น้องชายสมองพิการตั้งเเต่เด็กค่ะ  หายใจทางคอ (เจาะคอ)
ปัจจุบันน้องอายุ 18 ปีเเล้วค่ะ เป็นเด็กผู้ชาย
ไม่รู้ว่าเกิดจากที่เเม่ของเค้าชอบสูบบุหรี่ขณะที่กำลังท้องเค้ารึเปล่า

พูดไม่ได้ ฟังไม่รู้เรื่องตั้งเเต่เด็ก
หนำซ้ำตาข้างนึงบอด หูก็ตึงๆ ต้องตะโกนเรียกหรือเคาะอะไรดังๆ ถึงจะสนใจ
เข้าใจในภาษามือบ้างบางอย่าง เช่น ให้ไปเอาช้อน เอาเเก้ว เอาชามมา ก็ทำท่ากินข้าวทำท่ายกเเก้วดื่ม เค้าก็ไปเอามาถูก

มีตอนนึงที่จู่ๆน้องหายไปหลังบ้านนานสองนาน พอเดินออกไปดู ปรากฎว่าน้องยกกะละมังจานเข้ามาในบ้าน ประมาณว่าล้างจานมาอะไรเเบบนี้
(เเต่ก็ไม่ได้สะอาดอะไรมากมายนะคะ )

เวลาร้องไห้น้องจะเเสดงออกทางสีหน้าเพราะตัวเองไม่มีเสียง จะได้ยินเเต่เสียงลมที่ผ่านทางคอ

คุณหมอบอกว่า ยิ่งโตสมองจะยิ่งเเย่

น้องอาการรุนเเรงขึ้นทุกวันค่ะ เช่น ถ้าโกรธ เรานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน จู่ๆน้องก็จะเอาไม้กวาดมาฟาดเรา ตอนเราเผลอ ฟาดเเรงด้วย TT
เเละ ตอนที่เรากำลังนอนขี้เซาอยู่ น้องเค้าเข้ามาหาเราในห้อง เเละก็ทำท่าจะเอาขวดเเก้วเเป๊ปซี่จะตีเรา เเต่เราไม่อะไร เพราะน้องยึกยักเเบบนี้บ่อย
เเต่เหตุไม่คาดฝัน คือน้องฟาดจริง มาที่กลางหัวเรา เลือดอาบหัวครั้งเเรกในชีวิตเลยค่ะ  

เเต่ไม่ได้โกรธอะไรน้องเเต่อย่างใด เหตุเพราะ เล่นด้วยกันมาตั้งเเต่เด็กๆ  ( ชอบสะกิดน้องเเล้ววิ่งหนี น้องก็จะวิ่งตาม ดูหน้ายิ้ม เหมือนจะสนุก )
เเต่ตอนเด็กๆ เด็กเเถวบ้านชอบให้เราเรียกน้องมาเเล้ว เล่นตาวิ่งหนีน้องเเล้วให้น้องวิ่งตาม ครั้งเเรกหน้าน้องก็ยิ้มสนุกสนาน
เเต่พอมาเล่นอีกที สังเกตได้เลยว่า น้องเราทำสีหน้างง เเบบทำไมต้องวิ่งหนีเค้าด้วยอะไรประมาณนั้น ( สงสารน้องมากๆ ) เลยไม่ได้พาไปเล่นกับใครอีก

น้องเป็นคนชอบค้นหาของกินค่ะ เข้าไปที่ไหนก็ค้นหาขนมตามประสาเด็กๆ เเละชอบเเย่งขนมคนอื่นด้วย

น้องจะโดนคุณยายตีบ่อยมาก เพราะว่า น้องดื้อ เลยกะตีให้จำ เเต่น้องไม่กล้าทำอะไรยาย เพราะ ยายเป็นคนเลี้ยงเค้าตั้งเเต่เด็กเเละเป็นคนดูดสายยางที่จะดูดเสลดที่คอให้น้องด้วย  เเต่น้องจะลงที่คนอื่นเเทน = =

เวลาน้องโกรธ น้องจะทำร้ายตัวเองด้วยก็มี เช่น ดึงเหล็กออกจากคอ เอามีดปาดมือตัวเอง เเละตอนที่เล็บน้องจะหลุด น้องกระชากเล็บออกจากเท้าตัวเอง เลือดอาบจนคนที่บ้านตกใจ เเล้วน้องก็จะมาสกิดเราเเล้วชี้ที่เท้าเเล้วทำหน้าร้องไห้ เราสงสารน้องมากๆ

อยากพาน้องไปทำบุญ จะได้สิ้นเวรสิ้นกรรมกันซักที ชาตินี้มันหนักหนาเกินไปสำหรับน้องเราเเล้ว

เเต่น้องเป็นคนอารมณ์รุนเเรง เคยโยนหมาตัวเล็กๆคลอดใหม่ๆ จนมันกระเเทกพื้นตายหลายตัว เเละชอบจับจิ๊กจก มาฉีกร่าง

เวลาญาติๆบางคนโกรธน้องที่น้องชอบทำลายข้าวของเเล้วชอบทำร้ายร่างกายคนในบ้าน โดยเฉพาะเราโดนบ่อยสุด *-*
ก็มีผู้ใหญ่ในบ้านด่าน้องว่า น้องเป็นสัตว์นรกมาเกิด  เราโกรธคนที่ว่ามาก ยิ่งสงสารน้องเข้าไปใหญ่

เราเคยคิดว่า ชาตินี้เป็นเเบบนี้ เเล้วชาติหน้าจะหนักขนาดไหน

ในบ้านก็มีไม่กี่คนที่ใส่ใจน้อง ยายเป็นหลักที่ห่วงใยน้องเสมอ  เราจะคอยเล่นกับน้องบ้าง เเล้วก็ซื้อขนมมาให้น้องกิน เมื่อมีโอกาสกลับบ้าน (ตอนนี้เรียนอยู่ต่างจังหวัดค่ะ )

เวลาไปไหนมาไหน ไม่ต้องถามเลยว่า สะดวกไหมถ้าเอาน้องไปด้วย บอกเลยว่าไม่
เพราะคนบางคนรังเกียจน้อง เพราะน้องต้องคอยดูดเสมหะตลอด ไม่งั้นจะหายใจไม่ออก
เคยโดนไล่ลงเเท็กซี่ด้วย ตอนนั้นทั้งอาย ทั้งโกรธน้องว่าทำไมต้องมาเป็นญาติกัน เเต่คิดอีกที นี่ญาติเราน้องเรา ก็เลยเป็นอีกเเรงผลักดันนึงที่อยากให้เรา
อยากตั้งใจเรียนจบหางานหาเงินพาน้องไปเที่ยวเเบบไม่ต้องง้อใคร  ( ญาติๆคนอื่น เค้ามีรถ เเต่พอเค้ารู้ว่า ต้องมารับน้องด้วย เค้าก็ปัดความรับผิดชอบทันที เเม้กระทั่งเเม่ของน้องเค้าเอง )  

### บอกหน่อยค่ะ ว่ามันคือกรรมอะไรของน้องเค้า
มีวิธีเเก้ยังไงให้มันดีขึ้น ในชาตินี้ชาติหน้า
ใจเราอยากเกิดเป็นพี่น้องกับน้องเค้าทุกชาติเลย ถึงน้องจะทำเราเจ็บตัวมากมายเเค่ไหน เราก็ไม่เคยโกรธน้องเลย ( น้องเป็นลูกชายของน้าเราค่ะ)