คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 10
..ก็เข้าใจนะว่าหนูยังเด็กมากๆ ..เติบโตมาบนความสุขสบาย
ไม่เคยผิดหวัง ไม่เคยรู้สึกสูญเสีย หรือรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น
..จนมาวันหนึ่ง ถึงรู้ว่าสิ่งที่เชื่อมาตลอดชีวิต ( 16-17 ปีของหนู ) ..มันแค่ภาพมายา ..
มันไม่ได้เป็นอย่างที่เข้าใจมาตลอด ..ตั้งนานแล้ว ..แต่ถูกปิดบังซ่อนเร้นจากพ่อแม่
ซึ่งป้าเชื่อว่า พวกท่านก็กำลังพยายามกอบกู้ พยายามรักษาสภาพ ..แต่สุดท้าย มันเกินกำลัง
มันใหญ่โต เกินกว่าจะปิดได้มิด ..อีกต่อไป
..หนูจึงรู้สึกว่า โลกทั้งใบ มันถล่มลงมาตรงหน้า
ความผิดหวัง ความอับอาย ความไม่เข้าใจ ความสับสน ..มันถาโถมใส่หัวใจน้อยๆ ที่แสนจะบอบบางของเด็กที่คิดว่าตัวเองมีพร้อม
..คิดตื้นๆ สั้นๆ อย่างไร้สติว่า อยากตายเสียให้พ้นๆ
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ...
ป้าคงได้แต่พูดซ้ำ กับความเห็นข้างบนทั้งหลายว่า ..หนูต้องมีสติให้มากกว่านี้ค่ะ
เพราะความตาย ไม่ได้แก้ปัญหาอะไร ..รังแต่จะสร้างความสูญเสีย ความเศร้าโศก ให้กับคนที่อยู่ข้างหลัง
และถ้าหนูเป็นแค่ผู้ได้รับผลกระทบ ..หนูเคยคิดถึงหัวใจ จิตใจของพ่อแม่บ้างมั้ย
ในฐานะที่พวกท่านเป็น "เจ้าของปัญหาตัวจริง" ..ว่าพวกท่านรู้สึกอย่างไร ?
..คนที่เคยรุ่งเรือง ทำมาค้าคล่อง สามารถเลี้ยงดูลูกเต้าได้อย่างสุขสบาย ไม่ต้องอนาทรร้อนใจอะไร
อยากได้อะไร ก็ทูนหัวให้ ..ไม่เคยขัดใจลูก ไม่เคยให้ลูกผิดหวัง
พยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกๆ ..เรียนโรงเรียน - มหาวิทยาลัยดีๆ แพงๆ ..
..มาวันนี้ หนี้สินรุมเร้า เจ้าหนี้ทวงแล้วทวงอีกจนหน้าชา
คิดหาหนทางกอบกู้สถานการณ์ หัวแทบระเบิด .. ไมเกรนคงขึ้นวันละหลายรอบ
ต้องบากหน้าไปของกู้ยืม หยิบยืมจากที่นั่นที่นี่ มาถูๆ ไถๆ ไปวันๆ ..พ่อแม่ไม่ยิ่งอายมากกว่าการที่หนูป่าวประกาศว่าจะไปเรียนพิเศษ
แล้วไม่ได้ไปเหรอหนู ?
บางที..พวกท่านอาจนึกอยากตายหนีปัญหาเหมือนกันนะ .. แต่ติดที่เมื่อนึกถึงลูกๆ ที่ยังเล็ก ยังดูแลตัวเองไม่ได้
จึงต้องฝืนทนสู้กับความเครียด กับมรสุมชีวิตนี้ต่อไป
สิ่งที่หนูควรทำ ในเวลานี้ คือ เปิดตา เปิดใจให้กว้าง ..พยายามทำความเข้าใจสภาพความเป็นจริงของชีวิต
หนูไม่มีความสามารถช่วยพ่อแม่หาเงินล้านมาเคลียร์หนี้สินในยามนี้ได้ ..
..แต่หนูช่วยพ่อแม่ประหยัดเงินหลักพัน หลักหมื่น ที่จะเอาไปเรียนพิเศษได้
หนูสามารถทำตัวเป็นลูกที่ดี ด้วยการไม่เพิ่มความหนักใจให้พ่อแม่ ในยามที่พวกท่านต้องเจอกับเรื่องหนักหนาสาหัสแบบนี้
..ให้พ่อแม่เห็นหน้าลูก แล้วเกิดกำลังใจ ที่จะสู้ต่อ
ไม่ใช่ท่านก็เครียดจะตายอยู่แล้ว ยังมาเจอลูกโกรธ เก็บตัวในห้อง และจิตตกขนาดอยากตายแบบนี้
พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสค่ะ .. นี่คือโอกาสที่หนูจะได้เรียนรู้จากชีวิตจริง ว่าโลกไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
เพราะบางที มันมาแต่หนาม ! ที่ครอบครัวหนู ต้องร่วมแรงร่วมใจกัน ผนึกกำลัง และจับมือกัน
..ก้าวข้ามอุปสรรคขวากหนามนี้ไปให้ได้ ..ด้วยกัน อย่างกล้าหาญ
หรือหนูจะยอมแพ้ จากโลกนี้ไปอย่างน่าเสียดาย ..ไปอย่างคนขี้แพ้ ที่หนีปัญหา
ที่หน้าบาง บอบบาง จนไม่อาจทนรับการสั่นสะเทือนได้ ... ก็คงไม่มีใครห้ามหนูได้หรอก
..มันอยู่ที่ตัวหนูเอง ใจหนูเองล้วนๆ ค่ะ
ป้าแค่หวังว่า หลังจากหนูอ่านความคิดเห็นของทุกคนแล้ว จะเกิด "สติ" ซึ่งจะนำมาซึ่ง "ปัญญา" นะ
ด้วยความปรารถนาดีค่ะ
..ก็เข้าใจนะว่าหนูยังเด็กมากๆ ..เติบโตมาบนความสุขสบาย ไม่เคยผิดหวัง ไม่เคยรู้สึกสูญเสีย หรือรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น
..จนมาวันหนึ่ง ถึงรู้ว่าสิ่งที่เชื่อมาตลอดชีวิต ( 16-17 ปีของหนู ) ..มันแค่ภาพมายา ..
มันไม่ได้เป็นอย่างที่เข้าใจมาตลอด ..ตั้งนานแล้ว ..แต่ถูกปิดบังซ่อนเร้นจากพ่อแม่
ซึ่งป้าเชื่อว่า พวกท่านก็กำลังพยายามกอบกู้ พยายามรักษาสภาพ ..แต่สุดท้าย มันเกินกำลัง
มันใหญ่โต เกินกว่าจะปิดได้มิด ..อีกต่อไป
..หนูจึงรู้สึกว่า โลกทั้งใบ มันถล่มลงมาตรงหน้า
ความผิดหวัง ความอับอาย ความไม่เข้าใจ ความสับสน ..มันถาโถมใส่หัวใจน้อยๆ ที่แสนจะบอบบางของเด็กที่คิดว่าตัวเองมีพร้อม
..คิดตื้นๆ สั้นๆ อย่างไร้สติว่า อยากตายเสียให้พ้นๆ
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ...
ป้าคงได้แต่พูดซ้ำ กับความเห็นข้างบนทั้งหลายว่า ..หนูต้องมีสติให้มากกว่านี้ค่ะ
เพราะความตาย ไม่ได้แก้ปัญหาอะไร ..รังแต่จะสร้างความสูญเสีย ความเศร้าโศก ให้กับคนที่อยู่ข้างหลัง
และถ้าหนูเป็นแค่ผู้ได้รับผลกระทบ ..หนูเคยคิดถึงหัวใจ จิตใจของพ่อแม่บ้างมั้ย
ในฐานะที่พวกท่านเป็น "เจ้าของปัญหาตัวจริง" ..ว่าพวกท่านรู้สึกอย่างไร ?
..คนที่เคยรุ่งเรือง ทำมาค้าคล่อง สามารถเลี้ยงดูลูกเต้าได้อย่างสุขสบาย ไม่ต้องอนาทรร้อนใจอะไร
อยากได้อะไร ก็ทูนหัวให้ ..ไม่เคยขัดใจลูก ไม่เคยให้ลูกผิดหวัง
พยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกๆ ..เรียนโรงเรียน - มหาวิทยาลัยดีๆ แพงๆ ..
..มาวันนี้ หนี้สินรุมเร้า เจ้าหนี้ทวงแล้วทวงอีกจนหน้าชา
คิดหาหนทางกอบกู้สถานการณ์ หัวแทบระเบิด .. ไมเกรนคงขึ้นวันละหลายรอบ
ต้องบากหน้าไปของกู้ยืม หยิบยืมจากที่นั่นที่นี่ มาถูๆ ไถๆ ไปวันๆ ..พ่อแม่ไม่ยิ่งอายมากกว่าการที่หนูป่าวประกาศว่าจะไปเรียนพิเศษ
แล้วไม่ได้ไปเหรอหนู ?
บางที..พวกท่านอาจนึกอยากตายหนีปัญหาเหมือนกันนะ .. แต่ติดที่เมื่อนึกถึงลูกๆ ที่ยังเล็ก ยังดูแลตัวเองไม่ได้
จึงต้องฝืนทนสู้กับความเครียด กับมรสุมชีวิตนี้ต่อไป
สิ่งที่หนูควรทำ ในเวลานี้ คือ เปิดตา เปิดใจให้กว้าง ..พยายามทำความเข้าใจสภาพความเป็นจริงของชีวิต
หนูไม่มีความสามารถช่วยพ่อแม่หาเงินล้านมาเคลียร์หนี้สินในยามนี้ได้ ..
..แต่หนูช่วยพ่อแม่ประหยัดเงินหลักพัน หลักหมื่น ที่จะเอาไปเรียนพิเศษได้
หนูสามารถทำตัวเป็นลูกที่ดี ด้วยการไม่เพิ่มความหนักใจให้พ่อแม่ ในยามที่พวกท่านต้องเจอกับเรื่องหนักหนาสาหัสแบบนี้
..ให้พ่อแม่เห็นหน้าลูก แล้วเกิดกำลังใจ ที่จะสู้ต่อ
ไม่ใช่ท่านก็เครียดจะตายอยู่แล้ว ยังมาเจอลูกโกรธ เก็บตัวในห้อง และจิตตกขนาดอยากตายแบบนี้
พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสค่ะ .. นี่คือโอกาสที่หนูจะได้เรียนรู้จากชีวิตจริง ว่าโลกไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
เพราะบางที มันมาแต่หนาม ! ที่ครอบครัวหนู ต้องร่วมแรงร่วมใจกัน ผนึกกำลัง และจับมือกัน
..ก้าวข้ามอุปสรรคขวากหนามนี้ไปให้ได้ ..ด้วยกัน อย่างกล้าหาญ
หรือหนูจะยอมแพ้ จากโลกนี้ไปอย่างน่าเสียดาย ..ไปอย่างคนขี้แพ้ ที่หนีปัญหา
ที่หน้าบาง บอบบาง จนไม่อาจทนรับการสั่นสะเทือนได้ ... ก็คงไม่มีใครห้ามหนูได้หรอก
..มันอยู่ที่ตัวหนูเอง ใจหนูเองล้วนๆ ค่ะ
ป้าแค่หวังว่า หลังจากหนูอ่านความคิดเห็นของทุกคนแล้ว จะเกิด "สติ" ซึ่งจะนำมาซึ่ง "ปัญญา" นะ
ด้วยความปรารถนาดีค่ะ
แสดงความคิดเห็น
ปัญหาท่วมหัว ฆ่าตัวตายดีไหมคะ ????
เข้าเรื่องที่มาองการเครียดเลยค่ะ หนูอยู่ม.5 จะขึ้นม.6 หนุก้เลยอยากจะใช้ช่วงปิดเทอมไปเรียนพิเศษในเมืองเพื่อไปติว เพราะหนูอยากเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ตอนก่อนปิดเทอมแม่ให้คำสัญญาหนูอย่างดิบดีว่าจะส่งไปเรียนพิเศษแน่นอน แต่หนูไม่เข้าใจว่าอะไรมันทำให้เปลี่ยนไป อยู่ดีๆแม่หนูก็มาบอกว่าไม่มีเงิน ทั้งๆที่ปกติทางบ้านหนูคือ เกือบรวย หนูใช้ชีวิตดีมากตลอด อยู่ๆหนูเหมือนโดนฟ้าผ่าค่ะ เหมือว นโดนเซร์ไพร์เองค่ะ หนุรู้ความจริงว่า แม่ไ่ได้รวย กิจการทางบ้านก็แย่ สร้อยคอ แหวน ของที่ีคา แม่ก็ขายหมดแล้ว เป็นหนี้เขาหลายล้าน เพราะพี่ชายหนูเรียน มหาลัยชื่อดัง ซึ่งแน่นอนว่า ค่าเทอมมันแพง แม่กู้และก้กู้อีก ทำให้ตอนนี้ หนูยังช๊อคกับเรื่องที่เกิดขึ้น คือ หนูทำใจไม่ได้ วันนี่าสุด อยู่ๆยายก็เดินม่ได้ ตอนนี้หมอก็ส่งเข้าในเมือเพื่อผ่าตัด ต้องใช้เงินหลายหมื่น ไหนจะค่าไฟ ค่าประกัน ค่าใช้จ่ายพี่ ทุกอย่างหนูเพิ่งรู้ หนูไม่รู้จะทำยังไง เงินที่พ่อเคยให้ไว้ แม่ก็เอาไปจ่ายค่าเรียนพี่ชายหนู ตอนนี้ ใน บันชีของหนุมีอยู่ ห้าร้อยกว่าบาท ตั้งแต่หนูรู้เรื่องเหมือนว่าทุกอย่างดูขัดหูขัดตาหนูมาก หนูเครียด หนูเก็บตัว ไม่อยากออกไปไหน หนูแทบไม่กินข้าว หนูนั่งคิด ๆๆๆๆๆๆๆ หนูจะทำยังไงให้หนีเงินเยอะๆ หนูอยากเรียนพิเศษมาก หนูบอกเพื่อนไว้หมดแล้ว แต่ตอนนี้แม่ไม่มีให้ หนูอาย หนูไม่กล้าเปิดเฟสบุ๊ค กลับเพื่อนถามว่าทำไม ไม่ไปเรียนิเศษ หนูทะเลาะกับทุกคน คนในบ้านก็ถามว่าหูเป็นอะไร เหมือนน้ำ่วมปากค่ะ มันพูดไม่ออก หนูอยากตาย จะได้พ้นๆไปซะที หนูควรทำยังไงดีคะ ???