คบแฟนมา 12 ปี พึ่งได้เจอหน้าแม่แฟนเมื่อวันเกิดแฟนวันที่ 17 ที่ผ่านมาค่ะ

ก่อนหน้านั้นเคยไปบ้านแฟนไม่ถึง 10 ครั้ง ส่วนมากคือไปแล้วไม่มีคนอยู่ ไปดูกุ้งดูแมว ช่วยแฟนจับแมวไปหาหมอตามเรื่อง ไม่เคยเจอกันค่ะ เพราะพ่อแม่แฟนเป็นอาจารย์ระดับ รศ. ผศ. ดร กันทั้งคู่ ก็ต้องออกไปสอนหนังสือละเนาะ  
กับพ่อแฟนก็ไม่เคยเจอกัน กับน้อง มีครั้งนึงไปเอากุ้ง น้องชายแฟนอยู่แต่ในห้องไม่ได้ทักกัน ไม่เจอกันเลย วันเกิดแฟนที่ผ่านมาเราเลยพึ่งได้เจอแม่แฟนเป็นครั้งแรก
คิดดูสิคะ 12 ปี! อย่าถามนะว่าว่าจะแต่งเมื่อไหร่ มีหวังมั้ย? เค้าไม่ขอแต่งก็คงคบไปเรื่อยๆ แบบนี้(ก็ได้วะ!)

พอดีวันที่ 17 มีนาที่ผ่านมาเป็นวันเกิดแฟน แล้วแฟนอยู่บ้าน ไม่มีรถ น้องเอารถไปใช้ พูดง่ายๆ ว่าแฟนเรามักไม่ค่อยได้ออกจากบ้านสักเท่าไหร่ บ้านค่อนข้างเข้มงวด ถ้าไม่ได้บอกที่บ้านไว้ก่อนเขามักออกมากระทันหันไม่ได้ ต้องมีคนคอยเฝ้าบ้าน อยู่ติดบ้านอะไรแบบนี้
ด้วยความทีนะ ... ก็รักอ่ะ ก็คิดถึง ปกติวันเกิดมักจะเจอกัน ก็เลยขอเค้าว่าเดี๋ยวไปหานะ เอาเค้กไปให้เฉยๆ ก็ได้ แล้วก็ขับรถจากบ้านออกไปซื้อเค้กเอาไปให้เขา
ตอนแรกก็ยืนคุยอยู่หน้าประตู กังวลว่ามาไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้จะดีมั้ย? ถ้ากลับเลยแล้วแม่เค้าจะว่าไม่มีมารยาทรึเปล่า? พอดีปวดฉี่ด้วย แฟนเลยบอกว่าเดี๋ยวไปถามแม่ให้ว่าเรามา เพราะฮียังไม่ได้บอกแม่ว่าเราจะแวะเอาเค้กมาให้
เค้าหายไปซักพักก็ออกมากวักมือเรียกเราค่ะ เลยได้เข้าบ้านไปสวัสดีแม่แฟนครั้งแรก ฮ่าๆ ไปในสภาพกางเกงขาสั้นเสื้อยืด ผมพึ่งสระ ไม่แต่งหน้า เดินเข้าไปในบ้านที่มืดๆ เล็กน้อยเพราะปิดผ้าม่านหมดเนื่องจากแดดส่อง ก็เจอคุณแม่ที่ท่านก็อยู่ในชุดอยู่บ้าน ผมมัดโรล กำลังยุ่งๆ กับการเก็บบ้าน เราก็เข้าไปแล้วพูดว่า "สวัสดีค่ะ แหะๆ พอดีหนูแวะเอาเค้กมาให้พี่เค้าค่ะ" แค่นั้นแหละค่ะ แล้วเราก็กลับบ้าน

ประสบการณ์เจอแม่แฟนของเราสุดยอดไปเลยใช่มั้ยคะ
เจอแบบนี้เรื่องชุดไม่ใช่ประเด็นเลย  12 ปีที่เคยกังวลว่าจะทำตัวยังไง จะพูดอะไร จะใส่ชุดไหน หายไปเลยค่ะ อารมณ์ประมาณแบบ "เออเนอะ มันก็แค่นี้" คือได้พูดแค่นี้ ฮ่าๆ คือท่านก็คงกำลังยุ่งๆ อ่ะนะ ส่วนเราก็ต้องรีบกลับเพราะเดี๋ยวรถติด มันเลยมีแค่นั้นแหละค่ะ