ในที่สุด ศึกชี้ชะตา (ครึ่งแรก) ก็มาถึงจนได้!!!!!

หลังจากการเตรียมตัวเตรียมใจที่จะได้เจอกับโกโตของชินอิจิกับมิกี้
ในที่สุดถึงเวลาที่ทั้งคู่ก็ต้องเผชิญหน้ากับโกโตของจริง... โดยชินอิจิ
ขอให้มิกี้พาตัวเองไปในที่ที่คนอยู่น้อยที่สุด นั่นก็คือป่าในบริเวณนั้น
เพื่อต่อสู้กับโกโต



มิกี้บอกให้ชินอิจิใจเย็นๆ และต้องวางแผนโจมตีโกโต โดยมิกี้ได้แยกตัวเอง
ออกไปจากแขนชินอิจิชั่วคราว เพื่อให้ชินอิจิใช้ไฟในการทำให้โกโตเสียการควบ
คุมร่างกายชั่วคราว และอาศัยจังหวะนี้เข้าไปตัดส่วนหัวของโกโต..

แต่แผนเกิดความผิดพลาด เพราะแผลที่มิกี้ฟันนั้นลึกไม่พอ!!!!!
มิกี้จึงรีบบอกให้ชินอิจิรีบวิ่งหนีไปซะ!!!!!



นี่เป็นครั้งแรกที่มิกี้รู้สึกถึงความโดดเดี่ยว กับว้าเหว่ ความโศกเศร้าจับหัวใจ
เพื่อให้ชินอิจิมีชีวิตรอด ...เป็นครั้งแรก ที่มิกี้ได้สัมผัสถึงสิ่งที่เรียกว่า "ความตาย"





หลังจากนั้นชินอิจิได้พบกับบ้านเล็กๆที่มีคุณยายชื่อ "มิทสึโยะ" อาศัยอยู่เพียงลำพัง
และได้รับการช่วยเหลือและมาอาศัยอยู่ชั่วคราว ...ซึ่งในช่วงเวลาที่สงบสุขนี้ก็ทำให้
ชินอิจิได้คิดอะไรหลายๆอย่าง ในช่วงเวลาที่ไม่มีมิกี้อยู่นี้...



และหลังจากที่ชินอิจิได้ทราบว่ามีการฆาตกรรมที่โหดเหี้ยมเกิดขึ้นในป่า ด้วย
สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์... เขาก็รู้ทันทีว่านั่นคือโกโต!!! นั่นทำให้ชินอิจิตัดสินใจ
จะไปจัดการโกโตด้วยตัวเอง แม้จะไม่มีมิกี้แล้ว.... ด้วยความเป็นห่วงของมิทสุโยะ
ซัง





มาถึงองค์สุดท้ายของเรื่องราวแล้วนะครับ เป็นตอนที่ดูแล้วสะเทือนใจและทำให้
ได้หวนไปคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านๆมาตลอดทั้งเรื่องไม่น้อยเลย ว่าที่ผ่านมาชินอิจิทำ
อะไร? และต่อไปเขาควรจะทำอะไร?

แถมทำให้หวนคิดถึงบทบาทของเพื่อนรักของเขาอย่างมิกี้ด้วย ที่แม้ที่ผ่านมาชินจัง
จะไม่ค่อยฟังมิกี้เลย แต่มิกี้ก็ช่วยชินอิจิทุกอย่างเพื่อปกปิดความลับ และปกป้องชีวิต
เขากับคนอื่นๆ เท่าที่ตัวเองจะทำได้ จนถึงขนาดสละชีวิตตัวเอง ...เป็นเพื่อนรักเพื่อน
ตายกันจริงๆ TT_______TT (เสียงพากย์โนบุนางะในฉากร้องไห้นี่ ฟังแล้วแทบขาด
ใจจริงๆ พากย์ดีมากๆ)

ในส่วนพาร์ทของชินจังกับมิทสุโยะซัง ส่วนที่ผมชอบมากๆในมังงะ เมะก็ทำออกมาดี
มากเลยครับ ได้อารมณ์อบอุ่นและห่วงใย ในแบบที่ชินอิจิสมควรจะได้ ก่อนจะออกไป
สู้กับโกโต (แถมดีไซน์มิสุโยะซัง ก็ออกมาเหมือนในมังงะมากๆ 5555)