เออจริงคะ เราลงทุนซื้อรถเพื่อขับมาทำงาน บ้านเรานี่รถเมลล์ไม่มีผ่านเลยมันจำเป็นต้องมีรถจริงๆ พอขับมาทำงานมีพวกมนุษย์ติดรถ ทุกที ทั้งไปทั้งกลับ ขึ้นมาแล้วก็มาคุยโทรศัพท์ตั้งแต่ต้นทางยันปลายทาง พอลงไม่มีขอบคุณสักคำเหมือนเราเป็นคนขับแท็กซี่ซะงั้น  ไม่เคยออกปากช่วยค่าน้ำมันแม่แต่ครั้งเดียว ย้ำว่า ไม่เคยเลยยยย....  ขนมนมเนยของฝาก ไม่เคยได้จากเธอเลยสักครั้ง คือเราไม่ได้หวังว่าเราจะได้  แค่มองว่าเรามีน้ำใจกับเค้าแต่เค้าไม่มีน้ำใจให้เราเลย ตอนแรกก็โลกสวยถือว่าช่วยเอาบุญ ผ่านไปเป็นปี เอ๊ะ ชักเริ่มไม่ค่อยดีแล้วนะ แบบนี้

ตอนหลังชักเยอะ เค้าทักline มาว่าวันนี้ จะกลับบ้านด้วย นัดให้ไปรับตรงนู้นตรงนี้ เราก็ไม่อ่านแล้วกลับไปเลย คือจะว่าเราใจดำก็ใจดำไปเถอะ เราเสียเงินซื้อรถเอง ซ่อมบำรุงเอง ต่อทะเบียนอยู่คนเดียว ไม่เห็นมีใครเคยมาช่วย พอสบายจะสบายด้วยกัน ตลก!!  เราใจแคบคะยอมรับเราไม่ใช่พวกโลกสวย ไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ และไม่อยากเอาเปรียบใคร  มีวันนึงเค้าขอเราติดรถกลับบ้านเค้าบอกว่าถ้าเป็นไปได้อยากจะกลับบ้านกะเราทุกวันลยแบบไม่ต้องโทรบอกคือให้รู้กันว่าจะกลับด้วยทุกวัน คือเราอึ้ง + อัดอั้นมานานแล้วด้วยไงคะเลยบอกตรงๆเลย ว่าคงติดรถเราทุกวันไม่ได้นะเพราะบางทีเราไม่ได้กลับบ้านตรงเวลาทุกวันบางทีงานเลิกช้า บางทีงานเลิกเร็ว บางทีนัดกับแฟนหลังเลิกงาน จะต้องมาติดรถกันทุกวันมันก็ลำบากใจเวลาไปไหน คือธุระมันก็เยอะอ่ะ  หลังจากที่บอกไปตอนนั้น นางไปติดรถคนอื่นแทนแล้ว ทีนี้ เราได้ออกกำลังกายตอนเย็น นัดกับแฟนกินข้าวหลังเลิกงาน ทำงานนอกหลังเวลางาน จะไปซื้อขนมระหว่างทาง แวะเดินห้างก็ไม่มีปัญหา เพราะเวลาเค้าอยู่เราก็ไม่อยากจะแวะเพราะรู้ว่าเค้าต้องรีบกลับบ้าน ตอนนี้ไม่มีปัญหาแล้วคะ