กระทู้แรก ตั้งไม่ค่อยเป็นยาวหน่อยนะคะ
คบกับแฟนคนนี้มาปีกว่า อีกเดือนนึงก็2ปีแล้วคะ
ตั้งแต่มีเขาคนนี้เข้ามาในชีวิตเราเหมือนโชคดีมากที่ได้เขาเข้ามา มาเติมเต็มทุกอย่างๆเวลาเกือบ2ปีเราผ่านทั้งทุกข์และสุขมาด้วยกัน เราจะอยู่ข้างๆกันเสมอเขาเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งแฟนทั้งครอบครัว เวลาที่ไม่สบายใจเราก็นึกถึงเขาคนแรกเลย แฟนเราชื่อกิ๊บคะ (เป็นทอม) เขาทั้งดีทั้งนิสัยน่ารัก พ่แแม่เราหรือแม้กระทั้งญาติๆเรายังเอ็นดูและรักเขาเหมือนลูกคนนึง ตลอดมาเขาพูดทุกสิ่งๆจนเรามั่นใจเลยว่าคนนี้แหละที่จะดูแลเราไปตลอด เขาดูเป็นผู้นำดี.
เรารักเขามากๆจริงๆทุกๆอย่างฉันทำให้เขาได้หมด แม้แต่เสื้อผ้า (แม้แต่ กกน.) ก็ทำให้มาหมดแล้วคะ เขาคือทุกอย่างของเราเลยก็ว่าได้ ชีวิตคู่ดำเนินไปด้วยดีถึงจะมีทะเลาะเรื่องคนนู้นคนนี้บ้างแต่เราให้อภัยกันเสมอคะ
จนมาน่าจะวันที่27กุมภา  เขาไปเข้าค่าย5วัน (ค่ายร. ด) ก่อนจะไปเขาสันยากับเราแล้วว่าเขาจะไม่มีคนอื่น เขาก็สันยาว่าไม่มีแน่นอน! วันแรกที่ไปเข้าค่ายเขาโทหาตลอดคะพอว่างก็โท หลังจากวันนั้น อีก4วัน เราโทไปเขาไม่รับโทรศัพท์เราเลยโทรไปเป็นร้อยเลย เราก็เริ่มคิดแล้วว่าเขาอยู่กับใครรึป่าว
พอมาถึงวันที่เขากลับก็มาบ้านเราคะ จริงๆเขาคุยกับผญ.ที่เจอที่ ร.ด  พอรู้ใจเริ่มสั่นละเริ่มทำอะไรไม่ถูกละ พอถามเขา เขาบอกเพื่อน เราไม่เชื่อเพราะเพื่อนกันคงไม่คุยกันแบบนี้ ผญ.ทักมาว่าขอโทดที่กวน จะไม่ทำให้หนักใจ (เพื่อนกันคุยกันงี้หรอ?!.)
เราเริ่มทะเลาะกันแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มพูดในสิ่งที่ไม่เคยพูด พอได้ยินคือเสียใจมากๆ พอเช้ามาอีกวันเขาก็กลับบ้าน มาหาเราล่าสุดก็เมื่อวานก่อนมาอยู่2วันก็กลับ เขายังคุยกันอยู่ เราได้แต่บอกเขาว่าเลิกคุยให้ได้มั๊ย  เขาบอกเขาเลยคุยให้ไม่ได้ เขารู้สึกดี เขาเลิกให้ไม่ได้จิงๆ เราทั้งร้องไห้ทั้งกอดเขา แล้วบอกว่าไม่เอาแบบนี้ ไม่เอา เราได้แต่ร้องแล้วขอให้เขาเลือกเรา วันที่เขามาหาเรายังเห็นเขาคุยกันตลอดเราทนเห็นไม่ได้ เราเห็นทั้งเขาถ่ายรูปคู่กัน
คุยกันในไลน์แม้แต่ตัสไลน์ก็สื่อถึงคนนั้น เขาคุยกับใครก็คุยแต่เรื่อง ผญ. คนนั้น ทั้งๆที่ยังไม่เลิกกับเราเลย ล่าสุดวันที่10มีนา. คือวันครบรอบ1ปี11เดือน เขาบอกเลิกเรา เพราะเขาเลือกคนนั้น... เราได้ยินแบบนั้น เข้าใจแล้วคะคำว่าล้มทั้งยืน ...  
เรานั่งกอดเขา บอกว่าทำไมไม่เลือกเรากว่าเราจะคบกันขนาดนี้ไม่ใช่เวลาน้อย จะ2ปีนะไม่ใช่แค่2เดือน  เขาไม่ตอบเรา เขาก็คุยไลน์กับคนนั้น เรานี้กอดเขาทั้งน้ำตาเลยคะไม่อยากเสียเขาไปจิงๆ
พอตกกลางคืนเราทักไลน์ไป(เรายังอยู่ด้วยกัน) คือเราไม่อยากพูดตรงน่าแล้ว ทักไปบอกเขา "ถ้าวันนึงกิ๊บไม่เหลือใคร ยังมีเค้านะเค้ายังจะอยู่ตรงนี้อยู่ข้างๆเสมอ เค้าจะไม่ไปไหน เค้ารอนะ เค้ารักเทอมากนะ"
เขาร้องไห้คะ เราเลยเข้าไปกอดแล้วบอกว่าเค้ารักกิ๊บนะ เค้าจะไม่ทิ้งกิ๊บนะ เขาได้แต่ร้องแล้วขอโทดที่เข่เป็นแบบนี้ เขาไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเขาเป็นแบบนี้ได้ยังไง  
เขาบอกเรา รอเขานะเขาขอเวลาเขาขอคืดทบทวน   เราโอเคคะเพราะไม่อยากเสียเค้าไป
พอวันที่11 เขาก็กลับบ้านไป เราทั้งโทหาเขาก็ไม่รับ บางทีโทไปขึ้นรอสายอีกแต่ไม่รับ เจอแบบนี้ก็แย่แล้วคะ เขาเหมือนจะตัดเราแต่ทำไมเขายังให้รอ
เรายังรู้สึกแย่มาก ทั้งๆที่เรามาก่อนทำไมเขาไม่เลือกเรา ผ่านมา2-3 วัน เรายังรอเขาอยู่หวังว่าคนๆเดิม คนดีของเรา เขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เรายังรอคะ แม้จะไม่มีหวังเลยเพราะการกระทำเข่คือไม่เอาเราแล้ว  
ทุกวันนี้เราเขียนไดอารี่ถึงเขาทุกวันเวลาไปไหนหรือเจออะไรเราจะเขียนไว้เสมอ