ตั้งกระทู้ครั้งแรก พิมพ์ในโทรศัพท์(อาจพิมตกหล่นขออภัย)
เริ่มเรื่องเลยนะครับ ผมติดต่อแฟนไม่ได้ตั้งแต่ช่วงเย็นตอน5โมง เห็นเขาเชคอินที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งผมโทรหาก็ปิดเครื่องเลยคิดว่าโกรธผมแน่ๆ พอ3ทุ่มกว่าๆ ผมเกิดนึกอะไรดีๆออก เขียนข้อความใส่กระดาษแล้วว่าจะไว้วางหน้าประตูหน้าห้องแฟน พอผมเดินไปถึงหน้าห้องเขา ผมเห็นรองเท้าผช.คู่หนึ่ง เอ้ะ! ผมก็ใจหายแล้วแต่ยังตั้งสติอยู่ ผมเลยแอบฟัง ได้ยินเสียงหยอกล้อกันผมก็ยังยืนฟังอยู่ คราวนี้เหมือนเขาลุกมาปิดไฟ ผมก็ฟังต่อได้ยินเป็นเสียง ... แล้วครับผมว่าผมได้ยินชัดเจนมาก ผมฟังได้สักนาทีของขึ้นทุบประตูดังมากตะโกนเรียกแต่เงียบไม่มีเปิดประตให้ผมเลย ผมรอสัก 5 นาทีผมทนไม่ไหวเลยกระชากประตูออก แต่เปิดมาไม่เจอผช.ผมค้นทั่วก็ไม่เจอ แต่แฟนผมสิหัวกระเสาะกระเสิง ถามว่าคุยอะไรกับผช. มันตอบว่าคุยโทรศัพท์กับเพื่อนแต่ทำไมเสียงมันจะดังนักแล้วมีเสียงครางอีก ผมว่าผมจะเลิกกับเขาแล้วแต่เขาไม่ให้ผมไป ผมควรทำยังไงดีทั้งที่ในใจของผมไม่มีเขาแล้วถึงไม่เจอตัวผช. แต่ผมก็อดคิดไม่ได้
(ปล. ที่มันบอกว่าคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตอนที่ผมแอบฟังอยู่ผมลองโทรไปแต่ปิดเครื่อง เขาอธิบายมาว่ามี 2 เครื่องเอากับมันสิแถกระจุย)