วันนี้เราอยากเอามุมมองความรักในแต่ล่ะช่วงเวลาจองเรามาแบ่งบันน่ะค่ะ หวังว่าจะมีประโยชน์บ้างนะค่ะ
วัยรุ่น สมัยวัยรุ่น เราเองไม่เข้าใจความรักเหรอ แต่แค่มีแฟนตามกระแส เน้นหน้าตาอวดเพื่อ แต่ว่า กาลเวลาผ่านไปเราอยากได้มากกว่า เราอยากได้เพื่อนคู่คิด อยากได้คนที่เดิมไปพร้อมกันได้
วันมหาลับ เราเริ่มติดว่ารักคือการวางอนาคตร่วมกัน แต่ไม่เลย ในความเป็นจริง การที่เราเอาอนาคตของเราไปวางไว้กับใครอีกคนทำให้เราลืมความต้องการของตัวเอง เราคาดหวังจากเขาจนเราทุกข์ เขาไม่ผิดแต่ เรา สองคนผิด ผิดที่คาดหวังมากไป เราลืมที่จะมีส่วนที่เป็นเรา และแบ่งบันบางส่วน ไม่ใช่ทุกส่วน เราลืมไปว่าใครทำให้เรามีความสุขไม่ได้หากเราไม่มีความสุขเอง เราเริ่มเรียนรู้จากความผิดพลาดว่าเรา "คาดหวัง" จนเราไม่ขวนขวาย มัวแต่คิดว่า ทำไมเธอไม่ทำให้เรามีความสุข ทำไมเราไม่ทำให้เขามีความสุข เราเอาอารมณ์ของเราไปผูกกับเขา ทำให้เราลืมว่ามันมีตัวแปรหลากหลายไม่ใส่แต่เราสองคน
บางครั้งในชีวิตคู่ไม่ต้องมีคนผิดคนถูก แต่แค่เราไม่เข้าใจกันหรือไม่ยอมเข้าใจกัน อย่างน้อยหากเราพยายามปรับแล้ว หากยังไม่ได้ก็ถึงเวลา ที่ต้องปล่อย ความผูกพันมันรั้งทีาจะทำให้เราเสียเวลา เสียใจเสียโอกาส ทั้งสองคน เวลาที่ผ่านมาที่มีกันมองว่ามันเป็นประสบการณ์ หากเรามองว่าเราเสียดายเวลาที่ผ่านมาให้นึกถึงเสียดายมากกว่าในอนาคต
วัยทำงาน 27+ ตอนนี้หันมารักตัวเอง ไม่ปิดกั้นในสิ่งที่ค้องการชัดเจนมากขึ้นในส่ิงที่เราคาดหวัง ไม่รอให้เขามาเดา ว่าเราอยากได้อะไร บอกตรงๆว่าอยากได้ ชอบ ไม่ชอบอะไร ตั้งแต่แรกพยามอย่าเข้าข้างตัวเอง หากคบใครแล้วเราทุกข์ หรือรอความสุขจากเขา ความสัมพันธ์นั้นมันไม่ยืนยาวเหรอ
ณ ตอนนี้หากเราอยากแบ่งบัน ชีวิตของเรา กับใครเราต้องรู้เราต้องการอะไรแล้วเขาคนนั้นต้องการ "ร่วมกับเราไหม" ไม่ใช่ว่า ปล่อยเวลาผ่านไปแล้ว เสียดายเวลา
เราต้องการคนที่เดินข้างๆไม่ใช่เดินด้วยกัน เพราะชีวิตคนต้องการต่างกันแต่เราสามารถเดินข้างๆประคองกันไปไปได้
ฉันไม่หวังว่าจะเจอ หรืออาจเจอเพราะความคาดหวังทำให้เราลืมดูองค์ประกอบต่างๆ จงเตือนตัวเองว่า promotion ฉะนั้นมีความสุขกับมันและมีสติกับมัน อยากไปเชื่อทุกสิ่งที่ฟัง และเห็น เพราะบางทีใจเราบอดเพราะเราคาดหวัง
ขอให้ทุกคนโชคดีกับความรักน่ะค่ะ
มุมมองความรักในแต่ละช่วงวัยของฉัน
วัยรุ่น สมัยวัยรุ่น เราเองไม่เข้าใจความรักเหรอ แต่แค่มีแฟนตามกระแส เน้นหน้าตาอวดเพื่อ แต่ว่า กาลเวลาผ่านไปเราอยากได้มากกว่า เราอยากได้เพื่อนคู่คิด อยากได้คนที่เดิมไปพร้อมกันได้
วันมหาลับ เราเริ่มติดว่ารักคือการวางอนาคตร่วมกัน แต่ไม่เลย ในความเป็นจริง การที่เราเอาอนาคตของเราไปวางไว้กับใครอีกคนทำให้เราลืมความต้องการของตัวเอง เราคาดหวังจากเขาจนเราทุกข์ เขาไม่ผิดแต่ เรา สองคนผิด ผิดที่คาดหวังมากไป เราลืมที่จะมีส่วนที่เป็นเรา และแบ่งบันบางส่วน ไม่ใช่ทุกส่วน เราลืมไปว่าใครทำให้เรามีความสุขไม่ได้หากเราไม่มีความสุขเอง เราเริ่มเรียนรู้จากความผิดพลาดว่าเรา "คาดหวัง" จนเราไม่ขวนขวาย มัวแต่คิดว่า ทำไมเธอไม่ทำให้เรามีความสุข ทำไมเราไม่ทำให้เขามีความสุข เราเอาอารมณ์ของเราไปผูกกับเขา ทำให้เราลืมว่ามันมีตัวแปรหลากหลายไม่ใส่แต่เราสองคน
บางครั้งในชีวิตคู่ไม่ต้องมีคนผิดคนถูก แต่แค่เราไม่เข้าใจกันหรือไม่ยอมเข้าใจกัน อย่างน้อยหากเราพยายามปรับแล้ว หากยังไม่ได้ก็ถึงเวลา ที่ต้องปล่อย ความผูกพันมันรั้งทีาจะทำให้เราเสียเวลา เสียใจเสียโอกาส ทั้งสองคน เวลาที่ผ่านมาที่มีกันมองว่ามันเป็นประสบการณ์ หากเรามองว่าเราเสียดายเวลาที่ผ่านมาให้นึกถึงเสียดายมากกว่าในอนาคต
วัยทำงาน 27+ ตอนนี้หันมารักตัวเอง ไม่ปิดกั้นในสิ่งที่ค้องการชัดเจนมากขึ้นในส่ิงที่เราคาดหวัง ไม่รอให้เขามาเดา ว่าเราอยากได้อะไร บอกตรงๆว่าอยากได้ ชอบ ไม่ชอบอะไร ตั้งแต่แรกพยามอย่าเข้าข้างตัวเอง หากคบใครแล้วเราทุกข์ หรือรอความสุขจากเขา ความสัมพันธ์นั้นมันไม่ยืนยาวเหรอ
ณ ตอนนี้หากเราอยากแบ่งบัน ชีวิตของเรา กับใครเราต้องรู้เราต้องการอะไรแล้วเขาคนนั้นต้องการ "ร่วมกับเราไหม" ไม่ใช่ว่า ปล่อยเวลาผ่านไปแล้ว เสียดายเวลา
เราต้องการคนที่เดินข้างๆไม่ใช่เดินด้วยกัน เพราะชีวิตคนต้องการต่างกันแต่เราสามารถเดินข้างๆประคองกันไปไปได้
ฉันไม่หวังว่าจะเจอ หรืออาจเจอเพราะความคาดหวังทำให้เราลืมดูองค์ประกอบต่างๆ จงเตือนตัวเองว่า promotion ฉะนั้นมีความสุขกับมันและมีสติกับมัน อยากไปเชื่อทุกสิ่งที่ฟัง และเห็น เพราะบางทีใจเราบอดเพราะเราคาดหวัง
ขอให้ทุกคนโชคดีกับความรักน่ะค่ะ