คือ เรื่องก็มีอยู่ว่าเราคบกะแฟนมาปีกว่าแล้ว คือเราทั้งคู่ยังเรียนกันอยู่แล้วแฟนเราทำงานพิเศษไปด้วยก็คืองาน เซเว่นค่ะ แบบถ้าวันเรียนปกติเค้าก็จะเข้างานประมาณสี่โมงเย็นเลิกงานสี่ทุ่ม แต่ก็ถึงบ้านเกือบห้าทุ่มค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะหลังเวลาเลิกงานเราก็ได้คุยกันทั้งคืนวันละ สองถึงสามชั่วโมง แต่ทีนี้พอช่วงปิดเทอมเค้าขอเปลี่ยนไปทำผลัดดึกเข้างานสี่ทุ่มเลิกงานก็เกือบเก้าโมงถึงสิบโมงเช้า เค้าก็จะทักมาหาเราแค่สองสามประโยค แล้วเค้าก็นอนแต่ตอนนั้นเรายังไม่ตื่นนะคะพอเราตื่นมาเราก็ตอบค้างไว้เพราะเค้านอนกว่าเค้าจะตอบก็ประมาณห้าหกโมงเย็นค่ะ พอเค้าตอบมาเราก็จะรีบตอบกลับทันทีแต่คุยกันได้สองสามประโยคเค้าก็นอนต่อตื่นมาอีกทีสี่ทุ่มแล้วไปทำงานประมาณห้าทุ่ม เค้าก็ทักเรามาแล้วหายไปเป็นชั่วโมงกว่าจะมาตอบบางครั้งเราก็รอเค้าตอบถึงตีหนึ่งตีสองพอเค้าไม่ตอบเราก็แอบนอนร้องไห้ บางครั้งเอาไปชวนทะเลาะก็มีเราไม่อยากชวนทะเลาะแต่บางครั้งเราน้อยใจ พอพักหลังๆเค้าก็โทมาแต่เปนช่วงดึกๆซึ่งเรานอนแล้ว วันๆนึงคุยกันไม่ถึงสิบประโยคเลยค่ะ เราก็แอบร้องไห้น้อยใจอยู่คนเดียวเกือบทุกวัน เราก็อยากจะเข้าใจว่าเค้าทำงานแต่คือ เวลาเรามันไม่ตรงกันเลยเค้านอนเราตื่น เค้าตื่นเรานอน แล้วแบบเวลาที่เค้าโทมาคือเค้าก็ทำงานแล้วบางครั้งเราพูดเราถามอะไรไปเค้าก็ไม่ค่อยสนใจแล้วไม่ได้ยิน แล้วเงียบหายไปบ้างเพราะทำงานละค่ะคือคุยกันชั่วโมงนึงแต่เงียบไปเป็นสี่สิบนาที เราเลยคิดน้อยใจ ว่าเค้าไม่มีเวลาส่วนตัวให้เราเลยเราก็แอบมานอนร้องไห้คนเดียวทุกวันจนกลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคเครียดค่ะ เราคงยังไม่ชินกะการที่จะเล่นโทสับแล้วหลับไปคนเดียว เรารู้สึกน้อยใจอะค่ะเมื่อก่อนมีเวลาส่วนตัวให้กันมีไรก็คุยเปิดใจกันแต่นี่หลังๆได้คุยกันวันละไม่ถึงสิบประโยคบางครั้งเราคิดอยากเลิก แต่เราก็รักเค้าอยู่ อีกอย่างเค้าไม่ยอมเลิก เราทะเลาะกะเค้าบ่อยกะเรื่องเวลาจนเรา ไม่อยากเอาไปชวนทะเลาะในบางที เราเลยเอามานอนคิดอยู่คนเดียวแล้วร้องไห้เกือบทุกคืน จนใครๆก็ทักว่าเราโทรม ที่เราอยากคุยกะเค้าเพราะสิ้นเดือนนี้เราต้องไปอยู่ต่างจังหวัดแล้วคือเราก็จะยิ่งไม่มีเวลาคุยกับเค้าเลยเป็นเดือน เรารู้สึกน้อยใจมากเลยค่ะ ที่เราตื่นมาเขียนกระทู้นี้เพราะเรานอนไม่หลับเราควรทำไงดีคะ เราพยายามคิดในแง่บวกต่างๆนานาแต่เราก็ทำไม่ได้อย่างที่คิดเราเป็นคนขี้น้อยใจและคิดมาก เราก็เบื่อตัวเองตรงนี้ละค่ะช่วยแนะนำเราทีค่ะว่าเราควรทำยังไง Tt