คือเราเป็นผู้หญิง จะพูดให้ถูกก็เด็กผู้หญิงแหละค่ะ ช่วงประถมปลายก็มักถูกเพื่อนๆหรือคนรอบข้างมองว่าเราเป็นทอมอยู่บ่อยๆ เราก็เออออตามเขาไป เข้า ม.1 ก็เริ่มชอบเพื่อนผู้ชายคนนึงละ จนคบกัน ตอน ม.3 แล้วก็เลิกกันไปเพราะเราไม่เหมือน"เด็กผู้หญิง" - - คือเราเป็นคนตัวเล็ก สูง 150 ชอบโลดโผน ไปไหนมาไหนบ่อยๆ(จริงๆก็มีเพื่อนนะแต่เพื่อนมันชอบเดินช้า) นิสัยไม่สุงสิงกับใคร ชอบผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก(รุ่นน้อง) ออกจะเป็นคนนิ่งๆหน่อย ขนาดที่คนไม่รู้จักเราเขาว่าเราหยิ่งเลยล่ะ รุ่นพี่ น้อง เพื่อน ก็บอกว่าเราชอบทำหน้าตาย แบบหน้าดุ จริงๆเราก็ไม่ค่อยยิ้ม ชอบเเต่งตัวเเมนๆ แต่ก็นะเราชอบของสวยงาม บางครั้งเราก็นึกชอบผู้หญิงขึ้นมาแบบถึงขั้นจริงจังก็มี แต่...คนที่เราชอบก็มีแฟนแล้วทุกคน เราเลยคิดไปเองแบบว่า "เฮ๊ยยยย ไม่ใชหรอกเราคงไม่ได้ชอบผู้หญิงจริงๆหรอก" จนกระทั่ง...มีพี่ทอมห้องคิงคนนึง(เป็นห้องพี่รหัสเรา) เขาสังเกตเราเเล้วถามเรา "ไม่มีเพื่อนไง? ทำไมชอบนั่งคนเดียว?" เราก็คุยไปๆ พี่เค้าก็จบด้วยคำถามที่ว่า "เป็นหรอ?" ......"เป็นไรอ่ะพี่?" O.O
"ทอม." เราก็ตอบอย่างที่เคยตอบทุกๆครั้งว่าเปล่า แต่เรายังคิดชอบพี่เค้าอยู่ลึกๆเลยแหะ 555 สุดท้ายพี่เค้าก็มีแฟนเป็นผู้หญิงจ๋าเลยล่ะน่ารัก เพราะพี่ทอมเองก็ท๊อปทอมของโรงเรียน แถมเรียนเก่ง - - ตอนนี้เราก็จะ ม.5 แล้ว แต่ชอบมีรุ่นน้องผู้ชายมาขายหนมจีบเเยะ แต่เราก็มองน้องเค้าแบบน้องๆทั่วไปอยู่ดี แต่กลับซื้อหนมจีบน้องไปขายต่อให้รุ่นน้องผู้หญิงอีกที โดยที่เราไม่สนใจเลยว่าถ้าน้องผู้หญิงเค้าจริงจังขึ้นมาเราจะทำยังไงต่อไป เพราะเราเองก็ไม่ได้จริงจังกับน้องด้วย แต่ที่ทำไปเพราะอยากจะทำเฉยๆ (ชั่วมาก - - ) ตกลงเราเป็นเพศที่ 3 ป่าว? หรือเราคิดไปเองฮะ?