* สับสนในตัวเองมากค่ะ ทำไงดี ไม่กล้าปรึกษาด้วยพ่อแม่ค่ะ

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อนะค่ะ ช่วงนี้กำลังโตค่ะ อายุ 15 กว่า สับสนในตัวเองมากๆค่ะ
ขอเล่าก่อนเลยนะค่ะ เมื่อไม่กี่วันมานี้ ทางโรงเรียนได้รับสมัครนักเรียนใหม่ค่ะ แล้วพอถึงวันสอบ ก้ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ
เธอน่ารักมาก ( แอบบอก เราก็ไม่ได้ขี้เหล่นะ งิๆ) แล้วเราก็นั้งมองเธอจนเคลิ้มเลยค่ะ แล้วก็บังเอิญสอบห้องเดียวกันค่ะ ตอนเดินเข้ามาเขาก็ยิ้มให้ด้วยค่ะ ณ วินาทีนั้น หัวใจนี้เต้นแรงมากๆ เขานั้งข้างๆเลยค่ะ จิตใจนี้ไม่ได้จดจ่อกับการสอบเลย แอบมองเขาตลอด พอสอบเสร็จก็แอบไปนั่งแถวๆที่เขาอยู่ พอเขามองมาเราก็หลบค่ะ เขินมากๆ จนเขากลับบ้าน พอถึงวันประกาศผล เรากับเขาก็ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วค่ะ พระเจ้า คิดแล้วก็เขินทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ แล้วเขาเป็นคนน่ารัก รุ่นพี่ผู้ชายก็รุมตอม มันมีอาการแปลกๆค่ะ  และช่วงนี้เราก็ต้องผัวพันกับรุ่นพี่ผู้หญิงค่ะ เวลาเขาจับมือหรือมาเล่นด้วย ก็รุ้สึกแปลกๆอีกแล้วค่ะ

          อ๋อ และก็เคยมีเมื่อตอนม.3ด้วยค่ะ เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง สนิทมาก เราอยู่ด้วยกันจนพ่อแม่เริ่มทักบ่อยๆว่าทำไมเหมือนพวกเลสเบี้ยน จนเราสองคนก็เริ่มรู้สึกแปลกๆค่ะ แบบคล้ายๆว่ามันจะเป็นจริง เรารู้สึกเวลาอยู่ใกล้เขาเราอยากกอดเขามาก  ตัวเขาคงไม่รู้สึกแต่เราอ้ะ รู้ เราอยากจะทำอะไรดีๆให้เขาหลายๆอย่าง บางครั้งเราเคยคิดว่าอยากทำอะไรที่พวกแฟนเขาทำให้กัน แต่ประเด็นเราเป็นเพื่อนกันค่ะ เรากับเขาก็เชิงๆจะฮอตในพวกผู้ชายด้วย นี้ไม่ได้หลงตัวเองนะค่ะ แต่เป็นงั้นจริงๆ เขาก็เลยมักจะขู่เราเสมอค่ะว่า ถ้าออกจากนอกโรงเรียน ห้ามทำแบบนี้นะเดะเขาพวกผู้ชายหาว่าเป็นเลสเบี้ยน เราก็จำใจค่ะ แต่เราไม่ได้สนใจพวกผู้ชายเลยนะค่ะเราสนใจเขามากว่า จนวันหนึ่ง เขากับเราจำใจต้องห่างกันออกมาเพราะเหตบางอย่าง แต่ในใจลึกๆก็ลืมเขาไม่ได้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ปัจจุบันเริ่มรู้สึกว่าอาการนี้มันหนักขึ้นเรื่อยๆค่ะ เมื่อเจอผู้หญิงคนนั้นในวันสอบอ่ะค่ะ เธอหน้าตาธรรมดานะค่ะ แต่เธอน่ารักมากๆๆ สำหรับเรา เราควรคิดไหมค่ะว่าเราจะเป็นแบบที่พ่อกับแม่เคยว่าไว้จริงๆ เราไม่กล้าบอกพ่อแม่เลยค่ะเรื่องนี้ กลัวพ่อกับแม่จะรับไม่ได้ค่ะ และตอนนี้เราสนิทกับเพื่อนผู้ชายบังหน้าไว้ค่ะ กลัวว่าเขาจะคิดมากเหมือนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เราก็ยังสับสนในตัวเองอยู่เลย เพราะมันดูแก่แดดมากๆ แต่เรารู้สึกอึดอัดจริงๆเลยมาพิมพ์ในวันนี้
           ปล. ถ้ามันดูน่าเกลียดเกินก็อย่าว่ากันเลยนะค่ะ เพราะหนูกลุ้มใจจริงๆ หนูกลัวว่าหนูจะเป็นอย่างนั้น และก็ไม่กล้าปรึกษาใครด้วย โปรดเข้าใจหน่อยนะค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่