สวัสดีค่ะ เราเป็นคนหนึ่งที่เคยประสบปัญหาเรื่องแฟนนอกใจค่ะ เลิกกับเค้ามานานเกือบสองปีแล้ว เราหายโกรธเกลียดเค้าแล้วนะ เราคิดว่านี่คือการให้อภัย เราไม่พูดถึงเรื่องที่เค้าทำอีก เจอหน้าเค้าเราก็ทำตัวปกติ แต่แค่ไม่พูดจา ไม่ทักทายกัน ในใจก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อน หรือรู้สึกกระวนกระวาย โกรธเกลียดอะไร แต่ให้เป็นเพื่อน มาคุยกันแบบสนิทใจอีกครั้งก็ทำไม่ได้เหมือนกัน แค่เรารู้ว่า เราให้อภัยเค้าแล้ว ไม่ได้โกรธเกลียดเค้าแล้ว ถึงแม้บางครั้ง เวลาเห็นใครๆ ที่เรารู้จักชื่นชมเค้าว่า เค้าเป็นคนธรรมะธรรโม ทั้งๆ ที่ในใจเรารู้ดีว่า เค้าไม่ได้เป็นแบบที่คนอื่นเห็นหรอก เราก็จะรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ เพราะเราเคยใกล้ชิดกับเค้ามากๆ มาก่อน รู้เช่นเห็นชาติหมด ว่าจริงๆ แล้ว เค้าชอบพูดสอนธรรมะให้คนโน้นคนนี้ฟัง แต่ในใจเค้าไม่มีธรรมะอะไรอยู่เลย เมื่อได้ฟังคำสรรเสริญเหล่านั้น หากเป็นเมื่อก่อนที่ยังไม่ให้อภัยเค้า เราคงเอาความไม่ดีของเค้ามาพูดให้คนอื่นฟังไปแล้ว แต่เดี๋ยวนี้พอเราได้ฟัง ก็รู้สึกเฉยๆ เพราะถึงแม้เค้าจะเป็นคนที่มีอกุศลที่น่ารังเกียจแค่ไหน แต่คำพูดของเค้าก็ยังเป็นประโยชน์ต่อผู้ฟังบ้าง เพราะเป็นคำตรง และจริง (เพียงแต่ใจเค้าไม่ซื่อตรงเท่านั้นเอง) แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ แฟนเก่าเราค่ะ มันอยู่ที่ กิ้กของแฟนเก่าเรา (ซึ่งเป็นแฟนเก่าของแฟนเราอีกที) ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงคนแรกของแฟนเก่าเรา เขาสองคนเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง เลยอาจทำให้ตัดกันไม่ขาด พอแฟนเก่าเราไปมีผู้หญิงกี่คน ผู้หญิงคนนี้ก็จะตามไปสอดส่องชีวิตผู้หญิงทุกคนที่แฟนเก่าเราคบ และแสร้งเป็นเพื่อนที่ดีกับคนเหล่านั้น แต่ลับหลังคือ เค้าทั้งคู่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน มีอะไรกันลับหลังแฟนใหม่ที่แฟนเราคบแต่ละคน..เนื่องจากแฟนเราก็เป็นผู้ชา่ยที่ไม่รู้จักพออยู่แล้วเหมือนกัน.. จนกระทั่งแฟนเรามาคบกับเรา ครั้งแรกที่เห็นผู้หญิงคนนี้(ตอนเธอแอดเรามาในเฟสบุ้ค) เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เพื่อนๆ ต่างเตือนว่า ผู้หญิงคนนี้ดูครั้งเดียวก็รู้ว่าร้าย (แต่เรามองคนร้ายๆ ไม่ออกค่ะ ตอนนั้นยังซื่ออยู่)  เราก็ไม่รับคำขอเป็นเพื่อนในเฟสบุ้คนะ เพราะเราไม่มีธุระอะไรจะคุย จนกระทั่งผู้หญิงคนนี้โทรมาหาแฟนเราดึกดื่น บ่อยๆ เราไม่พอใจ เลยขอคุยกับผู้หญิงคนนี้ (คุยแบบปกติ แต่แอบมีจิกกัดกัน เป็นสงครามประสาท) สุดท้ายเธอไม่พอใจและขู่เราว่า "ถ้าเราจะไม่ยอมให้แฟนเราคุยกับเธอ รับรองเรื่องไม่จบแน่" ไม่รู้อะไรทำให้เรามั่นใจเหลือเกินว่า แฟนเราไม่มีวันทรยศเราเด็ดขาด อ้อ ใช่! อาจจะเป็นเพราะ ภาพลักษณ์ของคนธรรมะธรรโมในตอนนั้นที่ทำให้เราเชื่อว่า เค้าเป็นคนดี แต่สุดท้ายความลับก็ไม่มีในโลก เราบังเอิญไปเจอเรื่องที่พวกเค้าสองคนคุยกัน (เรื่องอย่างว่า) เราเสียใจมาก เพราะตอนนั้นเราก็ให้เค้าเป็นคนแรกของเราไปแล้วเหมือนกัน คือเราคิดว่าเรารักเค้ามากถึงยอมให้เค้า แต่ทำไมเค้าไม่รู้จักพอสักที จากนั้นมาเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะเราไม่ลืม และเพราะเค้าไม่พอ.. เค้าทำเรื่องเดิมซ้ำๆ ในระยะเวลาภายในสองเดือน และทำอีกติดๆ กัน ทำให้เราหมดความหวังในตัวเค้า จนพ่อแม่รู้เรื่อง และออกโรงกีดกันเราจากเค้า ซึงเราดีใจที่พ่อแม่ทำแบบนั้น เพราะลำพังเรา เรารู้ว่าเราไม่เข้มแข็งพอจะเลิกกับเค้า ต่อให้มีคนมากมายเข้ามาในชีวิตเราก็ตาม ปัจจุบัน เราขยาดการมีคู่ไปเลยค่ะ เกือบสองปีที่เรามีแฟน เราเสียอะไรในชีวิตไปมากมาย ทั้งความเคารพรักในตัวเอง จนเกือบทำลายชีวิตตัวเอง แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่เสียไปเลย คือ การฟังพระธรรมคำสอน เราชอบมาฟังมากค่ะ แต่เราคงสั่งสมปัญญามาไม่มากพอ ถึงเข้าใจอะไรได้ยากเย็น และช้ากว่าคนอื่น ที่เราสงสัยก็คือ เราฟังธรรมะจนเกิดการคิดพิจารณา และให้อภัยแฟนเก่าเราได้ แต่ทำไมเราถึงให้อภัย ผู้หญิงที่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เรากับแฟนเราเลิกกันไม่ได้ เราพยายามมากนะ แต่ทุกครั้งแค่เห็นภาพ หรือ เห็นคนที่หน้าเหมือนผู้หญิงคนนี้ที่ไหน เราก็จะนึกถึงผู้หญิงคนนั้นแล้วพาลเกลียดชังคนที่ได้พบไปด้วย บางครั้ง กับบางคนเราก็กลับมานั่งคิดว่า คนที่เราเห็นมันเป็นคนละคน และดวงจิตก็คนละดวงจิตกัน ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ เราก็ยังรู้สึกได้ถึงความโกรธที่มันคุกรุ่นในใจเรา เราประสาทจะกินมากถึงขนาดกลัวว่า ผู้หญิงคนนี้จะสอบติด มหาลัยที่เราเรียนอยู่ และเข้ามาเรียนด้วย จิตคิดไปถึงขนาด ถ้าเธอคนนั้นเข้ามาเรียนที่นี่ แล้วก็มาอยู่หอห้องเดียวกับเราอีก เราจะทำยังไง เรากลัวมากค่ะ เพราะทุกครั้งที่เราคิดถึงใครสักคนในแง่ลบ มันเหมือนจะมีแรงดึงดูดให้เราต้องเจอคนที่เราไม่ชอบขี้หน้าตลอดเลย เรายังคงพยายามฟังธรรมให้ได้ทุกวันอยู่ แต่ความเกลียดชังของเราที่มีต่อผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปเลยค่ะ ถึงจะมีบางช่วงที่ลืมๆ ไปบ้าง แต่พอได้เห็นหน้าคนที่เหมือน/ รูปภาพ ผู้หญิงคนนั้น เราก็เกิดความไม่พอใจ ความโกรธขึ้นมาทันทีเลย แต่เรื่องที่เกิดขึ้นเราไม่โทษฝ่ายหญิงฝ่ายเดียวนะคะ หลักๆ มันอยู่ที่ผู้ชาย เรารู้ว่าเค้าเจ้าชู้เหมือนกัน พอผู้หญิงเข้ามายั่ว เค้าก็ไปได้ง่าย ผู้ชายเสียอีกที่ทำให้เราเสียใจและทุกข์ทรมานที่สุดทั้งจิตใจและร่างกาย แต่เราก็ยังให้อภัยเขาได้ เจอหน้าเขา(ตัวเป็นๆ) ก็ยังรู้สึกเฉยๆ ได้ แต่กับคนที่เราไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ เลย แค่รู้ว่าเธอเคยทำอะไรไว้กับเรา เราก็เกลียดแล้ว และไม่เคยเกลียดน้อยลงเลย