีคนมีอายุคนหนึ่งมาจีบ ซึ่งรวยมาก โทรจากต่างประเทศคุยแทบทุกคืน (ถามว่าผมหึงไหม หึงครับ เธอบอกว่าเธออยากจะเปิดโอกาสให้ตัวเองเจอคนอื่นด้วย) ชายแก่คนนี้ปัจจุบันทำงานอยู่ประเทศแถบยุโรปประเทศหนึ่ง ซึ่งประจวบเหมาะกับที่แฟนผมต้องไปเรียนต่อที่ประเทศดังกล่าวพอดี ถึงแม้แฟนผมจะบอกกับผมว่าคุยกับชายคนนี้ไม่รู้เรื่อง เพราะคนนี้พยายามวกเข้าเรื่อง "อย่างว่า" ตลอด (ผมรับไมไ่ด้ จะเอาเรื่อง แต่เธอห้ามไว้ เพราะเธอบอกว่ารับได้ อันนี้ผมก็อึ้ง ๆ ไปเหมือนกัน) แต่เมื่อที่ชายคนดังกล่าวจู่ ๆ ก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย เธอกลับเสียใจมาก จิตตก รำพันว่า "หัวใจคงถูกสร้างขึ้นมาให้แหลกสลาย ครั้งแล้วครั้งเล่า" ...ถ้าท่านเป็นแฟนจะรู้สึกยังไง
...ผมปลอบครับ ปลอบว่าอย่าเสียใจไปเลย คนเราคงอยู่ที่จังหวะ สักวันคงจะมีคนมาชอบเธอเอง ขนาดหัวใจผมเธอยังเอาไปได้เลยทั้งดวง ทำไมคนอื่นจะเป็นไม่ได้ (ขออภัยถ้าคลื่นไส้) คงจะคิดว่าซึ้งใช่มั้ยครับ ไม่ครับ เปล่าเลย โดนว่าครับ ว่าทำให้เขาปวดหัว ทีนี้ผมก็ขึ้นสิครับ ผมถามว่าความรักของผมมันไม่มีค่าเลยใช่มั้ย ทำไมยังบ่นเหมือนไม่มีใครรักแบบนี้ สรุปคือผมโดนข้อหาว่า "หาเรื่องเพิ่มอีกทำไม เท่านี้ก็เสียใจจะแย่อยู่แล้ว ต้องการที่ระบายไม่ได้ต้องการให้ซ้ำเติม พึ่งพาอาศัยไม่ได้เลย ฯลฯ"
มาตอนนี้ผมถอดใจครับ รู้สึกว่าหัวใจผมโดนเหยียบย่ำอย่างไม่มีชิ้นดี... แต่สิ่งที่คาใจคือ ถ้าผมถอยมาตอนนี้ ผมจะดูเป็นคนที่ทิ้งให้เธอเสียใจคนเดียวมั้ยครับ ผมยอมรับว่าอยากเลิก แต่ไม่อยากจากมาแบบประหนึ่งคนใจดำที่ทิ้งเธอให้เศร้าใจคนเดียว แต่ถ้าจะให้คบต่อ ผมก็คงเจอเคสแบบนี้ในอนาคตอีกนับไม่ถ้วนแน่นอน จึงอยากเรียนถามสมาชิกทุกท่านครับ จังหวะไหนที่ผมสมควร "ตีจาก" แบบเหมาะสมที่สุดครับ
ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าครับ
แฟนที่คบอยู่เป็นแบบนี้ ผมคิดไม่ตกจริง ๆ ว่าควรหยุด หรือไปต่อ
ส่วนที่มาของคำถามมันเกิดมาเมื่อไม่นานมานี้ครับ... แฟนผม (ยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ไปมาหาสู่บ่อย สัปดาห์นึงไปหา 3-4 ครั้ง) มีคนมีอายุคนหนึ่งมาจีบ ซึ่งรวยมาก โทรจากต่างประเทศคุยแทบทุกคืน (ถามว่าผมหึงไหม หึงครับ เธอบอกว่าเธออยากจะเปิดโอกาสให้ตัวเองเจอคนอื่นด้วย) ชายแก่คนนี้ปัจจุบันทำงานอยู่ประเทศแถบยุโรปประเทศหนึ่ง ซึ่งประจวบเหมาะกับที่แฟนผมต้องไปเรียนต่อที่ประเทศดังกล่าวพอดี ถึงแม้แฟนผมจะบอกกับผมว่าคุยกับชายคนนี้ไม่รู้เรื่อง เพราะคนนี้พยายามวกเข้าเรื่อง "อย่างว่า" ตลอด (ผมรับไมไ่ด้ จะเอาเรื่อง แต่เธอห้ามไว้ เพราะเธอบอกว่ารับได้ อันนี้ผมก็อึ้ง ๆ ไปเหมือนกัน) แต่เมื่อที่ชายคนดังกล่าวจู่ ๆ ก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย เธอกลับเสียใจมาก จิตตก รำพันว่า "หัวใจคงถูกสร้างขึ้นมาให้แหลกสลาย ครั้งแล้วครั้งเล่า" ...ถ้าท่านเป็นแฟนจะรู้สึกยังไง
...ผมปลอบครับ ปลอบว่าอย่าเสียใจไปเลย คนเราคงอยู่ที่จังหวะ สักวันคงจะมีคนมาชอบเธอเอง ขนาดหัวใจผมเธอยังเอาไปได้เลยทั้งดวง ทำไมคนอื่นจะเป็นไม่ได้ (ขออภัยถ้าคลื่นไส้) คงจะคิดว่าซึ้งใช่มั้ยครับ ไม่ครับ เปล่าเลย โดนว่าครับ ว่าทำให้เขาปวดหัว ทีนี้ผมก็ขึ้นสิครับ ผมถามว่าความรักของผมมันไม่มีค่าเลยใช่มั้ย ทำไมยังบ่นเหมือนไม่มีใครรักแบบนี้ สรุปคือผมโดนข้อหาว่า "หาเรื่องเพิ่มอีกทำไม เท่านี้ก็เสียใจจะแย่อยู่แล้ว ต้องการที่ระบายไม่ได้ต้องการให้ซ้ำเติม พึ่งพาอาศัยไม่ได้เลย ฯลฯ"
มาตอนนี้ผมถอดใจครับ รู้สึกว่าหัวใจผมโดนเหยียบย่ำอย่างไม่มีชิ้นดี... แต่สิ่งที่คาใจคือ ถ้าผมถอยมาตอนนี้ ผมจะดูเป็นคนที่ทิ้งให้เธอเสียใจคนเดียวมั้ยครับ ผมยอมรับว่าอยากเลิก แต่ไม่อยากจากมาแบบประหนึ่งคนใจดำที่ทิ้งเธอให้เศร้าใจคนเดียว แต่ถ้าจะให้คบต่อ ผมก็คงเจอเคสแบบนี้ในอนาคตอีกนับไม่ถ้วนแน่นอน จึงอยากเรียนถามสมาชิกทุกท่านครับ จังหวะไหนที่ผมสมควร "ตีจาก" แบบเหมาะสมที่สุดครับ
ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าครับ